اوباما نگران قضاوت تاریخ است!
به گزارش سرویس پیشخوان خبرگزاری رسا، «از تلاش‌های وزارت خارجه امریکا در زمینه توقف خصومت‌ها تشکر می‌کنم اما دچار توهم نیستیم و از دشواری‌ها وتردیدهای پیش رو آگاهی داریم ولی در عین حال، اگر برای حل این مشکل از طریق دیپلماسی تلاش نکنیم تاریخ قضاوت سختی درباره ما می‌کند و امریکا به همین دلیل تمام تلاش خود را برای موفقیت ترک مخاصمه خواهد کرد.»
اینها جملاتی است که باراک اوباما، رئیس جمهور امریکا، یک روز قبل از برقراری آتش‌بس در سوریه گفت تا آخرین موضع و ارزیابی خود را نسبت به پرونده سوریه و موضع امریکا در خصوص آن نشان داده باشد. توسل او به قضاوت تاریخ بیش از هر چیز نشان می‌دهد که او گزینه آتش‌بس را از این جهت می‌نگرد که آن را تنها راه ممکن در این پرونده می‌بیند و به عبارتی، از سر ناچاری آن را پذیرفته است. این نحو موضع‌گیری نشان‌دهنده استیصال رئیس جمهور امریکا در قبال آتش‌بس سوریه است و به همین جهت هم چندان به پایداری و ثمربخش بودن آن خوشبین نیست و در بهترین حالت هم انتظار ندارد خشونت و کشتار در سوریه متوقف شود.
این نحو موضع‌گیری اوباما در مورد آتش‌بس سوریه درست برخلاف موضع ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه است که آن را نقطه عطفی در پرونده جنگ این کشور دانسته، هر چند موفقیت آن را دشوار دانسته اما معتقد است اجرای آن می‌تواند به خونریزی در سوریه پایان دهد. در این صورت، مواضع هر دو رئیس جمهوری دو نقطه متضاد از بدبینی و خوشبینی را تشکیل داده و دلیل این امر در موقعیتی است که این دو در پرونده سوریه دارند.
اوباما از یک سو و طی حمایت‌هایش از گروه‌های معارض داخل سوریه بیش از پیش خود را گرفتار در گروه‌های تروریستی کرد که نمی‌تواند به آنها اعتمادی داشته باشد و از طرف دیگر، استراتژی مبارزه با داعش او با هزاران حمله هوایی به نیروهای این گروه تروریستی در مدت زمان طولانی نزدیک به دو سال نتوانسته نتیجه مؤثری در پی داشته باشد. در مقابل، پوتین بعد از شش ماه از ورود مستقیم نظامی به سوریه ابتکار عمل را در این پرونده به دست آورده و گذشته از تثبیت موقعیت دولت سوریه، توانسته تمام طرف‌ها به جز داعش و جبهه النصره را به قبول آتش‌بس ملزم کند.
اوباما با این وضعیت خود را چنان در موقعیتی از سردرگمی می‌بیند که به جز توسل به قضاوت تاریخ چیز دیگری برای گفتن ندارد چنان که در مورد داعش و استراتژی خود برای مبارزه با این گروه تروریستی هم چیزی جز رجز‌خوانی برای گفتن نداشت. او مدام از هدف گرفتن عناصر و رهبران داعش در هر جا گفت و اینکه امریکا در این مورد هیچ کوتاهی‌ای نخواهد کرد اما نگفت چه برنامه‌ای برای این گروه دارد که حالا حدود هفت کشور فعال شده است.
مشکل وقتی بیشتر می‌شود که داعش و بیشتر جبهه النصره در مناطق مختلفی از سوریه حضور دارند و قرار است آتش‌بس در مورد این دو گروه و حتی گروه‌های وابسته به آن رعایت نشود و جنگ با آنها ادامه داشته باشد. اوباما حتی نگفت که با این مشکل چه خواهد کرد و به همین جهت است که در مورد این مشکل پاسخ روشنی به طرف روسی خود نداده است. سرگئی شایگو، وزیر دفاع روسیه گفته که نقشه سوریه به انضمام همه جزئیات مربوط به موقعیت‌های نیروهای نظامی را به وابسته دفاعی امریکا در مسکو تحویل داده اما پاسخی دریافت نکرده است. پاسخ امریکا در مورد این نقشه برای اجرای صحیح آتش‌بس ضرورت دارد تا آنکه توافقی بر سر نقاط مورد حمله طی اجرای آتش‌بس در کار باشد اما امریکا پاسخ نمی‌دهد چون بعد بهانه‌ای برای نقض آتش‌بس از سوی روسیه داشته باشد.
در واقع امریکا می‌داند که روسیه به طور مشخص در این نقشه نقاط استقرار عناصر داعش، جبهه النصره و گروه‌های وابسته به آنها را مشخص کرده اما با پاسخ ندادن نمی‌خواهد برای حمله به این مناطق با طرف روس توافقی داشته باشد تا ابزار بهانه‌جویی را در دست داشته باشد. این نحو عمل با ادعای امریکا در مورد توافق آتش‌بس و تمام تلاش‌هایش برای حفظ آن تعارض دارد و نشان می‌دهد واشنگتن در این زمینه ابتکار عمل را از دست داده و تنها منتظر سوءاستفاده از آن و حتی ناکامی آن است. شاید به همین جهت است که اوباما باز ادعاهای خود را در مورد بشار اسد، رئیس جمهور سوریه تکرار کرد در حالی که بنابر توافق‌های قبلی و حتی قطعنامه 2254 هیچ اشاره‌ای به این موضوع نشده و قرار شده مردم سوریه در این مورد تصمیم بگیرند.
به هر حال، اوباما در حالی به استقبال آتش‌بس رفته که در عمل خود را سردرگم و بدون ابزار لازم می‌بیند و به همین جهت است که از همین ابتدای کار ساز ناسازگاری می‌زند و همین هم می‌تواند معنای نگرانی او از قضاوت تاریخ باشد./998/102/ب3
منبع : روزنامه جوان