اخلاص شرط پذیرش اعمال در پیشگاه خداوند

آیت الله ابوالقاسم علیدوست عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم در گفت‌و‌گو با خبرنگار خبرگزاری رسا به شرح و تفسیر دعای روز بیست و ششم ماه مبارک رمضان پرداخت که در ادامه می آید:

«اللهمّ اجْعَل سَعْیی فیهِ مَشْکوراً و ذَنْبی فیهِ مَغْفوراً و عَملی فیهِ مَقْبولاً و عَیْبی فیهِ مَسْتوراً یا أسْمَعِ السّامعین»

«خدایا قرار بده کوشش مرا در این ماه قدردانـى شده و گناه مرا در این ماه آمرزیده و کردارم را در آن مورد قبول و عیب مرا در آن پوشیده اى شنواترین شنوایان»

این دعا دعای بسیار بلند و با مضامین بسیار بالایی است و در این روز انشاء کننده دعا چهار دعا می کند و در واقع چهار درخواست از خداوند متعال دارد.

ابتدا می گوید خدایا کوشش و سعی مرا مشکور قرار بده؛ مشکور در اینجا به معنای پذیرفتن اعمال و قبول آنهاست و در واقع بنده به دنبال این است که سعی و تلاشی که برای انجام اعمال و روزه داری خود داشته است پذیرفته شده و اثر بخش باشد.

بارها پیش آمده که انسان تلاش کرده است تا کاری را انجام دهد اما آن عمل، نتیجه مطلوبی را به دنبال نداشته است و در واقع در این بخش از دعا بنده از خدا می خواهد که دعاها و مناجات و روزه هایش اثر لازم را داشته و ثمر بخش باشد.

در بخش بعدی دعا بنده درخواست بخشش گناهان و غفران و آمرزیدن خطاها را دارد؛ گناه و معصیت سبب دوری انسان از صراط مستقیم و رحمت الهی می شود، انسان با هر گناه و خطایی که از او سر می زند یک گام از خدا دور می شود.

حفظ شدن انسان از گناه موضوع مهمی است و عصمت جنبه سلبی حفظ از گناه است، وقتی انسان عصمت پیدا می کند خودش نوعی توفیق است، گاهی انسان لغزشی می کند که گناه نیست ولی آثار گناه را دارد.

در این ماه مبارک که ماه رحمت و مغفرت است و در دعای این روز درخواست می کنیم که خداوند گناهان ما را ببخشد و رحمت و مغفرت خود را بر ما ارزانی بدارد چراکه انسان همواره باید مراقب گناهان و خطاهایی باشد که انجام می دهد تا این گناهان انسان را از مسیر هدایت دور نکند.

امروزه در برابر امواج ضلال و شبهه قرار داریم و انسان هایی هستند که انسان های بدی نیستند و خبث ذاتی ندارند اما به دلیل مراجعه به همین امواج ضلال در قالب رسانه ها، ماهواره ها، فضای مجازی و مجلات، به این حالت دچار می شوند.

بخش سوم دعا درخواست قبولی اعمال است؛ یعنی صرف انجام عبادات و اعمال ملاک قبول شدن آنها نیست، انسان دعا می کند که خداوند متعال اعمالش را مورد قبول قرار دهد.

در این ماه که خوابیدن و حتی نفس کشیدن در آن نیز عبادت محسوب می شود، رمز قبولی اعمال انسان اخلاص در عمل است و در واقع میزان اعمال مهم نیست بلکه پذیرفته شدن آن اهمیت بیشتری دارد.

درخواست چهارم بنده در این دعا درخواست پوشاندن و ستر عیوب است؛ در واقع بنده در این بخش دعا ستاریت خدا را مورد اشاره قرار می دهد و از خدا درخواست می کند که گناهانش پوشیده بماند.

خداوند متعال«ستار العیوب» است و اجازه نمی دهد آبروی انسان ها بخاطر گناهانشان ریخته شود؛ در روایات ما بیان شده است که اگر انسان ها از گناهان یکدیگر مطلع بودند، حتی یک لحظه هم کنار یکدیگر قرار نمی گرفتند اما ستاریت خداوند سبب شده تا عیب و گناه انسان ها پوشیده و مستور باشد.

در بخش پایانی دعا، دعا کننده خدا را شنونده ترین شنوایان خطاب می کند که در این روزها که همه انسان ها دست به دعا برداشته اند اما خداوند دعای همه را می شنود و آهسته ترین دعاها و نجواها را هم می شنود.

در واقع دعای این روز به چهار موضوع پذیرفتن زحمات و عبادات، بخشش گناهان، قبولی اعمال و پوشاندن عیوب اشاره دارد و خداوند را به عنوان شنونده ترین شنونده ها خطاب قرار می دهد که این چهار دعا و درخواست را در حق ما به استجابت برسان./872/ت۳۰۲/ی