قرآن کریم با ساخت و بافت انسان هماهنگ است

به گزارش خبرگزاری رسا، حجت الاسلام سید بهاء‌ الدین ضیایی، در مراسم عزاداری هیأت هنر و رسانه استان قم که در مجتمع فرهنگی هدایت قم برگزارشد، گفت: امام صادق(ع) بیان فرمودند،‌ در نمازهای واجب و مستحب خود، سوره فجر را بخوانید که این سوره، متعلق به سیدالشهدا(ع) است.

وی افزود: قرآن کریم با ساخت و بافت انسان کاملا هماهنگ است؛  قرآن خود را ذکر معرفی می کند و پیامبر(ص) خود را نیز با لفظ « أَنْتَ مُذَکِّر» خطاب می کند؛ در حقیقت قرآن بیان می کند که من را به یاد آورید و من تذکر دهنده و به یاد آورنده هستم.

استاد حوزه با اشاره به این مطلب که خداوند بخشنده است و سوره الرحمن، به همین بحث اشاره می کند، گفت: اولین بخششی که خداوند در این سوره به آن اشاره می کند، آن است که من به شما قرآن را تعلیم دادم  بعد از خلقت انسان به عنوان بخشش دیگر خود نام می برد.

وی یادآورشد: در حقیقت خداوند دو نوع خلقت خاکی و افلاکی دارد؛ بیش از 6 هزار آیه قرآن نیز در فطرت انسان و از مقوله ذکر است و این قرآن توسط پیامبر امی و به مکتب نرفته تبیین می شود.

استاد حوزه با اشاره به خطبه امام علی(ع) در خصوص دلیل بعثت پیامبران الهی، گفت: در این خطبه بیان شده که انبیای الهی آمدند تا زیرو رو کنند و دفینه های اندیشه را به انسان نشان دهند.

وی با بیان این مطلب که انسان‌ها قرآن را در فطرت خود دارند، ولی آن را فراموش کرده اند، تصریح کرد: امام حسین(ع) در کربلا هزینه های بسیاری را از مال و جان و فرزندان خود دادند تا آنچه از یاد بشر رفته است را تذکر دهند؛ ایشان در کربلا بارها خطبه خواندند، ولی دشمن با ایجاد سروصدای شمشیر و سپرها و فریادها اجازه این کار را نمی داد.

وی افزود: در این میان بود که شمر به ایشان گفت، یا حسین(ع) خسته نشدی این همه سخن گفتی و کسی سخن تو رو نشنید؟ این فرد غافل، فهم آن را نداشت که امام(ع) تا آخرین لحظه تلاش کرد که دشمنانش را هم نجات دهد؛ این امام، همان امامی بود که چند روز پیش، وقتی آب را بستند به دشمن و اسب دشمن اش هم آب داد و آنها را سیراب کرد.

حجت الاسلام ضیایی با ذکر این مطلب که جهالت و نادانی، ضلالت می آورد، یادآورشد: بسیار بد است که امام حسین(ع) ما را دوست دارد و ما ایشان را به این اندازه دوست نداریم؛ اگر دم از دوستی حضرت می زنیم باید به همان اندازه از خود لیاقت نشان دهیم.

وی گفت: پیامبر فرمود که من و علی(ع) پدران امت هستیم، ولی  به صراحت بیان کردند که فرزندی نسبی در مقابل بنوت و فرزندی حقیقی ارزش چندانی ندارد؛ چنانچه نوح نبی و ... نیز چنین کردند و وقتی فرزندشان در مسیر دین قرار نگرفت هیچ علقه رگ و نسبی را در این زمینه تسری ندادند.

استاد حوزه با ذکر این مطلب که باید به مقام بنوت و فرزندی پیامبر و امام علی(ع) برسیم، بیان کرد: وقتی کسی به این مقام رسید و با تقوا در مسیر فرزندی حضرات معصومین(ع) قرار گرفت به فرزند حقیقی ائمه نایل می شود و در مرتبه بعدی به مقام برادری می رسد و پس از آن به مرتبه اعلای نفس می رسد.

وی با بیان این مطلب که حضرت عباس(ع) به این مقام و مرتبه رسید، اظهارکرد: اگر مصیبت های انسان با صبر همراه شود و این بلاها همواره بیشتر شد، باید بدانیم که عظمت ما نیز نزد خداوند بیشتر شده است./998/ج