سیره و زندگی سیاسی و اجتماعی امام جواد
حجت الاسلام مهدی کرامتی، پژوهشگر و محقق حوزه علمیه در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری رسا در مشهد، گفت: بعد از رحلت رسول خدا (ص) و به واسطه انحرافی که در مسیر حکومت اسلامی رخ داد، هر چند امامان شیعه چندان فرصت تشکیل حکومت نیفتند؛ اما همواره در برابر دستگاه طاغوت به روشنگری پرداخته و با جریان های انحرافی مبارزه کردند.
وی تصریح کرد :امامان معصوم(ع) با بهترین شیوه ها برای هدایت مردم و پاسداشت اسلام حقیقی تلاش می‌کردند و این مسأله طاغوت زمان را به خشم می آورد، و همین امر سبب می شد تا با سختگیری و اعمال فشار، برنامه ها و تلاش های علمی فرهنگی ائمه را محدود کنند.
پژوهشگر برتر حوزه علمیه خاطرنشان کرد: تاریخ به خوبی پرده از این رخدادها برداشت و بر تبل رسوایی ظالمان کوبید؛ اما به رغم این گوهر وجودی امام جواد(ع) در بین مردم کمتر شناخته شده است؛ علت این امر را می توان در شرایط سخت اجتماعی و خفقان موجود در آن عصر دید که خلفای عباسی با اعمال محدودیت بر روابط امام و کنترل رفت و آمدها، آزادی عمل را از ایشان سلب و امکان هرگونه تحرکی را از ایشان گرفته بودند.
کارشناس پژوهش حوزه علمیه خراسان یادآور شد: از طرفی عمر کوتاه و شهادت زودهنگام امام جواد(ع) خلقت جهانی را از دانش و فضائل بی‌نهایت ایشان بی نصیب کرد.
وی افزود: این مسائل شعاع فعالیت ایشان را بسیار محدود کرد و از این نظر تعداد راویان و پرورش یافتگان مکتبشان نسبت به قبل کاهش چشمگیرى دارد.
حجت الاسلام کرامتی عنوان کرد: تعداد راویان و اصحاب امام جواد(ع) قریب 110 نفر گزارش شده اند و جمعا 250 حدیث از آن حضرت نقل شده است.
نویسنده کتاب تجلی آفتاب بیان کرد: با این همه نمی توان از چهره درخشان و اندیشمندان فرزانه ای که به دست ایشان تربیت شده‌اند چشم پوشید.
وی یادآور شد: افرادی نظیر على بن مهزیار، احمد بن محمد بن ابى نصر بزنطى، زکریا بن آدم، محمد بن اسماعیل بن بزیع، حسین بن سعید اهوازى، احمد بن محمد بن خالد برقى بودند که هر کدام از اینها در صحنه علمى و فقهى، وزنه خاصى به شمار مى رفتند.
حجت الاسلام کرامتی تصریح کرد: برخى از این افراد، تألیفات متعددی داشتند و از طرف دیگر علاوه بر محدثان شیعه، دانشمندان اهل سنت نیز معارف و حقایق اسلام را از آن حضرت نقل کرده اند.
حجت الاسلام کرامتی خاطرنشان کرد :در نهایت این که عناد عباسیان با خاندان پیامبر و علویان بر کسی پوشیده نیست، امام جواد(ع) از این اصل پذیرفته در میان عباسیان استثنا نبود و به رغم مهربانی اولیه ای که مامون با آن جناب داشت، مورد ستم قرار گرفت.
وی افزود: امام جواد(ع) در نهایت در روز آخر ماه ذیالقعده سال 220 در شهر بغداد و سن 25 سالگی با دسیسه طاغوت زمان خویش، معتصم عباسی و اجرای دختر مأمون ام فضل مسموم و به شهادت رسید.