عالمی که پرورنده رهبری بزرگ برای عالم اسلام شد

به گزارش خبرنگار سرویس اندیشه خبرگزاری رسا، پنجشنبه 22 مرداد ماه مصادف است با سالروز رحلت مرد بزرگی از تبار عالمان و مجاهدان راه خدا؛ مردی که در تاریخ اسلام و ایران ماندگار شد؛ آن هم به سبب تربیت و پرورش فرزندی که طلایه دار اسلام ناب در دوران خطیر و حساس معاصر شد و از دامان چنان پدری فرزانه، چنین پسری رشید و دردانه به منصه ظهور و بروز رسید.

فرزندی برومند در دامان پدری ربانی

به راستی باید گفت قدکشیدن فرزندی که در جهان نام آور و سبب ساز بسیاری از رخدادهای بزرگ و حرکت های عظیم معنوی می شود، در دامان پدری بود که خود حایز ویژگی هایی بس سترگ و شگرف و این فرزند بر شانه های آن پدر و در محضر اخلاق و علم و مجاهدت و عمل او بوده است که قد کشیده و رشد یافته و نضج پذیرفته است.

آری، سخن از آیت الله سید جواد حسینی خامنه‌ای متولد 1274 و متوفی  1365است.

مردی از زمره علما و از نحله مجتهدان بزرگوار شیعه

والد ارجمند و شریف آیت الله سید علی خامنه‌ای رهبر فرزانه انقلاب و پرچمدار حرکت کشتی ایران اسلامی به سوی قله های معرفت و افتخار و سربلندی و ماندگاری.

آیت الله سید جواد حسینی خامنه ای، تحصیل خویش در علوم حوزوی و دینی را در شهرهای تبریز و مشهد و نجف طی نمود و پس از عمری تلاش و ممارست علمی و جد و جهد فکری و تلمذ در محضر اساتید بزرگ، توانست به درجه رفیع اجتهاد رسیده و در نجف، به این مقام عالی علمی نائل گردد.

ایشان سپس به مشهد الرضا(ع) بازگشت و عمر گران بهای خود را در راه نشر معارف اهل بیت(ع) و ترویج و تبلیغ احکام دین مبین اسلام سپری نمود.

از نجف تا مشهد؛ راهی که از علم و تهجد به نورافشانی معنوی انجامید

سید جواد متولد نجف بود و در اوان دوران نونهالی بود که در معیت خانواده‌ به تبریز رهسپار شد.

نسب آیت الله خامنه‎ای به حضرت سلطان سید محمد می رسد؛ او که از سادات حسینی است و با چهار واسطه فرزند امام سجاد(ع) است، از زمره نیکان و برجستگان روزگار خود و جد بزرگ سید جواد حسینی خامنه ای است.

به گواهی تاریخ و به دلیل ظلم و جور عباسیان، سلطان سید محمد به مناطق مرکزی ایران و تفرش، آشتیان و فراهان کوچ می کند و از سوی مردم آن سامان مورد استقبال واقع شده و در آغوش خواست مردم، مأوی می گزیند؛ اما مأموران حکومت جور عباسی، در تفرش به ظلم و جور و بازداشت و در نهایت به شهادت رساندن آن مرد بزرگوار مبادرت می ورزند.

نسلی از مردان دانشی و مهرآفرینان خردورز

سید محمد فرزند سید محمد تقی، فرزند سید میرزا علی، فرزند سید میرزا اکبر، فرزند سید فخرالدین فرزندان سلطان سید محمد که تفرش را به مقصد آذربایجان طی نموده و در خامنه 80 تبریز سکنی گزیدند.

عبور از راه سخت و صعب ممارست علمی با توکل و توسل

آیت الله سید جواد خامنه ای مقدمات علمی در حوزه آموزش های روز را در تبریز گذراند. سپس 9 ماه در مشهد ماند و بعد به تبریز رهسپار شد. او در این زمان والده خویش را از دست داد و گرد تنهایی بر چهره اش نشست.

