تحلیلی از مداخلات رسوای رژیم سعودی در کشورهای منطقه

به گزارش خبرگزرای رسا، محمد کاظم انبارلویی، تحلیلگر سیاسی در یادداشتی به بررسی اقدامات سران سعودی در منطقه طی چند سال اخیر پرداخت. وی در تحلیل خود در مورد اقدامات رژیم سعودی نوشت:

1- بیش از دو سال است حکام سعودی با حملات هوایی گسترده با ائتلاف با 9 کشور عربی، سرزمین یمن و ملت محروم این کشور را تحت شدیدترین بمباران وحشیانه خود قرار داده‌اند. زیرساخت‌های یمن با این حملات از بین رفته است. ده‌ها هزار نفر از مردان، زنان، کودکان و... در این بمباران‌ها قتل عام شده‌اند. حتی مراکز آموزشی و بهداشتی و مساجد از تیررس این حملات در امان نمانده‌اند. حکام سعودی که خود را خادم‌الحرمین می‌دانند، مسلمانان مظلوم فقیرترین کشور عربی را قتل عام نموده و با بمب، خانه‌های آن‌ها را ویران کرده‌اند.

اکنون هفت میلیون یمنی در معرض قحطی هستند و یک میلیون یمنی نیز از بیماری وبا رنج می‌برند. مردم آب آشامیدنی و مواد غذایی سالم ندارند و از داشتن دارو و درمان محروم هستند. حکام عربستان نام این جنایت سازمان یافته را که به اعتراف حقوقدانان آَشنا با حقوق بین الملل، نسل‌کشی و جنایت جنگی نامیده می‌شود، «عملیات توفان قاطعیت» نهاده‌اند. سران آل سعود از کدام قاطعیت سخن می‌گویند؟ از قاطعیت مشتی قارون‌صفت علیه ملتی فقیر به ویژه زنان و کودکان مردم جهان خصوصاً مسلمانان، چه می‌فهمند؟

مردم جهان هر روز در رسانه‌ها تصاویر کودکانی را در آغوش مادران یمنی می‌بینند که از گرسنگی فقط پوستی بر اسکلت و استخوان صورت‌شان باقی است. صندوق حمایت از آوارگان سازمان ملل (یونیسف) می‌گوید که 400 هزار کودک یمنی به خاطر سوء تغذیه شدید با خطر مرگ روبه‌رو هستند. مارک لوکاک، معاون دبیر کل سازمان ملل در امور بشردوستانه می‌گوید که عربستان همه گذرگاه‌های منتهی به یمن را بسته و از ارسال کمک‌های انسان‌دوستانه به مردم یمن جلوگیری می‌کند. هم او می‌گوید که یمن در معرض بزرگ‌ترین قحطی دهه‌های اخیر جهان قرار دارد.

این چه منطقی است که در ریاض حاکم است؟ اسلاف سعودی‌ها در صدر اسلام آب را به روی اهل بیت پیامبر (ص) و یاران امام حسین (ع) بستند، امروز نیز فرزندان یزید در ریاض آب و غذا را به روی یک ملت مظلوم زجر کشیده و ستمدیده بسته‌اند و نام آن را «عملیات توفان قاطعیت» نهاده‌اند. آنها در نبرد با ارتش یمن کم آورده و سلاح‌های خود را به سوی یک ملت بی‌دفاع گرفته‌اند.

رییس جمهوری فراری یمن با پناه بردن به دشمن، نظاره‌گر ویرانی کشور خود و قتل عام مردم مظلوم یمن است. دست او تا مرفق به خون ملت یمن آغشته است. جای تأسف است که یک رییس جمهوری، به جای تکیه بر مردم خود، به حکام بیگانه دلخوش باشد و آنها را به خاک و خون بکشد.

2- حکام ریاض با تجهیز گروه‌های تکفیری و تروریستی در عراق، سوریه، لبنان و حتی ترکیه در قالب یک طرح صهیونیستی به منظور جلوگیری از موج اسلام‌خواهی و بیداری اسلامی در کشورهای اسلامی، مرتکب عظیم‌ترین جنایات جنگی شده‌اند. آنها با این سیاست‌های تجاوزگرانه، شهرهای بسیاری را ویران و مردم آنها را وحشت زده از موطن خود آواره کرده‌اند.

