عظمت دسترنج هنر و اندیشه كارگر ایرانی
به گزارش خبرگزاری رسا، این روزها در رسانه‌ها از برجام و فرجام آن سخن به میان می‌آید، خصوصاً آنكه شیشه عمر این توافق عملاً در دستان رئیس جمهور امریكا قرار گرفته و وی مرتباً از احتمال به دره افكندن آن سخن می‌گوید. در ایران، اما برجام برای بسیاری از مردم و نخبگان سیاسی و اجتماعی معنای واقعی خود را پیدا كرده و دیگر مشابه فضای هیجانی و احساسی قبل، کسی آن را «شاه كلید» همه مسائل نمی‌داند. از سیاست خارجی و برجام كه عبور كنیم و به عرصه اقتصادی بیاییم، بحران بزرگ ركود و بیكاری به چشم می‌خورد. پیمایش‌های معتبر اجتماعی نشان می‌دهد كه حل مشكل «اشتغال» در صدر مهم‌ترین دلمشغولی و دغدغه عامه مردم قرار دارد و به اذعان بسیاری از كارشناسان، حل مشكل بیكاری بدون توجه به حمایت و تقویت «كالای ایرانی» امكان‌پذیر نیست.
امروز تولید ملی چه در بخش صنعت و چه در بخش كشاورزی در وضعیت وخیمی قرار دارد و بسیاری از فعالان این عرصه، نجات تولید را منوط به اقدام عملی دولت و دستگاه‌های اقتصادی ذی‌ربط می‌دانند. بارها در عرصه‌های كارشناسی تخصصی و در رسانه‌ها در خصوص وظایف دولت سخن گفته شده است و طبعاً در این مجال نیازی به تكرار مكرر محورهای اقدامی كه باید در دستور كار ساختار اجرایی كشور برای تحقق شعار سال قرار گیرد، نیست. با تأسف باید گفت فرصت‌های طلایی كار برای مردم شتابان در حال گذر است و دوقطبی‌سازی‌ها و جدال‌های كم‌ارزش سیاسی و مسئله‌سازی‌هایی كه اولویت مردم نیست، در كانون توجه رسانه‌ها و نخبگان قرار گرفته و در مقابل این آحاد جامعه هستند كه با تلخكامی به حاشیه رفتن مطالبات‌شان را می‌نگرند.
اكنون می‌دانیم كه یكی از مهم‌ترین چالش‌های كلان كشور معضل «بیكاری» گسترده‌ای است كه به دلیل وقوع ركود اقتصادی عمیق‌تر نیز شده است. به این معنا كه علاوه بر آنكه به اندازه كافی شغل ایجاد نشده است، به دلیل تعطیلی كسب‌وكار و مشاغل پیشین، بر انبوه بیكاران افزوده‌شده است. علاوه بر اینها همه‌ساله تعدادی از جوانان كشور دانش‌آموخته شده و وارد بازار كار می‌شوند كه برای آنها نیز كارآفرینی مناسب انجام نپذیرفته است. در این شرایط می‌توان گفت بحران بیكاری مهم‌ترین معضل اقتصادی كنونی كشور است كه تبعات منفی اجتماعی را نیز به همراه دارد. كمتر خانواده‌ای در كشور یافت می‌شود كه با این مسئله دست‌وپنجه نرم نكند و حداقل یك جوان بیكار در خانواده نداشته باشد.
اما راه‌حل این معضل چیست؟ اینجاست كه ارائه نشانی صحیح از راه‌حل مهم است. هرچند در گذشته برخی مدیران دولت، تلاش می‌كردند همه چیز را به مذاكرات و دیپلماسی گره بزنند و منتظر معجزه برون‌زا باشند، اما اكنون تجربه ركود عمیقی كه در حال گسترش و تعمیق بیشتر است، نشان داد كه راه‌حل این معضل نیز در داخل است. ارزیابی بسیاری از صاحب‌نظران آن است كه تنها راه مطمئن و اثربخش برای ایجاد شغل پایدار، تقویت و رونق‌بخشی به تولید داخلی است. همه تسهیلات، ظرفیت‌های حمایتی و منابع موجود، اعم از مالی، لجستیكی، قوانین و مقررات و فرهنگ مصرفی باید در خدمت تقویت تولید قرار گیرد تا هم چرخ اقتصاد به حركت دربیاید و به‌طور واقع از ركود عبور كنیم و هم به میزان قابل قبولی شغل واقعی در كشور ایجاد شود. ذكر این نكته ضروری است كه برای ایجاد اشتغال و تقویت تولید باید به واقعیت‌های اقتصاد توجه كرد و امید بستن واهی به آمارها، حلال مشكلات نیست. واقعیت آن است كه هنوز در ركود هستیم و رشد اقتصادی‌ای برای ما ارزشمند است كه به ایجاد شغل پایدار بینجامد
اگر حمایت از تولید ملی و كالای ایرانی به معنای واقعی كلمه شتاب بگیرد و رونق به این عرصه بازگردد، بركات آن برای كل اقتصاد و جامعه ایران است. رونق صنعت بومی موجب رشد و ارتقای بخش تولید اعم از صنعت، معدن و كشاورزی شده و همین امر موجب اشتغال‌آفرینی برای جوان ایرانی خواهد شد. صنایع كشورمان اعم از كارخانه‌ها و كارگاه‌ها به دلیل از دست دادن بازار در حال تعطیلی مداوم بوده و نتیجه آن افزوده شدن بر جمعیت بیكاران است؛ بنابراین رونق بازار كالای ایرانی مانع از بیكاری كارگر ایرانی خواهد شد. با رونق صنعت داخلی درآمد دولت افزایش می‌یابد و زمینه برای فعالیت عمرانی بیشتر در كشور فراهم می‌شود. بنابراین كالای ایرانی چرخ پیشرفت اقتصادی را در كشور به حركت درخواهد آورد و با اشتغالزایی پایدار و كاهش بیكاری، آسیب‌های اجتماعی ناشی از بیكاری (همچون فقر، طلاق و اعتیاد) را كاهش خواهد داد و به سالم‌سازی جامعه كمك خواهد كرد.
حمایت از كالای ایرانی، اقتصاد ملی را قدرتمند ساخته، موجب بهبود رفاه خانوار ایرانی شده و سطح معیشت جامعه را ارتقا خواهد داد. اقتصاد تك‌محصولی و واردات پایه كشور به‌شدت در مقابل تلاطمات خارجی و تحریم‌های اقتصادی آسیب‌پذیر است. همین روزنه امید است كه دشمنان ایران را به وضع تحریم علیه كشورمان ترغیب می‌كند. مصرف كالای ایرانی وابستگی اقتصاد به خارج را كاهش داده و تحریم‌های دشمن بحران‌های اقتصادی بین‌المللی را بر جامعه ایرانی بی‌اثر خواهد كرد. اگر عزم ملی برای حمایت از دسترنج كارگران ایرانی به میدان آید، بی‌تردید شاهد نمایان شدن عظمت محصول هنر و اندیشه ایرانی در عرصه اقتصاد خواهیم بود./۹۶۹//۱۰۲/خ
منبع: روزنامه جوان