عبادتی ارزشمند است که از روی معرفت و شناخت باشد

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در کرمان، حجت الاسلام حسین محمدی مدرس حوزه علمیه ابراهیمیه کرمان، امشب در مجلس عزای ابا عبدالله (ع) در مسجد امام حسین خیابان مهدیه کرمان گفت: با نگاه به آیات و روایات در می یابیم که آثار و برکات فراوانی برای نماز بیان شده است اما گاهی با وجود اینکه نماز می خوانیم این آثار را درون خود مشاهده نمی کنیم بنابراین باید به دنبال علت آن باشیم.

وی در بیان آیات مربوط به آثار نماز عنوان داشت: خداوند در قرآن نماز را بازندارنده از گناه و معصیت معرفی می کند و در جایی دیگر می فرماید: "الا بذکر الله تطمئن القلوب" با یاد خدا دلها آرامش می یابد و سپس در جایی دیگر مصداق بارز یاد خدا را نماز می خواند و می فرماید: "اقم الصلوة لذکری".

حجت الاسلام محمدی افزود: خداوند انسان را موجودی حریص و کم طاقت معرفی می کند و می فرماید: وقتی به انسان گرفتاری می رسد جزع و فزع می کند اما وقتی به نعمتی دست می یابد آن را با کسی تقسیم نمی کند مگر کسانی که اهل نماز باشند همچنین در جایی دیگر انسان را به استعانت از صبر و نماز در گرفتاری ها توصیه می کند پس همه این آیات نشان از برکات فراوان نماز است اما باید دریابیم که چرا برخی از ما با وجود توجه به نماز از برکات آن برخوردار نیستیم؟ و چه علتی موجب آن شده که پس از سالها عبادت هنوز از آرامش روحی برخوردار نیستیم  و آلوده به گناه و معصیت می شویم؟

وی در مقام پاسخ به این سوال تاکید کرد: برای رسیدن به جواب این سوالات باید به آیات و روایات مراجعه کنیم تا منشأ این مشکل را دریابیم و درصدد حل آن برآییم از این رو می بینیم برای نماز آدابی بیان شده است همانگونه که برای زیارت ائمه (ع) برنامه و آداب قرار داده شده است پس اگر این قوانین و آداب را رعایت کنیم از آثار آن بهرمند خواهیم شد در غیر این صورت بی بهره می مانیم.

این مدرس حوزه در ادامه ابراز داشت: در مرحله اول باید عبادت را عارفانه و آگاهانه انجام دهیم به معنای آنکه نسبت به آن شناخت پیدا کنیم و هدف را شناسایی کنیم به همین منظور در آیات قرآن هدف از خلقت جن و انس را در عبادت و بندگی بیان کردند پس عبادت وقتی ارزشمند است که از روی معرفت و شناخت باشد.

وی در بیان لزوم افزایش سطح معرفت و شناخت گفت: حتی پیامبران الهی از خدا می خواستند که علم و معرفت آنان را بیفزاید بنابراین لازم است عوامل افزایش معرفت را دریابیم چنانچه خداوند در قرآن می فرماید: در حالت مستی به نماز نزدیک نشوید تا درک کنیم چه کاری انجام می دهیم که البته امام علی (ع) در این باره توضیح مفصلی بیان کردند که حالت مستی تنها با شرب خمر نیست بلکه گاهی به واسطه تسلط بر قدرتی ما مست می شویم پس باید به این نکته توجه کنیم که حتی مستی نیز مراتب دارد.

حجت الاسلام محمدی تاکید کرد: باید بدانیم که میزان مقبولیت نماز ما در نزد پروردگار به میزان معرفت ما نسبت به نماز است از این رو هم معرفت نسبت به معبود و هم معرفت نسبت به اسرار نماز باید مورد توجه ما قرار گیرد و در واقع باید بدانیم با چه کسی سخن می گوییم؟ با چه ادبیاتی باید سخن بگوییم؟ و اسرار اعمال نماز چیست؟

وی ادامه داد: همه عبادات ما دارای ظاهر و باطنی است پس برای شناخت به هر دو این مسائل توجه داشته باشیم همچنانکه در بیان سرّ سلام پایان نماز می گویند؛ ما معمولا زمان ورود به مجلس سلام می کنیم نه آنکه در میان مجلس یا پایان آن یکدفعه به همنشین خود سلام کنیم پس از آنجا که با تکبیره الاحرام وارد حریم الهی و دنیای دیگر می شویم در پایان نماز کم کم از آن عالم جدا می شویم و سپس السلام می گوییم که نشان از حضور در میان انبیا و صالحان است.

این کارشناس مذهبی ضمن اشاره به خواسته حضرت یوسف از خداوند بیان داشت: شرط مدیریت و رهبری جامعه علم و آگاهی و معرفت است چرا که هر چه معرفت بیشتر باشد زمینه تقوا و تواضع در انسان بیشتر می شود و این بهترین خیر است چرا که به واسطه حکمت و معرفت به مقامات بالایی دست می یابیم از این رو طبق فرمایش امیر المومنین (ع)  برای شناخت پروردگار ابتدا خود را بشناسیم چرا که "معرفت النفس انفع المعارف" است.

وی اظهار داشت: علاوه بر معرفت نماز نیازمند اخلاص در انجام آن هستیم پس در این راه نباید برای خدا شریک قائل شویم چه در مقام ذات و صفات و چه در مقام افعال الهی؛ بنابراین به میزان اخلاص خود پاداش دریافت می کنیم زیرا ارزش عمل به نیت آن است چنانچه ابلیس خطاب به پروردگار می گوید: من همه بندگانت را اغوا می کنم مگر کسانی که به اخلاص رسیدند.

حجت الاسلام محمدی ادامه داد: در مرحله پس از شناخت و اخلاص نیازمند عاشقانه عمل کردن هستیم همانگونه که پیامبر (ص) نماز را نور دیده خود معرفی می کند و می فرماید: از آن سیر نمی شوم چرا که تنها از سر تکلیف و نیاز نماز نمی خواند بلکه عاشقانه پروردگار را می پرستد همانگونه که ابا عبدالله با عشق، خدا را عبادت می کرد و در این راه جان خود را فدا کرد.

این مدرس حوزه در مقام پاسخ به این سوال که چگونه عاشق خدا شویم تا از نماز لذت بریم؟ گفت: از آنجا که روح ما مریض و آلوده به گناه است از عبادات لذت نمی بریم همانگونه که انسان مریض از بهترین غذاها لذت نمی برد چون به واسطه مرضش مزه غذا را نمی فهمد پس برای درمان خود باید بر اعضا و جوارح خود نظارت کنیم تا به گناه آلوده نشود و موجب مرض قلب نشود.

وی در پایان عنوان کرد: باید قلب را از بند معصیت آزاد کرد و راه ورود آن را به روی هر اجنبی بست تا پاکی و صفایش را حفظ کند بنابراین همانگونه که برای منزمان وسائل امنیتی تهیه می کنیم؛ از قلب خود نیز حراست کنیم./202/9703/ب1