مراقبت ملی از خاکریز‌های اقتصادی در سوریه

به گزارش خبرگزاری رسا، نهال‌های اقتصادی که معاون اول رئیس جمهور در جریان سفر اخیر خود در سوریه کاشت تنها با مراقبت و همت ملی توانمند خواهند شد و به بار خواهند نشست.

 

تقریباً از ۲۶ ماه قبل بود که با آزادسازی حلب مشخص شد نه تنها هیچ قدرتی توان و شرایط ساقط کردن دولت سوریه را ندارد بلکه مناسبات این جنگ به گونه‌ای شکل گرفته که همه راه‌ها به دمشق ختم می‌شود.

 

این حقیقت را می‌توان هم‌اکنون در شمال شرقی سوریه دید. بازگشت حاکمیت مرکزی سوریه به این مناطق به مثابه جام زهری است که هم امریکایی‌ها، هم ترک‌ها و هم کرد‌ها می‌دانند که دیر یا زود باید آن را سر بکشند، چرا که گزینه‌های دیگر یا امکان‌پذیر نیست یا بسیار مرگبار و مخرب خواهد بود، مثل طرح ایجاد «منطقه امن» به رهبری ترکیه در امتداد مرز‌های شمالی سوریه که «هر چیزی خواهد بود جز منطقه امن.»

 

از همان زمان و بیش از همه، امریکایی‌ها با اشراف به این واقعیت گارد‌های اقتصادی گرفتند تا از هر توان و ظرفیتی برای ضعیف و فقیر نگه داشتن سوریه استفاده کنند. ترغیب و حمایت کرد‌ها برای تسلط بر منابع غنی نفت در شرق سوریه به‌رغم خشم آنکارا، متحد ناتویی واشنگتن در همین چارچوب تعریف می‌شود.

 

امریکایی‌ها بر اساس تجربه خود در جنگ جهانی دوم می‌دانند پس از جنگ‌ها مرحله بازسازی و شکوفایی آغاز می‌شود و به همین دلیل تمام تلاش خود را به کار گرفته‌اند تا این امر تاریخی برای فاتحان میدان به‌ویژه ایرانی‌ها تکرار نشود.

 

واقعیت این است که فرآیند بازسازی سوریه به اندازه جنگ سوریه پیچیده و جنگ بعدی خواهد بود، البته به شکل سازنده و در این میان کسانی پیروز خواهند شد که منافع حیاتی داشته باشند و اراده لازم را به کار بگیرند.

 

متأسفانه به نظر می‌رسد اهمیت این مسئله در دولت دوازدهم خیلی دیر فهمیده شد و یک سال قبل بود که پس از مطرح شدن مسئله در شورای عالی امنیت تصمیم گرفته شد با انتصاب حسن دانایی‌فر، سفیر سابق کشورمان در بغداد، به ریاست «ستاد توسعه روابط اقتصادی با عراق و سوریه» خون تازه به رگ‌های این ستاد تزریق شود تا مأموریت سنگین و حساسی را پیش ببرد.

 

تفاهمنامه‌ها و قرارداد‌هایی که اسحاق جهانگیری، معاون اول رئیس‌جمهور در جریان سفر اخیر امضا کرد، حاصل زحمات یک ساله این ستاد است و با هدف جبران عقب‌ماندگی‌های ۴۰ ساله تنظیم شده‌اند. این نهال‌های اقتصادی در زمانی که جهان با سرعت تمام به سمت چندجانبه‌گرایی حرکت می‌کند، فضای فوق العاده‌ای برای رشد پیدا خواهند کرد و تنها با مراقبت و همت ملی است که تنومند خواهند شد و به بار خواهند نشست.

 

اگر فرصت‌های اقتصادی پساجنگ در عراق و سوریه کم اهمیت دانسته شوند و منابع لازم برای باروری آن‌ها تخصیص داده نشود نه تنها دستاورد‌های دفاعی، امنیتی و سیاسی محور مقاومت در منطقه در معرض تهدید جدی قرار خواهند گرفت بلکه ایرانیان در آینده نه چندان دور حسرت خواهند خورد که چه فرصت تاریخی را برای ترسیم خطوط جدید اقتصاد منطقه‌ای از دست داده‌اند، درست زمانی که نشانه‌های افول قدرت امریکا بیش از هر زمانی پدیدار می‌شدند و قدرت منطقه‌ای ایران بیش از هر زمانی می‌درخشید. /۱۰۱/۹۶۹/م