بردن آبروی فرد مؤمن عقوبت الهی را در پی دارد
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حضرت آیتالله عبدالله جوادی آملی، امروز در درس تفسیر خود در مسجد اعظم در تفسیر آیات سوره مبارکه قمر گفت: سوره مبارکه قمر در مکه نازل شد و عناصر محوریاش هم اصول دین و خطوط کلی اخلاق و فقه است.
وی افزود: آنهای که راه الهی را طی کردند به مقصد رسیدند و نه بی‌راهه رفتند و نه راه کسی را بستند، آنها که حرف انبیا را گوش ندادند و بی‌راهه رفتند و حرف انبیا را گوش ندادند آسیب دیدند.
وی با قرائت آیه « وَفَجَّرْنَا الْأَرْضَ عُيُونًا فَالْتَقَى الْمَاءُ عَلَىٰ أَمْرٍ قَدْ قُدِرَ» و با اشاره به داستان حضرت نوح(ع)، گفت: زمین جوشید و فوران کرد، آب از زمین جوشید و فوران کرد و از آسمان آب به طور شلنگی ریخت و در فضای بین زمین و آسمان این دو آب با هم برخورد کردند و این عذاب الهی بود، طولی نکشید که کشتی حضرت نوح(ع) به راه افتاد، آب از زمین بالا آمد و کشتی حضرت نوح(ع) از بالا و پایین محفوظ بود.
مفسر برجسته قرآن کریم افزود: خداوند فرمود در جریان حضرت نوح(ع) همه کارها را خودمان زیر نظر گرفتیم و مدبرات امر کارهای ما را انجام میدادند، از ساخت و ساز کشتی و از اینکه از زیر کشتی آب بیاید و اینکه بالا و پایین کشتی محفوظ باشد و از هر حیوانی در کشتی باشد و هیچ آسیبی به کشتی نرسد، فرمود ما همه اینها را زیر نظر گرفتیم، « تَجْرِي بِأَعْيُنِنَا جَزَاءً لِّمَن كَانَ كُفِرَ».
وی ابراز کرد: این خطر مهم با چهارتا چوب و چهارتا میخ جلوگیری شد، دیگر تعبیر سفینه نکرد، ما اگر بخواهیم در برابر این خطر مهم، آبی که از تنور میجوشد و بارانی که به شدت میبارد، چارهاش چهارتا چوب و میخ است، « وَحَمَلْنَاهُ عَلَىٰ ذَاتِ أَلْوَاحٍ وَدُسُرٍ».
حضرت آیتالله جوادی آملی با قرائت آیه «وَلَقَد تَّرَكْنَاهَا آيَةً فَهَلْ مِن مُّدَّكِرٍ»، خاطرنشان کرد: اگر چیزی به خداوند اسناد ویژه پیدا کرد، کسی بخواهد مثل ابرهه سراغ کعبه برود، ابابیل به سراغش میرود، یا مثل قوم ثمود به سراغ ناقه برود، عذاب میبیند، یا کسی بخواهد پیامبری را آزار دهد، به کیفر دچار میشود، فرمود چون بنده ما را آزار داد ما هم او را عذاب میکنیم، درست است که حضرت نوح نبیالله و رسولالله بود اما اصرار قرآن روی بندگی او است و میگوید چون بنده ما را رنجاندند ما از آنها انتقام گرفتیم، این خطر همه ما را تهدید میکند.
وی ادامه داد: اگر کسی قلب مؤمنی را به درد آورد دچار کیفر و عذاب الهی میشود، معیار عبودیت است، خداوند که نفرمود چون رسول ما را رنجاندند، فرمود چون بنده ما را رنجاندند ما از آنها انتقام گرفتیم، ما باید مواظب باشیم آبروی کسی را نبریم و قلب کسی را به درد نیاوریم، اگر این بنده جز خدا کسی را نداشته باشد و او خدا را بخواند آنگاه دعای او مستجاب میشود.
استاد سطح عالی حوزه علمیه قم اظهار کرد: فرمود ما در این جریان یک نشانه به جا گذاشتیم، درست است که کارهای فراوانی شده و چشمههای زیادی جاری شده اما یک نشانه است، بعضیها از این آیه استنباط کردند و به دنبال کشتی حضرت نوح(ع) بودند، اگر روشن بشود کوه جودی کدام است و آن کوه فحص شود ممکن است، درست باشد، «فَكَيْفَ كَانَ عَذَابِي وَنُذُرِ»، پس بنگرید که عذاب و انذارهای من چگونه بود.
وی با قرائت آیه «وَلَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِن مُّدَّكِرٍ»، ابراز کرد: ذات اقدس اله چهار مطلب درباره قرآن کریم دارد، یکی اینکه قرآن ثقیل است و خفیف نیست، سوم اینکه یسیر هست و چهارم اینکه عسیر نیست، سخن از آسانی تلاوت قرآن نیست، سخن از دلپذیر بودن قرآن است، اگر عدل و تقوا و علم را میگوید این حرفها آشنا است برای ما و تحمیلی بر جان ما نیست و اصلا عسری در کار نیست، یک حرف تحمیلی نیست، مثل اینکه حریت را از انسان بگیرند اما عدل و عقل و احسان را به او بگویند برای انسان شیرین است، مطالب قرآن شیرین و زیبا و دلپذیر است./914/ 202/ص