ریاض با روش‌های مرعوبانه و خشن مثل زنده‌سوزی، سر بریدن، در آب غرق کردن، مثله کردن بدن‌ها و اعدام‌های دسته جمعی، استقلال عراق و سوریه و لبنان را هدف قرار داده‌اند تا بتوانند محور مقاومت در برابر تجاوزات رژیم صهیونیستی را بشکند. آنها با حمایت داعش، جبهه النصره و ده‌ها گروهک تروریستی و کمک تسلیحاتی و مستشاری رژیم صهیونیستی سعی دارند نقشه جغرافیای سیاسی منطقه را تغییر دهند، اما هر چه جنایت کردند کمتر نتیجه گرفتند. جریان تکفیر در جهان اسلام، امروز منفورترین جریان است و از طرف تمامی فرق اسلامی طرد و منزوی شده است. امروز داعش در عراق و سوریه نفس‌های آخر را می‌کشد.

عربستان، در شرایطی که توطئه داعش پایان نیافته بود، تجزیه عراق را با همه پرسی استقلال کردستان کلید زد و انتظار داشت چند سالی هم عراق و سوریه و دیگر کشورهای منطقه را درگیر این نیرنگ تازه کند، اما عنایت خداوند، هوشیاری مردم کرد و آمادگی دولت عراق باعث شد این توطئه در نطفه خفه شود. حکام آل‌سعود که از توطئه جدایی کردستان از سرزمین عراق نتیجه نگرفته بودند، وارد دسیسه و نیرنگ جدید یعنی بی‌ثبات‌‌سازی لبنان شدند. آنها نخست‌وزیر لبنان را به ریاض دعوت کردند، در همان فرودگاه تحت الحفظ بردند، یک متن استعفا برای قرائت به دستش دادند. خانواده او را گروگان گرفتند و خود او را بازداشت کرده و نمی‌گذارند به کشورش برگردد و بگوید بر او در ریاض چه رفته است.

یکشنبه گذشته سعد حریری را به یک مصاحبه صوری آ‌وردند و از زبان او اعلام کردند؛ «مداخله ایران در کشورهای عربی قابل قبول نیست». همچنین از او خواستند بگوید؛ «باید به اصل عدم مداخله احترام گذاشت». این در شرایطی است که طبق قانون اساسی لبنان، نخست‌وزیر اگر بخواهد استعفا بدهد، باید این استعفا را به رییس جمهوری لبنان بدهد، نه پادشاه عربستان، آن هم در ریاض. هر کس که کمترین بهره هوشی داشته باشد، می‌فهمد این کار یعنی اصل مداخله عربستان در امور لبنان در حد عزل و نصب مقامات حکومتی. این یعنی یک رسوایی مداخله‌آمیز توأم با حماقت سیاسی.

حکام ریاض با اهرم جریان تکفیری هر روز یک حادثه در منطقه و جهان اسلام پدید می‌آورند و به دخالت‌های خود در امور دولت‌ها و ملت‌ها بدون هیچ پوشش دیپلماتیکی ادامه می‌دهند و اسم آن را گذاشته‌اند «جلوگیری از نفوذ ایران» اما هنوز موفق نشده‌اند برای این رفتار دیکتاتورمآبانه و ژاندارم‌گونه خود در منطقه نامی بگذارند.

کشتار وسیع مردم در سه کشور عراق، سوریه و یمن و دخالت در امور داخلی لبنان در قالب طرح‌های جنون آمیز غرب به ویژه رژیم صهیونیستی با کارگردانی عربستان، تصویر حکومت در ریاض را که توسط یک فرد ناپخته ظاهراً هدایت می‌شود خیلی معوج نشان می‌دهد. ریاض باید بداند تا ملت حجاز و ملت‌های دیگر فکری برای اصلاح سر و صورت حکومت در این کشور نکرده‌اند، فکری به حال تصویر خودشان بکنند./۸۴۷/ب۱۰۲/د

منبع: تسنیم