علم گرايي سكولار، آفت نظام آموزشي
نهضت پروتستانتيزم به عنوان پديده نوظهور در قاموس دين مسيحيت، باعث به وجود آمدن جرياني گرديد كه طي آن علم گرايي بدون توجه به منشأ هستي و وجود خدا و در واقع نفي و انكار وجود خالق مدبر در تدبير نظام هستي، در مسيري راه پيمود كه با رد خدا، جوامع را به سمت و سوي لامذهبي پيش برده و افكار منحط و منحرف خود را جايگزين برداشت‌هاي دين مدارانه غرب در قرون وسطي نمايد.
جرياني كه وابسته به صهيونيزم بين الملل بوده و همان گونه كه در دانش نامه يهود نقل شده كه فلسفه يهودي نقش مهمي در شكل گيري نطفه پروستانيزم و نهضت اصلاح ديني داشته است و حركت اصلاحي مسيحي در حد بسيار وسيعي از ادبيات و فلسفه يهودي تاثير پذيرفته است، لذا اين حركت مثلث يهوديان مادي گرا، مشركات قدرت خواه و رياكاران و به عبارتي«زر، زور و تزوير» جوامع آن زمان اروپا را به سمت و سوي مباني و بنيان‌هاي فكري اومانيستي و انسان مدارانه پيش برد.
در واقع نهضتي كه لوتر و كالوين در دل آیين مسيحيت رقم زدند، با سست كردن اقتدارکلیسا، عملاً گفتماني را در جهان غرب رقم زدند كه براساس آن بشر و منافع او، فراتر از هر چيز ديگر اصالت يافت و در واقع اين افراد پيش آهنگ تفكري گرديدند كه انسان را به جاي خدا، در مركز ثقل عالم قرار داده و نقطه پرگار عالم را انسان مفروض داشته و ساينتيسم، سكولار بر مبناي تحليل فرآيندهاي مختلف طبيعي، انساني، اجتماعي و فرهنگي و سياسي از منظر مركزيت و اصالت وجودي انسان رقم زدند.
تا قبل از زمان مذكور، انسان‌ها براي يافتن پاسخ خود پيرامون مثلث هستي، منشاء هستي، طبيعت و انسان در نسبت سازي خود، خداوند را در مركز عالم فرض كرده و سعي مي كرد تا نسبت ميان خدا، انسان و طبيعت و رابطه انسان با دو بعد ديگر عالم را تحليل و تأويل نمايد اما با شكل گيري پروستانتيزم صهيونيستي، انسان در محور تصيمات قرار گرفته و با حذف خداوند، عملاً يك بعد نظام هستي نفي گرديد و لذا پس از آن، سير اين جريان به سمت تفسير وقايع و اتفاقات بر مبناي نفي خالق مدبر در تدبير جهان شكل گرفت و انسان فصل الخطاب و نوك پيكان توجهات قرار گرفت و سپس با پديد آمدن تفكر پوزيستويستي و آمپريستي( تجربه گرايي و حس گرايي) حس كردن مادي خداوند موضوع اصلی علم شد و خدا به عنوان امری ذهني و موهوم فرض گرديد و اين امر تا جايي رسيد كه عنوان گرديد خدا مرده است.
اما در بُعد علمي نيز جريان صهيونيزم بين الملل سعي نمودند تا ابتدا انسان را به عنوان موجود تكامل يافته تاريخي معرفي سازند تا از اين منظر تلاش در جهت حذف مباني الهي از علم نتيجه بخش بوده و اثبات گردد.
بر همين اساس عنوان داشتند دينامیسم تاريخي، انسان انگيزه تامين خوراك، پوشاك، مسكن و برآوردن تمنيات جسماني بوده و مكانيزم آن نيز مسير تحولي ابزار در جهت عقب شدن و تكامل اين ابزار در مسير برآوردن نيازهاي روز افزون انسان است و تكامل انسان نيز وابسته به تكامل ابزاري است كه انسان براي برآوردن بهتر نيازهاي جسماني به تدريج اختراع كرده است و براساس اين نوع گفتمان، تاريخ زندگي انسان همواره در حال گذار از مرحله دون و فروتر تكنولوژيك و علمي به سمت مراحل بالاتر و فراتر از آن در حال حركت مي باشد.
