از گوشواره تا چادر

باشگاه نویسندگان حوزوی خبرگزاری رسا، محمد اصغری مرجانلو

عاشورای تو گذشت حسین(ع) جان؛ اما ما انگار هنوز اندر خم یک کوچه مانده‎ایم بعد از هزار تکرار عاشورا، و برای برخی‎ها هزار عاشورای تکراری...

و ما چه مردمان غافلی شده‎ایم حسین جان؛ هزار عاشورا برایت گریه کرده‎ایم غافل از آنکه حال خود ما گریه‎آورتر است....

آخر هنوز بعد از هزار تکرار عاشورا، بعد از هزار روضه‎ی خون، کوفی‎مسلکان تو را ذبح می‎کنند از قفا...

هنوز آنان که بر ناعدالتی فریاد می‎کشند مظلوم تاریخ‎اند؛ جبهه‎ی ناعدالتی یا سرِ تنشان بر «نی»زه می‎کند و یا سر از تن آبرویشان جدا... و آن هم با جیغ‌های وا اسلاما؛ که روضه را سیاسی کرده‎اند...

به نام حسین دهان روضه خوان حسین را به جرم فریاد بر سر دشمنان آرمان حسین می‎‎بندند غافل از آنکه خون حسین از همان ابتدا بوی سیاست می‎داد...

درد بسیار است آقای ما؛

خیمه ها هنوز می‎سوزند... و این بار آتش بیار معرکه در لباس خودی‌ها هستند؛ از انواع انگلیسی و آمریکایی شان؛ یا خیلی تخفیف بدهیم از آنان که یا خیانت می‎کنند و یا حماقت.

آنجا و آن روز گوشواره از گوش دخترت کشیدند و اینجا و امروز در اندیشه‎ی کشیدن چادر از سر دختران امتت هستند... آن روز تو را خارجی نامیدند و امروز سلحشورانه در پی خارجی‌سازی امت تو هستند.

حسین جان...

من دلم می ‎سوزد به حال این ملتی که نااهلانی دنیاپرست نمایندگی‌شان می‎کنند؛ و بیشتر می‎سوزم که همین انتخاب‌ها دوباره تَکرار می‎شود...

بهشتی، آن رهرو حسین(ع) را بیدار کنید تا جمله‌اش را پس بگیرد؛ آخر دیرزمانی‌ست که ما دیگر «تشنگان قدرتیم و نه شیفتگان خدمت»!

ما دیگر خسته شده ایم از خدمت بی اجرت؛ ما خسته‎ایم از بس بست نشسته‎ایم در خانه‌ی ملت.

و من سال‌هاست که انگاره‎ام این است که تاریخ تِکرار می‎شود هرچند آدم‌هایش عوض می‎شوند.

آری عاشورا شاید نتیجه‎ی مذاکره‌ی ساده لوحانه‎ی صفین بود و حسینِ امام، مذبوح تزویر مسئولان و بیداری دیرهنگام مردم!

عاشورایی دیگر در راه است...

کاش علی(ع) دوباره برمی‌خاست و فریاد برمی آورد «کسی که به هنگام یاری ولیّ خود، بخوابد با لگد دشمن از خواب بیدار خواهد شد».

و همین می‎شود که هر سال می‎شود دریغ از پارسال!/918/ی703/س