شعبده آموزش و پرورش «مجلس» را خواب می‌کند
به گزارش سرویس پیشخوان خبرگزاری رسا، طرح استیضاح وزیر آموزش و پرورش در طول دو سال و نیم گذشته چندین بار مطرح شده و وزیر را به مجلس کشانده است. تکرار دفعات طرح استیضاح و موضوعاتی که نمایندگان به خاطر آنها وزیر را مستحق استیضاح می‌دانند، بخش قابل توجه این روند است.
در میان دلایل استیضاح وزیر آموزش و پرورش که چند ماه در میان رسانه‌ای می‌شود، چند نقطه مشترک وجود دارد. مطالبات فرهنگیان و توابع آن از جمله نقاط مشترک طرح‌های استیضاحی است که در طول دوران وزارت علی اصغر فانی در آموزش و پرورش از سوی هیئت رئیسه مجلس اعلام وصول شده یا نشده است.
با این حال و به جز این، طرح‌های استیضاح وجه مشترک دیگری نیز دارند؛ کلی‌گویی و نبود تخصص در رهگیری و تحلیل مواضع و برنامه‌های آموزش و پرورش نقاط ضعف طرح‌های استیضاحی است که تاکنون از سوی نمایندگان مجلس مطرح شده است. به همین دلیل است که استیضاح وزیر از منظر عمومی بیشتر جنبه سیاسی و جناحی پیدا می‌کند تا جنبه صیانت از حقوق مردم.
در آخرین طرح استیضاح که دوشنبه گذشته از سوی برخی نمایندگان مجلس در گفت و گو با رسانه‌ها رونمایی شد، دلایل استیضاح فانی این بار اینطور شرح داده شده است: «پیش از استیضاح قبلی، وزیر آموزش و پرورش تعهداتی به نمایندگان داد تا به خواسته‌های آنان توجه کند. از جمله این تعهدات، حل مشکلات فرهنگیان، وضعیت حقوقی و معیشت آنها، رسیدگی به امور آموزش و تحصیلاتی دانش‌آموزان، وضعیت مدارس روستایی، پرداخت پاداش پایان خدمت فرهنگیان بازنشسته، سامان دادن به وضعیت رفاهی معلمان و نیازمندی‌های مدارس بوده است. پرداخت سرانه و اجرای رتبه‌بندی معلمان نیز از جمله تعهداتی بود که وزیر آموزش و پرورش متعهد شد که آنها را انجام دهد، اما متأسفانه هیچ کدام از آنها را عمل نکرد و فقط در حد حرف باقی ماند. علی‌رغم اعلام تعهد اما وزیر آموزش و پرورش به گفته‌های خود عمل نکرد و نمایندگان مجلس از عدم انجام تعهدات وی ناراحت شده و اعتراض کردند و عموماً درخواست استیضاح دوباره وزیر آموزش و پرورش را داشتند.»
خود این نمایندگان تصریح دارند که وزیر در دفعه قبل (و حتی دفعات قبل) حضور در مجلس متناسب با سیاست‌های دولت به این موارد پاسخ داده و 10 بار دیگر استیضاح شود یا همان‌ها را خواهد گفت، یا همه چیز به کمبود بودجه ختم می‌شود و وعده‌هایی که بعداً اجرایی می‌شوند و رأی اعتماد مجددی که بی‌ارتباط نیست با مدیریت هزینه‌هایی که مجلس به خاطر استیضاح در آستانه انتخابات می‌دهد. علاوه بر این سوال که چرا عنوان کلی مطالبات و معیشت فرهنگیان در استیضاح و طرح سؤال از وزرای تمام دولت‌ها وجود دارد؟ این مطالبات شامل چه چیزی می‌شود که وزرا با امکانات اعتباری و بودجه‌ای خود می‌توانند آن را پرداخت کنند اما از پرداخت آن طفره می‌روند؟ آیا نمایندگان مجلس از بودجه و اعتبار در اختیار وزیر و منابع در اختیار وزارتخانه خبر ندارند که سؤالاتی را که با دلایل مرتبط با بودجه توجیه می‌شوند، چند باره می‌پرسند.
این در حالی است که زمانی که برخی نمایندگان مجلس ساحت نظارتی قوه مقننه را برای سؤال درباره سرفصل‌های کلی با عنوان انجام نشدن تعهدات وزیر هزینه می‌کنند، آموزش و پرورش برنامه بلندمدتی را برای خصوصی سازی، تأسیس مدارس غیردولتی در مناطق آزاد اقتصادی، ورود خصوصی‌سازی به برنامه ششم توسعه، گرفتن ردیف اختصاصی بودجه برای آنچه توسعه و عدالت آموزشی می‌نامد، تأسیس صندوق عدالت آموزشی، گسترش همکاری با سمن‌ها و بخش خصوصی در محرومیت‌زدایی آموزشی از مناطق محروم دنبال می‌کند. در شرایطی که نمایندگان مجلس حتی از این برنامه‌ها خبر هم ندارند و بعد از تماس «جوان» با برخی از اعضای کمیسیون تخصصی آموزش یا اظهار بی‌اطلاعی می‌کنند یا اظهارنظر در مورد آنها را به مطالعه و کسب اطلاع بیشتر موکول می‌کنند.
خصوصی‌سازی مدارس یا واگذاری‌ها یا افزایش مشارکت‌ها که اتفاقاً در قالب لایحه‌ای قرار است از سوی دولت به مجلس تقدیم شود، پر از ابهاماتی است که برخی از انواع ساختاری آن را شورای نگهبان گوشزد کرده است و اتفاقاً هر کدام از این ابهامات به تنهایی می‌تواند وزیر را به استیضاح بکشاند یا حداقل جای طرح سؤال باشد.
جریان نظام‌مندی که در حال پا گرفتن در آموزش و پرورش است، در نهایت سلب اعتماد عمومی نسبت به مدارس دولتی و سوق اقشار مختلف مردم با سلایق گوناگون به سمت غیردولتی‌ها را دنبال می‌کند.
در جاهایی از این انتخاب گرایش‌های تربیتی مدارس به سلیقه مشتری جریان ریشه هایی از لیبرالیسم و سکولاریسم مشاهده می‌شود. تربیت‌شدگان چنین جریان‌هایی با بنیه آموزشی قوی وارد دانشگاه‌ها می‌شوند و در نهایت پست‌های کلیدی کشور را احراز خواهند کرد. خرید خدمات آموزشی و نادیده گرفته شدن تربیت به علاوه جزئیات تکمیل ظرفیت آزمون استخدامی به اندازه کافی مهم هست که از دید نهاد نظارتی مانند مجلس دور نماند و در مورد آن از مجریان سؤال شود.
وضعیت مدارس روستایی که مورد سؤال نمایندگان مجلس از وزیر است چنانچه با برنامه‌ای با کلیدواژه «توسعه و عدالت آموزشی» دنبال شود، نمایندگان را راضی خواهد کرد؟ نمایندگان مجلس چقدر این برنامه را می‌شناسند و نسبت به آن حساس بوده‌اند. برای پاسخ به تمام ابهامات این مقال مجالی ندارد./998/د102/ف2
منبع : روزنامه جوان