شرح آیت الله علیدوست بر دعای روز بیست و هفتم ماه رمضان

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، آنچه در ادامه می خوانید چکیده ای از  شرح آیت الله ابوالقاسم علیدوست عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم بر دعای روز بیست و هفتم ماه مبارک رمضان است:

« اللهمّ ارْزُقْنی فیهِ فَضْلَ لَیْلَةِ القَدْرِ وصَیّرْ أموری فیهِ من العُسْرِ الى الیُسْرِ واقْبَلْ مَعاذیری وحُطّ عنّی الذّنب والوِزْرِ یا رؤوفاً بِعبادِهِ الصّالِحین»

« خدايا در اين ماه، فضيلت شب قدر را روزيم كن، و كارهايم را از سختى به آسانى برگردان، و پوزشهايم را بپذير و گناهان و وِزرهايم را بريز، اى خداى مهربان نسبت به بندگان صالح خويش»»

در این روز دعا کننده از خداوند متعال چهار درخواست دارد؛ ابتدا درخواست درک فضیلت شب قدر را دارد و سپس تبدیل سختی ها به آسانی در امور، پذیرفتن عذر و پوزش و ریختن گناهان و وزر و در پایان هم خداوند را به صفت رؤوف بودنش نسبت ببه بندگان صالح قسم می دهد که این توفیقات را روزی او گرداند»

درباره این دعا نکاتی لازم است بیان شود.

در این دعا به شب قدر اشاره شده است و در عده ای معتقدند شاید این دعا برای روز بیست و سوم است که بنده از خدا درخواست درک فضیلت شب قدر را دارد.

بعضی احتمال می دهند که شب بیست و هفتم شب قدر باشد؛ درباره شب قدر در روایات اختلاف وجود دارد و شیعه بین سه شب نوزدهم، بیست و یکم  و بیست و سوم، شب بیست و سوم را مهم تر از دو شب دیگر می داند.

برخی اولیای الهی و علما و بزرگان، تمام سال را احیاء می‌گرفتند تا بتوانند شب قدر را که معلوم نیست چه شبی است درک کنند و از برکات آن بهره ببرند؛ لذا ما در بخش اول دعا از خداوند می خواهیم که فضیلت شب قدر را روزی ما گرداند.

انسان در طول زندگی همواره مشکلاتی دارد و در بخشی از این دعا از خداوند می خواهیم که سختی ها را به آسانی برای ما تبدیل کند.

در بخش دیگری از دعای روز بیست و هفتم ماه مبارک رمضان از خدا طلب می‌کنیم که پوزش‌های ما را بپذیرد و گناهان و خطاهای ما را بریزد.

در بخش پایانی دعا خدا را به رؤوف بودنش نسبت به بندگان صالح قسم می دهیم؛ البته ذکر این نکته لازم است که خداوند به همه انسان ها رحیم و رؤوف است

در قرآن گفته می شود« إن الله بالناس لرؤوف رحیم» یا به طور مطلق گفته می شود:« أنّ الله رؤوف رحیم»

بدون تردید رحمت خداوند نسبت به بندگان مؤمن، حق جو و غیر عنود رحمت ویژه ای خواهد بود بنابر این مفهوم ندارد که بگوییم خداوند به بندگان مؤمنش رحیم است و به غیر آنها رحیم نیست؛ خداوند نسبت به هستی رحمت دارد و نسبت به هستی رحیم است./872/ت۳۰۲/ج