تقویت سازمان‌های مردم نهاد مصداق بارز «آتش به اختیار»
به گزارش سرویس فرهنگی اجتماعی خبرگزاری رسا، چندی پیش مقام معظم‌رهبری با به کارگیری اصطلاح «آتش به اختیار» اهمیت حضور مردم را در فعالیت های اجتماعی و فرهنگی یادآور شدند.
باید گفت؛ آتش به اختیار اساساً برای ترغیب مردم در جهت ترویج فعالیت‌های اجتماعی و فرهنگی و حتی سیاسی طرح شده؛ یعنی سرمایه‌گذاری روی مشارکت‌های خودجوش مردمی به منظور حفظ کارایی بیشتر نظام جمهوری اسلامی ایران.
رهبر معظم انقلاب اسلامی سال‌های سال است که تاکید دارد که مردم باید در صحنه باشند و به صورت خودجوش به فعالیت‌های مدنی بپردازند، چرا که با اینکار اولاً هزینه‌های مادی کاسته می‌شوند و نوعی آموزش محسوب می‌شود و هم اینکه افراد جامعه از رکود و رخوت درآمده و به فعالیت‌های اجتماعی می‌پردازند و این یعنی پویایی، نشاط و حضور مردم در صحنه اجتماعی.
از این رو آتش به اختیار یعنی حضور در صحنه و حضور در صحنه توسط مردم یعنی فائق آمدن بر بسیاری از مشکلات؛ از جمله مشکلات اقتصادی. امروزه در کشورهای پیشرفته برای فعالیت جدی‌تر مردم در بخش‌های اقتصادی، سازمان‌های غیردولتی و حتی غیرانتفاعی شکل گرفته است که البته ایران نیز تاحدودی توانسته است در این زمینه پیش رود که نمونه آن می‌توان تصویب قانون حمایت از مصرف کننده توسط مجلس باشیم و یا تدوین آیین‌نامه‌هایی در وزارت صنعت، معدن و تجارت برای تشکیل انجمن‌های حمایت از حقوق مصرف‌کنندگان که ظرفیت خودجوشی تشکل‌های مردمی را به همراه می‌آورد.
خودجوشی مردمی طبق قانون می‌تواند بسیاری از مشکلات کشور را از جمله مشکلات فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی را حل کرده و از روش‌های خودسرانه مسئولان به‌نوعی جلوگیری به عمل آورد که در نتیجه امر سوء استفاده‌ها کاهش می‌یابد.
برای آتش به اختیار بودن، قانون اساسی راهکاری از جمله تظاهرات مسالمت آمیز در اصل 27 قانون اساسی پیش‌بینی کرده است که متاسفانه باید گفت که در سطح جامعه بسیار مغفول مانده است.
آتش به اختیار بودن نوعی تقویت سازمان‌های مردم نهاد است که وزارت کشور جا دارد در این زمینه به صورت فعال‌تر، گام به پیش نهد. برخی کشورهای غربی اگر از نظر جامعه مدنی توانسته‌اند حتی به ظاهر به پیش‌رو حرکت کنند بر فعالیت‌های خودجوش مردمی تأکید کردند. زمانی که جامعه مدنی فعال و پرقدرت در عرصه اجتماعی باشد بسیاری از انحرافات از بین‌می‌رود، خلاءها پر می‌شود، هزینه‌های دولت کاهش می‌یابد و نظام بیش از پیش مستحکم‌تر خواهد شد.
چند نکته؛
آتش به اختیار نوعی اصلاح امور از پایین(توسط مردم) به بالا(برای مسئولان) است.
بهترین روش برای آتش به اختیار بودن در مُر قانون عمل کردن باشد که در قانون اساسی نیز به آن توجه شده است.
وزارت کشور با تقویت سازمان‌های مردم نهاد، می‌تواند بسیاری از مشکلات را از دوش دولت و نظام بردارد.
آتش به اختیار نظارت بر مدیریت‌ها را تقویت می‌کند.
آتش به اختیار در زمینه اقتصادی با ایجاد سازمان‌های مردم نهاد، کمک شایانی می‌تواند در بخش اقتصادی داشته باشد.
راه‌اندازی کمپین‌ها در فضای مجازی مصداقی از آتش به اختیار است./۹۱۸/پ۲۰۰/س
هادی ترکی، دانش آموخته کارشناسی ارشد علوم سیاسی