اقناع اندیشه و تحریک احساسات دو شاخصه منبر مطلوب
حجت الاسلام ابراهیم کفیل در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری رسا، با بیان این که مبلغان ماه رمضان برای سخنرانی های خود موضوعات مناسب از منابع مورد اطمینان انتخاب کنند، گفت: در محتوای سخنرانی هم موضوع اهمیت دارد و هم منبع محتویات، بنابراین مهمترین اصل در سخنرانی انتخاب موضوع مناسب از منبع مورد اطمینان است.
استاد سطح عالی حوزه علمیه قم ادامه داد: قرآن کریم و روایت بهترین و مهم ترین منبع برای مباحث دینی محسوب می شوند چنانچه براساس آیات صریح قرآن کریم انذار باید بر اساس آیات قرآن صورت گیرد و روایات نیز در کنار قرآن قرار دارند و شرح آن آیات محسوب می شوند.
وی خاطرنشان کرد: مبلغان در زمینه مطرح کردن مسائل روز از فرمایشات رهبر معظم انقلاب غافل نشوند؛ موضوعات اخلاقی و دینی ماه رمضان نیز براساس جایگاهی که این ماه دارد مشخص هستند که از آن موارد می توان به ولایت و دعا اشاره کرد.
استاد اخلاق حوزه علمیه قم با اشاره به قرار داشتن روز قدس در ماه مبارک رمضان اظهار کرد: مبلغان باید از فرصت روز قدس برای پرداختن به موضوع صهیونیسم و غده سرطانی منطقه همچنین وحدت مسلمانان در زمینه مبارزه با صهیونیسیم استفاده کنند.
وی در زمینه استفاده از فرصت ماه رمضان در جهت توبه و دوری از گناه گفت: ماه رمضان با ماه های دیگر سال قابل مقایسه نیست حتی می توان گفت جایگاه ماه رمضان نسبت به ماه های دیگر همانند جایگاه ائمه معصوم(ع) نسبت به سایر مردم است؛ همان گونه که مردم عادی قابل مقایسه با ائمه معصوم(ع) نیستند ماه رمضان نیز با سایر ماه ها قابل مقایسه نیست.
حجت الاسلام کفیل ادامه داد: از آن جهت که ماه رمضان با سایر ماه ها قابل مقایسه نیست اعمال این ماه نیز با سایر اعمال قابل مقایسه نیست؛ بهترین عمل در ماه مبارک رمضان توبه است که نخستین قدم در سیر و سلوک و حرکت به سمت خداوند به شمار می رود.
وی در پایان به ویژگی های منبر مطلوب اشاره کرد و افزود: منبری مطلوب است که براساس نیاز مخاطب عرضه شود به عبارت دیگر منبر هم باید مفید باشد و هم مطابق با ذائقه مخاطب؛ سخنران به هنگام سخنرانی باید بداند که مخاطبش هم عقل دارد و هم دل، بنابراین آنچه که می گوید از طرفی باید عقل مخاطب را قانع کند و از طرفی دیگر میل و گرایش را در او ایجاد کند یعنی هم اندیشه را قانع سازد و هم انگیزه را تحریک کند و احساسات را برانگیزد؛ توسل به اهل بیت(ع) در آخر منبر، خود دارای موضوعیت است و جنبه احساسی منبر را تأمین می کند./1324/ت۳۰۲/ی