وطن دوستی به معنای اصالت بخشیدن به قومیت و ملیت نیست
حجت الاسلام حمید بنی فضل، مدیر مؤسسه آیت فضل در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری رسا در تبریز، اظهار داشت: یکی از جملاتی که به پیامبر اکرم(ص) تحت عنوان حدیث نسبت داده شده است، جمله «حُبّ الوطن مِن الإیمان» است، یعنی «دوست داشتن وطن، از نشانه‌های ایمان است».
وی با بیان این‌که صدر آیه ذیل آن را تفسیر و توضیح میدهد، تصریح کرد: مقصود از وطن در این روایت وطن ایمانی است، یعنی مکان و جایگاهی که انسان را به درجه ایمانی و معرفت حقیقی برساند، از این رهگذر وطن به معنای منطقه جغرافیایی از لحاظ نژادی نیست.
مدیر مؤسسه آیت فضل افزود: باید به «حب وطن»، به گونه‌ای که گفته شد، نگریست و آن را در مسیر فطری و الهی رهنمون نمود، در این صورت است که آدمی با نگرش درست نسبت به سرزمین خویش، گامی الهی را در جهت پرورش بُعدی از انسانیّت خویش برداشته است، و همهٔ اصول انسانى مثل گذشت، احسان و ایثار از او بروز می‌کند.
وی ادامه داد: وطن به اصطلاح عرفى و اجتماعى با نظر به آیات و روایات محبوبیت داشته و به طور طبیعى موجب تعلق خاطر آدمى بوده و محبت به وطن ممنوع قلمداد نشده است، بنابراین، «حب الوطن» یک مفهوم حقیقی است که دین اسلام آن را تأیید می‌کند.
حجت الاسلام بنی فضل خاطرنشان کرد: اما اگر وطن پرستى، یعنى اصالت دادن به آب و خاک و ملیت و گزافه‌گویى براى بزرگ‌نمایى یک ملت چون روح خودستایى را میآفریند و مقابله با دیگر اقوام و ملتها را توجیه می‌کند، از نظر عقل و شرع ناپسند است و خلاف فطرت انسانى است.
وی با بیان این‌که اگر حب وطن انسان را از عقلانیت و منطق دور کند و از مسیر الهی جدا کند دیگر از ایمان دانست آن معنی نداشته و صحیح نخواهد بود، ابراز داشت: وطن‌دوستى، مانند همه موضوعات مورد علاقه باید پاسخ‌گوى تحوّل و تکامل روحى انسان بوده باشد، نه این‌که او را از مسیر فطری و منطقی جدا کرده و از تکامل روحیه حماسی و الهی دور نماید.
این استاد حوزه علمیه یادآور شد: تلازمی عقلی میان حب وطن و ایمان وجود ندارد؛ یعنی این‌گونه نیست که هر کسی وطن به معنای مادی آن؛ زادگاه و سرزمین آباء و اجدادی خویش را دوست دارد، پس حتماً دارای ایمان به خداوند است و در صورت عکس نیز بی ایمان است.
وی ادامه داد: آن چه در دین اسلام اصالت و ارزش دارد قومیت و ملیت نمی باشد، بلکه تقوا و ارزش های انسانی است که به بشر جایگاه بالائی را می دهد، اما همیشه به قومیت ها احترام و ارزش قائل بوده و توهین و تمسخر به قومیت را مورد تأیید قرار نداده است./854/302/ب2