علم دینی و اسم رمز بودجه

به گزارش خبرگزاری رسا، محمدرضا قائمی نیک جامعه شناس یادداشتی با عنوان «علم دینی و اسم رمز بودجه» نگاشته است که در ادامه از نظر می گذرد:

یک مسئله این چند وقت خیلی برایم عجیب به نظر می رسد. حجت الاسلام داوود فیرحی، مصطفی ملکیان و رسول جعفریان هر سه اشاره مستقیم به بودجه ای کرده اند که صرف علم دینی می شود و از آن اظهار تاسف کرده اند.

از آنجا که هر سه این بزرگواران از اساتید برجسته ای هستند که در مسندهای فرهنگی این کشور بوده و یا نقش موثری بر فرهنگ کشور از چهل سال گذشته داشته اند، این چهار سوال ذهن حقیر را آزار می دهد:

۱٫ آیا این بزرگواران در قیاس با آن بزرگوارانی که مدعی علم دینی هستند و به اندازه همین بزرگواران، و بلکه شاید بیشتر آثار منتشره دارند، ایده جدیدی بر دانش بشری افزوده اند که مدعیان علم دینی نیفزوده اند؟

۲٫ آیا این بزرگواران وقتی از هدر رفتن بودجه های کلان بیت المال یا اتلاف سرمایه ملی در این حوزه سخن می گویند، نسبت به بودجه های  کلان بیت المال که به طور مستقیم یا غیر مستقیم صرف امور فرهنگی به مراتب سطح پایین تر و بی فایده تر از مباحث علم دینی می شود (مثلا بودجه های عظیمی که به واسطه سریال ها و برنامه های صداوسیما یا بودجه های صرف فوتبال یا هدررفت بودجه هایی که کارخانه های خودروسازی به هدر می دهند یا بسیاری از اختلاس های بانکی و اموری نظیر این که با واسطه یا بی واسطه با علم مرتبط هستند) نیز اینطور اظهار نگرانی می کنند؟

۳٫ آیا اگر علم، دینی و غیر دینی ندارد و به این واسطه صرف بودجه های بیت المال به علم دینی، امری نادرست است، آیا صرف بودجه های کلان تری که صرف توسعه و بسط و گسترش علم و علوم انسانی مدرن می شود و حداقل به حساب و کتاب عددی هم که حساب کنیم، چندین برابر است، آیا مشکلات و مسائل جامعه ما را مرتفع ساخته است؟

 آیا طلاق، اعتیاد و نظایر آنها توسط این‌همه بودجه های کلان تحقیقات علم مدرن کاهش یافته است؟ آیا بودجه های کلانی که صرف توسعه علم و علوم انسانی مدرن شده است (که البته به جای خودش محترم است) در معضلات امروز کشور، از جمله ترافیک، الودگی هوا، طلاق، اعتیاد، وضعیت نامناسب تحقیقات و پژوهش های دانشجویی، وضعیت نامناسب کسب علم، تنبلی دانشجویان، پایان نامه فروشی، حضور نظام سرمایه داری و تبعیض های طبقاتی و …. سهیم نیستند؟

۴٫ آیا وقتی از صرف بودجه های بیت المال به علم دینی سخن گفته می شود و اظهار نگرانی می شود و آن را اتلاف سرمایه ملی می دانیم، احصاء دقیقی از میزان این بودجه داریم و آن را با بودجه مصروف به علم مدرن و علوم انسانی مدرن (یعنی همین علومی که عمدتاً از کشورهای انگلیسی زبان وارد کشور و حوزه فرهنگی زبان فارسی می شود) مقایسه کرده ایم؟ آیا در این علوم، هم می شود پرسید که سی سال یا حتی پنجاه سال یا حتی صدسال حضور این علوم در کشور و تاریخ ما، آیا در کنار همه مزایایی که داشته، چقدر و به چه میزانی بودجه بیت المال را هدر داده یا اتلاف کرده است؟

امیدوارم سوالات این حقیر سراپاتقصیر، اسباب آزرده خاطری این اساتید بزرگوار و معزز که تقریبا در دوره دانشجویی اوقاتی از عمر دانشجویی ام را صرف آراء و آثار آنها کرده ام، فراهم نیاورده باشد./۹۶۹//۱۰۲/خ

منبع: مهر