درس های انتظار در مکتب کریم اهل بیت

به گزارش خبرگزاری رسا، حجت الاسلام و المسلمین محمد براری، پژوهشگر مهدوی به مناسبت 15 ماه مبارک رمضان مصادف با میلاد کریم اهل بیت، امام حسن(ع) با اشاره به روایاتی از کمک امام حسن(ع) به فقرا و نیازمندان، اظهار کرد: امام حسن(ع) همچون دیگر ائمه اطهار (ع) که نسبت به فقرا دستگیری و کمک داشتند، کمک رسان نیازمندان بودند اما تجلی کرامت در سیره امام حسن(ع) نمود بیشتری داشته است.

وی با بیان اینکه حد بالای کرامت در سیره ایشان باعث شده به «کریم اهل بیت(ع)» مشهور شوند، تصریح کرد: ایشان هیچگاه فردی را که به درگاهشان مراجعه می کرد، ناامید بر نمی گردانند و اگر تاریخ زندگی ایشان را بررسی کنیم، درمی یابیم ایشان در رفع مشکل دیگران، هیچگاه کوتاهی نمی کردند و حتی بیش از درخواست سائلان به آنها می بخشیدند.

براری درباره وجه تمایز کرامات حسنی بیان کرد: امام مجتبی(ع) بسیار متواصع بودند بطوری که براساس نقل «ابن شهر آشوب مازندرانی» در صفحه 23 جلد 4 «مناقب»، امام مجتبی(ع) روزی از مسیری می گذشتند و مشاهده کردند که چند فقیر، سفره کوچکی را پهن کرده و مشغول غذا خوردن هستند، تا آنان، امام(ع) را می بینند، ایشان را دعوت می کنند که ای پسر دختر رسول خدا(ص) مهمان ما باشید، امام(ع) می پذیرند و نزد آنها می نشینند و همان غذا را میل می کنند اما جالب این است که امام(ع) بعد از اینکه دعوت آنها را اجابت کردند، از آنها دعوت می کنند تا در مجلس و ضیافت ایشان شرکت کنند.

این کارشناس مهدوی ادامه داد: امام مجتبی(ع) در این مهمانی غذای خوبی برای آنها تدارک دیدند و حتی لباس های مندرس آنها را هم نو کردند.

وی با بیان اینکه براساس تاریخ، امام مجتبی(ع) سخاوتمندیِ منحصربفردی داشته اند، تاکید کرد:  ایشان اولاً مصداق بارز کلام امیرالمومنین امام علی(ع) بودند که فرمودند: «قلبت را در جهت رحمت نسبت به تمام مردم سوق بده» یعنی تلاش کنید تا نسبت به تمام مردم رحمت داشته باشید؛ و امام حسن(ع) در این زمینه سرآمد بودند چنان که «بخاری» از علمای اهل سنت نقل می کند: امام حسن مجتبی(ع) در مسجدالحرام نشسته بودند که شنیدند بنده ای از خداوند 10 هزار درهم درخواست می کند تا مشکلاتش برطرف شود؛ در حالی که آن فرد انتظاری از حضرت(ع) نداشت اما ایشان آن مبلغ را برای وی فرستادند.

بهره مندی توامانِ دوست و دشمن از کرامت امام مجتبی(ع)

براری با بیان اینکه امام حسن(ع) نیز همچون دیگر ائمه علیهم السلام در سخاوت و دستگیری از فقرا و نیازمندان نه تنها دوستان بلکه به دشمنان هم توجه داشتند، ادامه داد: علامه مجلسی در «بحارالانوار» نقل می کند: روزی شخصی شامی با دیدن امام حسن (ع) در کوچه های مدینه (نعوذبالله) شروع به لعن و دشنام حضرت(ع) کرد، اما امام(ع) صبر کردند تا حرف هایش به پایان برسد و در آخر با روی گشاده فرمودند: «فکر می کنم غریب هستی، اگر مشکل و نیازی داری، بگو تا برایت مرتفع کنم و اگر گرسنه هستی، بگو تا برایت غذا فراهم کنم و اگر لباسی نداری بگو تا برایت لباس فراهم کنم» این مرد شامی زمانی که این سخنان امام(ع) را شنید و برخورد ایشان را مشاهده کرد، عرض کرد: شهادت می دهم که شما خلیفه خداوند روی زمین هستید، من تا قبل از این، این میزان کرامت از شما را درک نکرده بودم، شما و پدرتان را منحوس ترین خلایق تصور می کردم اما امروز با این رفتار محبوب ترین خلایق برای من هستید. از این رو است که دشمنان نیز به کرامت بالای امام مجتبی(ع) لب به اعتراف گشوده اند.

