در تقوای سیاسی باید به عمل ولایت حقه نگرش داشت

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در مشهد، حجت الاسلام سید حسن ضیایی استاد سطح عالی حوزه علمیه خراسان، صبح امروز در ادامه مباحث تهذیب نفس یا مدیریت بر خویشتن از کتاب وسایل الشیعه جلد یازدهم، در جمع طلاب مدرسه علمیه مرحوم آیت الله خویی، اظهار کرد: پیامبر اکرم (ص) می فرمایند «محکمترین و قوی ترین شما کسی است که اگر از چیزی یا کسی راضی شد این رضایتش از باب عقل و انجام وظیفه باشد نه از باب غلبه احساسات بیجا که رضایتش او را در گناه و باطل بیندازد.»

وی تشریح کرد: انسان قوی از حیث بنیه و انسان محکم از حیث چارستون زندگی کسی است که رضایتش براساس رضای خدا و چهارده معصوم (ع) بوده و در هنگام سخط در گناه و باطل نمی افتد به طور مثال اگر کسی در خط سیاسی او نیست به او ظلم نکرده یا به او دشنام، تهمت و عیب نمی دهد تا از مسیر حق دور نشده، در چارچوب ولایت حرکت می کند.

حجت الاسلام ضیایی با بیان این که انسان محکم فردی است که توان مالی خود را برای حق به کار می برد افزود: انسان محکم امکاناتش را برای احقاق حق بکار می برد نه در راه غیر حق؛ به طور مثال درآمد نفت در عربستان برای ایجاد شرارت و کشتار بکار می رود یا برخی در کشورمان پول به مینیش‌های منافق می دادند که در ایران و عراق افراد زیادی را ترور کنند.

وی کسانی را که در راه باطل قدم برداشته، دور شده از فطرتشان دانست و تبیین کرد: وقتی انسان به دنیا می آید فطرت توحیدی و یکتاپرستی داشته ولی در طول زندگی فطرت غبار و حجاب می گیرد و از جولان می افتد که عامل آن والدین گمراه، محیط ناسالم و دوست ناباب می باشد.

استاد حوزه علمیه راه باطل را موازی با راه حق عنوان و تأکید کرد: راه حق و باطل هیچ گونه نقطه اشتراکی ندارند. اگر کسی براساس فطرت حرکت کند خود را در مسیر حق قرارداده و باید در صراط مستقیم خود را حفظ کند.

وی در بیان راه حق گفت: مسیر حق مشخص است چون کتاب حق یعنی قرآن، لسان حق یعنی چهارده معصوم (ع) و ولایت حقه برای انسان این مسیر را مشخص کرده اند.

حجت الاسلام ضیایی تصریح کرد: فردی که به صورت آگاهانه یا ناآگاهانه خود را از مسیر فطرت دور کند از صراط مستقیم فاصله گرفته؛ چون فاعل مختار است به سمت سوء اختیار، خود را به چاه ضلالت کشانده و سقوط می کند و از نعماتش در جبهه باطل استفاده می نماید.

وی در پایان خاطرنشان کرد: در تقوای سیاسی باید به عمل ولایت حقه نگریست بعد تصمیم گیری کرد. انسان که فاعل مختار بالقوه بوده باید جا پای معصوم (ع) که فاعل مختار بالفعل است و همه ابعادش با اراده می باشد بگذارد./861/202/ب3