عذاب الهی یا ناکارآمدی؟

به گزارش خبرگزاری رسا به نقل از روزنامه «رسالت»، این روزنامه در سرمقاله امروز خود نوشت:

رئیس جمهور در نشست مشترک کارگروه ملی مقابله با ریزگردها و شورای اداری استانداری خوزستان مشکلات این استان را به عذاب الهی نسبت داد و گفت: «در برخی روایات آمده اگر معروف را زیر پا گذاشتید و منکر ترویج شد، عذاب الهی نازل می شود و برخی عذاب ها نیز همین است که ما می بینیم.» این اولین باری است که رئیس جمهور مشکلات پدید آمده را به دولت قبل نسبت نمی دهد و آن را به عذاب الهی و ترک امر به معروف و نهی از منکر، حواله می دهد.

این فهم از مشکلات کشور را نمی شود تخطئه کرد، اما آیا مردم خوزستان که هشت سال در برابر هجوم بیگانگان مانند شیر مقاومت کردند و از استقلال و شرف ملت ایران حمایت نمودند، مرتکب منکری شده اند که مستحق عذاب الهی باشند؟! اگر این انگاره را درست بدانیم باید ارتکاب منکر را به مسئولین دولتی نسبت بدهیم که در وادی «کارآمدی» گام برنمی دارند.کارآمدی یک معروف و ناکارآمدی یک منکر است. دولت نتوانسته مشکلات مردم را به موقع تدبیر کند.

قطعاً رئیس جمهور از مردم انتظار ندارد که راه بیفتند به هور و صحرا بروند و فکری برای ریزگردها بکنند یا فکری برای حل مشکل آب و برق و گاز نمایند. مردم، دولت تشکیل داده و رئیس جمهور انتخاب کرده اند و از طریق مجلس به کار دولت نظارت دارند تا همین کارها را بکند. پس مردم به تکلیف خود عمل کرده اند و تنها می ماند وظیفه دولت! دولت همین کارهایی را که الآن می کند، می توانست دو یا سه سال پیش انجام دهد. حد اقل رئیس جمهور در همان کوران حادثه ریزگردها و قطع آب و برق و گاز به اهواز می رفت و با آنها همدردی می کرد. این کمترین کار بود، نه اینکه دو هفته بعد برود و با چنین سخنانی نمک روی زخم مردم بپاشد!

دولت باید با استفاده از استعداد عظیم علمی و دانشگاهی که در مجموعه استان خوزستان به ویژه دانشگاه چمران وجود دارد، راه حل های علمی برای رفع مشکل ریزگردها پیدا می کرد، از تمام ظرفیت دولت و حتی نیروهای مردمی و بسیجی برای جلوگیری از ظهور بحران هایی از این دست بهره می برد. شرط بهره وری از همه ظرفیت ها تحرک لازم و مدیریت جهادی است. دولت باید استعداد پذیرش نقدهای مشفقانه را هم داشته باشد تا بتواند راه حل های بهتری برای مشکلات پیدا کند. مسیر کارآمدی از اعتنا به نقدها می گذرد.

رئیس جمهور محترم همچنین در جمع مجریان برگزاری انتخابات 96 گفته است: «قهر طبیعت نتیجه ظلم ماست.» باید دید چه کسی مرتکب این ظلم شده است؟ مردم که به این دولت رأی دادند، با این دولت همراهی می کنند. پس نمی توان مردم را به ارتکاب ظلم، متهم کرد. اگر هم خدای ناکرده ظلم از سوی دولت است باید پرسید چرا دولت این ظلم (بخوانید ناکارآمدی) را مرتکب شده است؟

رئیس جمهور همچنین گفته است: «دولت به قول هایی که به مردم داد، عمل کرد.» رئیس دولت در ایام انتخابات و پس از آن حد اقل 159 وعده اقتصادی داده است. به کدام یک از آنها عمل کرده است؟ مردم مشکل معیشتی دارند. مراجع، نخبگان و منتقدین با زبان نصح، این مشکل را بیان می کنند اما پاسخی جز بی مهری نمی شنوند. رئیس جمهور در همین دیدار گفته است: «برای انتقاد از دولت، اعتماد عمومی را زیر سؤال می برند. این خیانت به کشور و نظام است.» آیا این منصفانه است که منتقدین را متهم به خیانت کنیم و سلب اعتماد عمومی دولت را که نتیجه ناکارآمدی آن است به نقد منتقدین نسبت دهیم؟!

چرا باید آیین گفتگو و حریم نقد و نقادی را آغشته به حرف هایی کنیم که از میان آن راه حلی برای رفع مشکلات مردم درنیاید و همه چیز را از زاویه مسائل سیاسی نگاه کنیم؟ چرا باید هر روز از دستاوردهای برجام سخن گفته شود در حالی که مسئولین دیپلماسی و اقتصادی کشور بارها اعتراف کرده اند؛ «تقریباً هیچ» بوده است، آن هم در شرایطی که دولت فراتر از تعهدات خود در برجام، بدون هیچ دلیلی عمل کرده است؟

تکالیف اساسی دولت در حوزه فرهنگی و اجتماعی روی زمین مانده است. در حوزه سیاست خارجی قرار بود ایران هراسی و تهدیدات را با نرمش در برابر غرب برطرف کنیم، اما نه تنها تهدیدات رفع نشده بلکه دولت های کوچکی که در همین اطراف ایران هستند و جرأت نفس کشیدن را هم نداشتند، اکنون برای ما شاخ و شانه می کشند!کاربلدی و کارآمدی حرف اول و آخر دولت برای پاسخگویی به مطالبات مردم است. فقدان این گوهر الهی را با عذاب الهی، اشتباه نگیریم.  طی چهار دهه گذشته امدادهای الهی به این ملت و دولت هایی که سر کار آمدند بر کسی پوشیده نیست. اگر این امدادها نبود، انقلاب اسلامی در همان روزهای نخستین با انواع توطئه های داخلی و خارجی ساقط شده بود.

خداوند، دولت و ملتی را که احیای احکام الهی در مناسبات اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی خود را از اهداف و آرمان هایش می داند، به عذاب دچار نمی کند.دیروز رئیس جمهور در نخستین مجمع ملی سلامت، یک واژه موهن به واژگان قبلی خود در اهانت به منتقدین افزود و آنها را متهم به داشتن «آلزایمر سیاسی» کرد و در این نشست، نگاه و نقد رسانه ملی به کارکرد دولت در حوزه اقتصادی را نیز مورد تمسخر قرار داد.رئیس جمهور از نشست هایی از این دست که آنها را به منزله شروع تبلیغات ریاست جمهوری می توان تلقی کرد، برای پاسخگویی به نقدها استفاده نمی کند. تمسخر منتقدین و متلک گویی به این و آن، برای وی رأی نمی شود. اگر هم بشود نمی توان نام رأی حلال بر آن گذاشت./1325//102/خ