اتصال به معبود، راه رسیدن به بهشت است

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در مشهد، مریم پورحسینی، استاد مؤسسه علمی تحقیقی مکتب نرجس، امروز در محفل انس با قرآن به تفسیر سوره الرحمن پرداخت و ابراز کرد: سوره الرحمن عروس قرآن و طبق روایات، در مورد اهل بیت (ع) نازل شده است.

وی در ادامه افزود: مداومت در خواندن این سوره، عدم نفاق درونی را در پی دارد و منافق نمی تواند این سوره را حفظ کند.

استاد حوزه علمیه خواهران برشمردن نعمتهای خدا بر جن و انس در دنیا و آخرت را محور اصلی سوره خواند و تصریح کرد: تلاوت مداوم این سوره به ویژه بعد از نماز صبح جمعه بسیار تأکید شده، به این صورت که بعد از آیه «فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ» این جمله «لا بِشَی ءٍ مِن آلائِکَ رَبِّ اُکَذِّبُ» ذکر شود.

گفتار اول: نعمات دنیوی

وی با اشاره به این که آیات 1 تا 30 این سوره در باره نعمات خدا به جن و انس بوده و در ابتدا از جن سخن به میان آمده و بعد از انسانها، تشریح کرد: خداوند ابتدا جنیان را خلق کرده و برنامه زندگی آنها را بیان داشته، شیطان از جنیان بوده و بعد از خلقت انسان از آنان خواسته شد بر آدم سجده کنند که ابلیس سر باز زد.

پورحسینی در تشریح آیات نخستین ابراز کرد: این آیات به مبحث تعلیم و تربیت قرآن پرداخته که این نعمت با هیچ چیزی در دنیا قابل مقایسه نیست و خداوند متعال علم بیان را جزء نعمات برجسته اش می داند.

استاد حوزه علمیه خواهران با بیان این نظم ماه و خورشید، آسمان ها و زمین، نشان از نظم و برنامه خاص نعمات الهی است خاطرنشان کرد: آنها نظم خود را دارند تو ای انسان چرا بی نظمی و به برنامه الهی عمل نمی کنی؟

وی به آیه «وَالسَّمَاءَ رَفَعَهَا وَ وَضَعَ الْمِيزَانَ اشاره و تشریح کرد: معنای ظاهری آیه «آسمان را برافراشت و ترازو را گذاشت» است و تأویل این آیه وجود مقدس حضرت محمد (ص) است؛ وقتی خداوند متعال روح پیامبر اکرم (ص) را به آسمانها برد، از میان مردم علی بن ابیطالب (ع) را به عنوان میزان قرار داد.

پورحسینی با اشاره به آیه «فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ» اظهار کرد: سؤالات خداوند در قرآن به صورت استفهام توبیخی و گاهی به صورت تهدید است که در آن به دنبال جواب نیست.

استاد حوزه علمیه خواهران تصریح کرد: در دنیا دو گروه تکذیب کننده وجود دارد گروه اول به طور قطعی نعمات را انکار می کنند و از عالم طبیعت می دانند و عده ای دیگر باور دارند نعمات از خداوند است ولی در عمل نعمات را نادیده می گیرند.

وی انسان را برتر از جنیان خواند و گفت: از نظر زمانی خلقت جن بر انس مقدم بوده اما از نظر رتبه ای انسان برتر است، به همین خاطر خداوند خواست که آنان بر مقام انسان سجده کنند.

پورحسینی در تفسیر آیات «مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ يَلْتَقِيَانِ؛ بَيْنَهُمَا بَرْزَخٌ لَا يَبْغِيَانِ؛ يَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَالْمَرْجَانُ» تصریح کرد: تفسیر دو آیه ابتدایی به حضرت زهرا (س) اشاره دارد و لؤلؤ و مرجان هم به حسنین (ع)؛ گرچه در عالم طبیعت هم این دو دریا که با هم تلاقی می کنند، به خاطر وزن حجمی متفاوت، لؤلؤ و مرجان فراوانی دارد. 

وی به آیه «كُلُّ مَنْ عَلَيْهَا فَانٍ؛ هر چه بر [زمين] است فانى‏شونده است» اشاره و اظهار کرد: خداوند نعمات را به انسان گوشزد می کند و می گوید که همه اینها فانی هستند، نباید برای به دست آوردن دنیا به هم چنگ و دندان نشان دهیم، تنها چیزی که باقی است ذات اقدس الهی است.

گفتار دوم: نعمات اخروی

پورحسینی با تأکید بر این که از آیه 30 به بعد وارد دنیای آخرت و نعمات آن می شود افزود: «سَنَفْرُغُ لَكُمْ أَيُّهَ الثَّقَلَانِ؛ اى جن و انس زودا كه به شما بپردازيم»، آنجایی که دادگاه تشکیل می شود نمی توانید از قدرت خدا فرار کنید.

استاد حوزه علمیه خواهران درباره ویژگی های آتش جهنم بیان کرد: شراره ها و شعله های آتش جهنم بی دود است زیرا جنسش با آتش دنیا فرق می کند، آتش دنیا شعور و درک ندارد ولی آتش قیامت دارای شعور بوده؛ آتش قیامت به مؤمن می گوید از کنار من زودتر رد شو که نور تو آتش مرا خاموش می کند.

وی به سیمای مجرمان و گنهکاران در صحرای محشر پرداخت و ابراز کرد: نظام عالم دگرگون شده، صحرای محشر برپا می شود و قبل از این که پرونده انسان به دستشان برسد هر که در صحرای محشر گنهکار را ببیند او را شناخته و می گوید که جهنمی است.

پورحسینی در بیان حرمت موی زنان ابراز کرد: برخی می گویند زن با موهایش جاذبه دارد و این جاذبه سبب جذب نگاه اطرافیان به او خواهد شد پس اگر زنی یک لاخ مویش بیرون باشد یا بی مو باشد دیگر جذابیتی ندارد پس حرمت ندارد؛ ولی از نظر قرآن فرقی بین یک لاخ مو و بیشتر وجود ندارد و حکم حرمت دارد.

استاد حوزه علمیه خواهران عذاب جهنم را نعمت دانست و افزود: برخی می پرسند که جهنم جای سوخت و سوز و عذاب است پس چگونه عذاب می تواند نعمت باشد؛ در جواب می توان گفت عذاب نعمت است زیرا در دنیا می خوانیمش و از ترسش از گناه باز می ایستیم.

گفتار آخر: راه رسیدن به نعمات بهشتی اتصال به خداست

وی آیه پایانی را کد سوره عنوان و تصریح کرد: «تَبَارَكَ اسْمُ رَبِّكَ ذِي الْجَلَالِ وَالْإِكْرَامِ؛ با برکت باد نام پروردگار شكوهمند و بزرگوارت»، کلمه تبارک چند مرتبه در قرآن آورده شده و پربرکت و مبارک معنا می دهد، پس نعمات دنیا فانی هستند ولی اگر به ماوراء طبیعت وصل باشد پربرکت می شود.

پورحسینی در پایان به صراحت گفت: خداوند نعمات دنیا و آخرت را به انسان یادآوری کرده پس مختار و آزاد است که جهنم یا بهشت را انتخاب کند؛ نام خدا برای هر نعمتی خوانده شود گره از سطح ظاهری باز می شود./861/202/ب3