اين نظريه كه باعث شكل گرفتن داروينيسم در زيست شناسي گرديد در همين حد متوقف نگرديد و همان گونه كه بيان شده بود، انسان موجودي تكامل يافته تاريخي است و از حالات دون حيواني و جانوري به انسان منتهي و منتج شده است؛ با نظريه تطور جهاني هربرت اسپنسر مراحل تكميلي خود را گذرانده و عنوان گرديد، در ترقي نه تنها درباره موجودات زنده بلكه در ارتباط با موجودات غيرزنده نيز صادق است و كائنات نيز محصول يك سري تكامل از ساده و پست به پيچيده و اعلا است و لذا بدين ترتيب ابتدايي ترين مراحل شكل گيري علم بر مبناي نگرش اومانيستي شكل گرفت و پس از آن شامل ورود نظريات و قوانين علمي سكولار در قاموس علوم مختلف بوديم و بدين ترتيب، علمي رقم خورد كه تنها به دنبال پرسش درباره چگونگي و كميت پديده‌ها بود و هيچ گاه سختي از چرايي و كيفيت پديده ها نمي كرد و بدين ترتيب دانشگاه‌هاي جديد، اين اصول موضوعه را به عنوان قوانين علمي خود پذيرفتند.
دانشگاه در ايران و نطفه ناقص آن
پس از بررسي سير تاريخي نحوه شكل گيري علم جديد و سكولار بر مبناي ايده‌هاي صهيونيستي، بايستي نحوه شكل گيري و پايه گذاري دانشگاه‌ها در ايران نيز مورد بررسي قرار گيرد.
اگر دانشگاه تهران را به عنوان اولين دانشگاه ايران كه در سال 1320 تاسيس شد، محسوب كنيم، با بررسي اجمالي در اسناد تاريخي مي توان عنوان داشت كه اين دانشگاه نيز با تأسي از دانشگاه‌هاي ديگر جهان در روند علم گرايي سكولار و رقم زدن پروژه مدرن كردن جوامع جهاني تاسيس گرديد و تدريس دروس در اين دانشگاه نيز براساس علوم وارداتي غربي شكل گرفت و تمامي مباني علمي كه در آن زمان و تاكنون نيز تدريس مي گردد، براساس مباني سكولار و اومانيستي غربي مي باشد.
و لذا زماني كه ما از ابتدا مشاهده مي كنيم كه بابا آب داد، و پس تضمين آينده زندگي و تامين اقتصادي زندگي را توسط فلان بانك مي بينيم، در پس آن حذف خداوند و رزاقيت و منعم بودن خداوند به عنوان خالق انسان به وضوح قابل مشاهده است و لذا بدين ترتيب ورودي دانشگاه‌ها و مدارس در ابتدای امر، دانش آموزان و دانشجويان دين دار و خروجي آن افراد و اساتيد سكولار مي باشد كه در تناقض ميان علم جديد با مباني اومانيستي و انسان محوري و مباني ديني و خدا محوري، حلقه‌اي از روشنفكران و تحصيل كردگان سكولار شكل مي گيرد كه براساس خواسته صهيونيزم بين الملل و با مباني فكري آن‌ها وارد جامعه شده و جامعه سازي و جامعه پردازي را رقم مي زنند و لذا به همين دليل است كه رهبري انقلاب در برهه‌هاي مختلف زماني، تاكيد بر تغيير مباني علوم به ويژه علوم انساني و نهضت توليد علم و جنبش نرم افزاري و ارائه الگوي ايراني- اسلامي پيشرفت داشته‌اند و بدين طريق سعي نموده‌اند ضرورت تغيير در نوع نگاه و تغيير پديده‌ها براساس توجه به خدا به عنوان مركز و منشأ هستي را همواره بيان داشته‌اند.
متأسفانه آنچه امروز در جامعه دانشگاهي مشاهده مي شود، نه تنها دانشگاه اسلامي نبوده بلكه در بسياري از مواقع نيز شوق و منتشر كننده تفكرات الحادي و منحط غربي مي باشد كه خود آسيب بزرگ و آفتي عظيم براي نخبگان و تحصيل كردگان جامعه مي باشد و لذا مي توان عنوان داشت كه پرداختن به بحث علوم اسلامي به عنوان پايه و اساس شكل گيري جامعه و تفكرات جامعه و تغيير در مباني اين علوم، امري ضروري است و توجه ويژه‌اي را مي طلبد که بايستي صاحب نظران و خبرگان امر با ورود به اين قضيه، شرايطي را رقم زنند تا دگر بار شاهد تمدن سازی اسلامي و جريان سازي تفكر ناب اسلامي در جامعه جهاني باشيم./872/پ200/س
نویسنده: وحید کوچک زاده