این پژوهشگر مهدوی با بیان اینکه دستگیری از دیگران فقط به مال نیست و گاهی در این باره باید از آبرو خرج شود، گفت: شیخ صدوق در کتاب «من لایحضره الفقیه» نقل می کند که مردی نزد امام حسن(ع) آمد و عرض کرد: یابن رسول الله(ص)! من به شخصی بدهکار هستم، بنا دارد من را به زندان بیندازد، مرا کمک کنید، امام(ع) فرمودند: «ای مرد هم اکنون چیزی در اختیار ندارم اما اگر بتوانم با سخن گفتن او را راضی کنم، دریغ نخواهم کرد.» و امام(ع) نزد فرد طلبکار رفتند و از وی مهلت گرفتند.

موضع منتظران نسبت به نیازمندان
برابری در پاسخ به این سوال که باتوجه به افزایش فقر و تنگدستی در دوره آخرالزمان و عصر غیبت امام زمان(عج) سیره حسنی چه درسی برای منتظران دارد، ابراز کرد: ارتباط انتظار برای ظهور امام زمان(عج) و دستگیری از نیازمندان از دو منظر قابل بررسی است: نخست آنکه منتظر ظهور نباید و نمی تواند نسبت به فقر و نیاز دیگران بی تفاوت باشد.

کارشناس مهدویت اضافه کرد: امام باقر(ع) از پیامبر(ص) نقل می کنند که ایشان فرمودند: «خوش به حال کسی که امام زمان(عج) را درک کند و در دوران غیبت به ایشان اقتدا کند.» اقتداء یعنی عمل به دستورات و سبک زندگی مدنظر ایشان، که قطعا همان دستور و سیره دیگر اهل بیت علیهم السلام است.

وی اضافه کرد: شیخ طوسی روایتی را به نقل از جابر جوفی می گوید که: عده ای بعد از اتمام حج نزد امام باقر(ع) آمدیم و درخواست توصیه ای کردیم و ایشان فرمودند: «قوی شما باید به ضعیفتان کمک کند و غنی شما باید به فقیرتان کمک کند و ...» و در آخر هم فرمودند: «اگر این توصیه ها را عمل کنید و قبل از ظهور امام زمان(عج) بمیرید، شهید از دنیا رفته اید اما اگر محضر ایشان را درک کنید، در زمره یاران ایشان خواهید بود.» این یعنی منتظر راستین باید دردمند درد فقر و نیاز دیگران باشد.

براری در پاسخ به این سوال که آیا دستگیری از فقرا زمینه ساز ظهور امام زمان(عج) خواهد بود؟، بیان کرد: مهمترین مانع ظهور امام زمان(عج)، عدم آمادگی یاران است، اگر این افراد فراهم باشند، خداوند عنایتش را شامل مردم خواهد کرد و زمان ظهور فرا خواهد رسید. مهمترین راه یارگیری برای ایشان، وارد کردن محبت ایشان در دل های مردم است.

کارشناس مهدوی با بیان اینکه اهتمام منتظران به دستگیری از نیازمندان، محبت امام زمان(عج) را در دل ها می اندازد، خاطرنشان کرد: وقتی فقرا و نیز دیگران ببینند منتظران امام عصر(عج) به امر و خواست امام شان، نیازمندی را رد نمی کنند (نظیر آنچه امام مجتبی(ع) در برخورد با مرد شامی انجام و عقیده اش را تغییر دادند) محبت حضرت حجت(عج) در جان هایشان نهادینه شده و عمق می گیرد./۹۶۹//۱۰۲/خ

منبع: شبستان