شاعر باید مثل خودش فکر کند نه دیگران
به گزارش خبرگزاری رسا، به نقل از روابط عمومی حوزه هنری استان قم، زهرا بشری موحد مدرک کارشناسی مدیریت دولتی دارد، طلبه سطح سه مدرسی ادبیات عرب است و شعر میگوید.علاوه بر اینها به نقد آثار ادبی میپردازد و به همین واسطه عضو و منتقد ادبی در کانون قلم و اندیشه جامعه الزهرا سلام الله علیها است. او گردآورنده مجموعه شعر «فرشتگان تغزل» و نویسندهی کتاب « بانوی باران» نیز است. بشری موحد افتخارات متعددی در جشنوارهها ادبی کسب کرده که آخرین آن راهیابی به مرحلهی نهایی چهاردهمین جشنوارهی شعر و داستان جوان سوره است. به همین بهانه گفتگویی با او داشتهایم.
چندمین بار است که در جشنواره شعر و داستان جوان سوره شرکت میکنید؟
اولین بار است که در جشنواره شعر و داستان جوان سوره شرکت میکنم و با توجه به شرایط سنی این جشواره، احتمالا آخرین بار هم خواهد بود.
شیوهی برگزار جشنواره شعر و داستان جوان را چگونه ارزیابی میکنید؟
شیوه جمعآوری آثار و اطلاعرسانی تا این لحظه از برگزاری جشنواره نسبتا خوب بوده، کیفیت و کمیت آثار و داوریها و همینطور چگونگی اجرای اختتامیه و دربارهی کارگاههای نهایی هم چون هنوز برگزار نشده نمیتوان نظر داد. اینکه هر دوره در یکی از استان های کشور برگزار میشود اتفاق مبارکی است اما اگر حوزه هنری بتواند مکان برگزاری هر دوره را در مهلت ارسال آثار به هنرمندان اعلام کند خیلی بهتر است. در ضمن اینکه علاوه بر برگزیدگان، راهیافتگان به مرحله نهایی نیز به جشنواره دعوت می شوند خیلی خوب است .
آیا جلسات شعر و داستان حوزه هنری تاثیری در فضای ادبی استان داشتهاست؟
بدون شک تاثیر داشته. من خودم از همین حوزه هنری با جریان شعری استان و بچههای شاعر قم آشنا شدم. اولین جلساتی که در آن به طور جدی شعرم مورد نقد علمی و حرفهای قرار گرفت، جلسات شعر حوزه هنری در سالهای 85 و 86 بود. شخصا برای منحوزه هنری آغاز حرکت حرفهایم بودهاست.البته بعد از آن دوره، فعالیتهای حوزه هنری مقداری کمرنگ شد اما در چند سال اخیر جلسات مدون و منظم و هدفداری مثل «مهرو ماه» ، جلسات هفتگی «نقد شعر بانوان»، «قمپز»و جشنوارههای استانی و منطقهای خوبی برگزار شده که واقعا تاثیرگذار است و امیدوارم ادامه داشته باشد.
چه مسیری را برای رشد نوجوانان و علاقمندان به شعر پیشنهاد میکنید؟
من خودم هنوز جوانم و در اول این مسیرم و یک دورنمای کلی و قطعی نمیتوانم ارائه کنم. اما با توجه به تجربیات این ده، یازده سال در حوزه نویسندگی و شعر به این نتیجه رسیدم که آهستگی و پیوستگی و تحت تاثیر جوهای کاذب و موقت قرار نگرفتن خیلی به پختگی شاعر کمک میکند.شاعران جوان و تازه کار اصلا مغرور نشوند و تشنه نقد و نظر شاعران و اساتید باشند و واقعا به حرفشان گوش کنند. در عین حال یک استقلال اندیشهای و سبکی هم داشته باشند. مطالعه زیاد و مشق زیاد هم از واجبات این مسیراست.
چرا ادبیات امروز ادبیاتی کلیشه ای شده است؟ راه های برون رفت از این مسئله چیست؟
متاسفانه اکثر شاعران و هنرمندان جرات و جسارت مستقل فکر کردن ندارند. یا از اندیشه شاعران دیگر تاثیر میپذیرند یا آنطور که مخاطب از آنها میخواهد فکر میکنند. شاعر باید مثل خودش فکر کند نه دیگران. راه برون رفت هم قطعا داشتن یک نگاه فلسفی به جهان است. رسیدن به این نگاه هم مطالعه و پژوهش و جسارت و صبر زیادی میخواهد.
آیا مجموعهای آماده چاپ دارید؟
بله تعدادی از اشعارم را که از نظر کیفیت و کمیت قابل قبول هستند، جمعآوری کردهام ولی هنوز قطعا به این نتیجه نرسیدم که چاپ شان کنم یا خیر. به چاپ کتاب علاقه دارم اما عجله ندارم./843/د102/ی