در زمانی که ناامنی راه ها سفر در مسیرهای سنگلاخ را سخت و صعب نموده بود و حتی جاده تهران به مشهد هم امنیت نداشت و حرامیان و راهزنان، به خصوص در مناطقی همچون استرآباد در آمد و شد بودند و کمین گاه خویش را در آنجا بپا داشته بودند. سید جواد به بادکوبه رفته و از راه دریایی خزر ربه عشق‌آباد رفته و از آنجا خود را به خراسان رسانید.

ادامه درس و بحث خویش را در مشهد مقدس پی گرفت و بالاخره در 1345 ق راهی نجف اشرف گردید.

زمره اساتید بزرگی که از خرمن وجودشان گل علم و تهذیب چید

از زمره اساتید برجسته و بزرگوار آن عالم ربانی و سید نورانی در رشته ها و حوزه های مختلف علمی می توان به افراد نام آور و مردان دانشی بسیاری اشاره نمود؛

در حوزه مشهد و در وادی فقه و اصول بزرگانی چون حاج آقا حسین قمی، میرزا محمد آقازاده خراسانی(کفائی)، میرزا مهدی اصفهانی، حاج فاضل خراسانی.

در حوزه فلسفه، آقا بزرگ حکیم شهیدی، شیخ اسدالله یزدی.

در حوزه نجف اشرف بزرگانی نظیر میرزا محمد حسین نائینی، سید ابوالحسن اصفهانی و آقا ضیاء الدین عراقی.

که این بزرگوار از این سه شخصیت برجسته و عالم بزرگ شیعی اجازه اجتهاد خویش را دریافت نموده بود.

ایشان بعد از بازگشتن به مشهد، با کوله باری از علم و معرفت و معنویت به بازدهی علمی و عملی پرداخت و تلاش های تبلیغی و فعالیت های علمی و معرفتی خویش را پی گرفت؛ از تدریس و شاگردپروری تا امامت جماعت مسجد صدیقی‌ های بازار مشهد و مسجد جامع گوهرشاد.

از شوق فوق العاده به مطالعه تا زهد و ورع ربانی

از جمله ویژگی هایش بسان دیگر عالمان واقعی و خردورزان حقیقی علاقه فوق العاده به مطالعه بود و در پی اش حضور در محافل و بحث های علمی که با حضور بزرگانی همچون حاج میرزا حسین عبایی، حاج سید علی اکبر خویی، حاج میرزا حبیب ملکی رونق می گرفت و مدت های مدید استمرار یافت.

آیت الله سید جواد خامنه ای عالمی متقی و خردورزی اخروی بود؛ زهد و پارسایی اش زبان زد خاص و عام و سکنات طلبگی و ذی روحانی اش وجهی زیبا در تراز اولیا آفریده بود.

او پناه و مأمن و ملجأ مردم بود و طیف های مختلف مردم مشهد او را صادق و مورد اطمینان و پناه گاه خویش می دانستند.

آنک پروازی در آسمان ملکوت حق

سرانجام  در سال 1365 پس از عمری مجاهدت علمی و عملی آن عالم ربانی دار فانی را وداع گفت و رخت از این دنیای فانی برکشید و به ملکوت اعلی پیوست.

نماز را آیت الله شیخ ابوالحسن شیرازی بر پیکر مطهرش اقامه نمود و در رواق پشت ضریح مطهر امام رضا(ع) جنب دارالفیض تدفین گشت.

پیام ماندگار امام خمینی(ره) در تسلیت به آیت الله خامنه‌ای به سبب رحلت آن عالم روحانی و تعابیری همچون عالمی باتقوا و متعهد، برگ زرینی بود بر صفحه یادگارهای او در آخرین لمحات روحانی و لحظات حیات طیبه اش در این دنیای فانی.

درود و رحمت خدا بر روح پرفتوحش؛ یادش گرامی و روحش شاد و راهش پر رهرو باد.

/1327/704/ر