شیوه های تربیت فرزند در اسلام/ علت عدم جواز تنبیه بدنی

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، خانم مجیدی، استاد حوزه علمیه خواهران شامگاه امروز در شبستان نجمه خاتون(س) آستان مقدس حضرت معصومه(س) با بیان این که هدف و فلسفه تنبیه و تشویق در زندگی انسان هدایت در صراط مستقیم و راه راست و درست است، گفت: تنبیه لازمه تربیت کودک است ولی اسلام به هیچ وجه تنبیه بدنی را مورد تأیید قرار نداده و آن را جایز نمی‌داند.

وی افزود: از آن جایی که متولی اصلی تربیت کودک مادر است، مادران تصور می‌کنند که اگر کودک شیطنت کرده و یا کار اشتباهی را انجام داد مجاز هستند او را از نظر بدنی تنبیه کنند در حالی که اسلام و شرع مقدس چنین اجازه‌ای را نداده است.

استاد حوزه علمیه قم ادامه داد: تنها جایی که خداوند اجازه تنبیه بدنی آن هم بدون آسیب دیدگی جسمی کودک و سرخ شدن و یا کبودی بدن را داده است در نماز است و خداوند فرموده که اگر همه راه‌ها را امتحان کردید و فرزند شما نماز را اقامه نکرد آن وقت می‌توانید به آرامی به کفل او بزنید.

مجیدی با اشاره به اینکه بر اساس آنچه که بیان شد تنها جایی که تنبیه بدنی فرزند جایز است در نماز بوده، ادامه داد: حتی در نماز هم تنبیه بدنی  به عنوان آخرین راه آن هم به صورت آرام از سوی شارع مقدس جایز است؛ بنابراین والدین و به خصوص مادران به هیچ وجه اجازه تنبیه بدنی کودک را در سایر موارد ندارند.

وی با بیان این که خداوند در آیات قرآن کریم می‌فرماید که « خَلَقَ الاْنسَانَ، عَلَّمَهُ الْبَیانَ»، گفت: این آیه می‌فرماید که خداوند پس از خلقت انسان به او نطق و بیان داد و با توجه به این آیه باید دقت کرد که اولین راهکار برای دعوت کودک به امور پسندیده و باز داشتن از کارهای زشت در هر سنی بیان و گفت و گو کردن با کودک است.

استاد حوزه علمیه قم ادامه داد: بر این اساس والدین در اولین قدم باید با کودک و به صورت کلی فرزندان در مورد کارهایشان گفت و گو کرده و آنها را در محیطی قرار دهند که به اشتباه‌ها و کارهای خطای خود فکر کنند.

خانم مجیدی تصریح کرد: پس از اعمال این موضوع اگر باز هم کودک به حرف مادر گوش نداد مادر می‌تواند از شیوه محرومیت استفاده کرده و اگر کودکی اشتباهی را مرتکب شد او را از چیزهایی که دوست دارد محروم کند.

وی ادامه داد: اگر این شیوه هم مؤثر واقع نشد مادر می‌تواند کودک را تهدید کرده و با صدای کمی بلند و با جدیت فرزند خود را مورد خطاب قرار دهد؛ اما در اولین مرحله نباید به سراغ داد و فریاد برود بلکه باید با جدیت فرزند خود را متوجه خطایش کرده و خطایش را به او گوشزد کند.

استاد حوزه علمیه قم با بیان این که متأسفانه مادران امروز در اولین مرحله به سراغ تنبیه بدنی فرزند خود رفته یا بر سر او داد و فریاد کرده و شخصیت کودک را تحقیر می‌کنند، افزود: قرآن کریم در زمینه نکات تربیتی می‌فرماید که اگر فرزند شما با حرف زدن قانع شده و از اشتباه خود دست بر می‌دارد نیاز به سایر مراحل تنبیهی نبوده و می‌فرماید اگر اخم و اندکی صدای بلند مؤثر است والدین حق ندارند که بر سر کودک فریاد بزنند.

خانم مجیدی با تأکید بر این که تنبیه بدنی آسیب‌های زیادی برای کودک به دنبال دارد، گفت: کودکی که تنبیه شده و یا تحقیر می‌شود از والدین کینه به دل گرفته و حتی ممکن است که در بزرگسالی به والدین خود بی ادبی کرده و در بعضی از مواقع چنین فرزندانی به روی والدین خود دست درازی کرده والدین خود را مورد ضرب و شتم قرار می‌دهند بنابراین اگر با کودک به درستی رفتار شده و به درستی تربیت شود، قطعاً این تربیت نتایج مثبت فراوانی به دنبال خواهد داشت و زمینه هدایت کودک را فراهم خواهد کرد.

وی افزود: تنبیه کودک باید با توجه به جنس و سن کودک بوده و والدین نباید همان شیوه تربیتی که برای یک کودک پنج ساله به کار می‌برند در مورد یک نوجوان و جوان نیز از همان شیوه استفاده کنند؛ زیرا شیوه رفتاری یکسان در میان فرزندانی که در سنین و جنسیت‌های متفاوت هستند زمینه سلب اعتماد به نفس فرزندان را فراهم کرده و از آنها انسان‌های بی اراده‌ای را به وجود می‌آورد./968/پ202/ج