مسئله ما سینمای تقلیل‌گرایی است که دوست ندارد مخاطبانش بیشتر شود

به گزارش سرویس فرهنگی اجتماعی خبرگزاری رسا، حامد بامروت نژاد تهیه کننده فیلم منطقه پرواز ممنوع در برنامه اخیر هفت سخنان صریحی را بیان کرد. شروع بحث با صحبت درباره «سانس ندادن به یک فیلم»، #تقلیل ماجراست. دعوا و محل بحث، این است که سینمای ما به این مخاطب سه چهار درصدی که دارد اکتفا کرده است و انگار دوست دارد در این حیات خلوت بماند.

ما بازخوردهای متعددی داشتیم که خانواده وقتی منطقه پرواز ممنوع را می‌بیند می‌گوید این فیلمی است که من نباید جایی نگران باشم که چه توضیحی به بچه‌ام بدهم. این مخاطب دارد به سبد سینما اضافه می‌شود ولی سینمایی که این‌ها را به رسمیت نمی‌شناسد هم‌زمان سه فیلم کودک و نوجوان اکران می‌کند، دو تا هم در یکی دو هفته آینده می‌آید. به پنج تا فیلم همزمان نمی‌شود سانس خوب داد.

فیلم کودک و نوجوان فیلم خانواده است. یعنی خانواده باید کودک را به سینما بیاورد. و جالب اینجاست که فیلم بنیامین از 5 بعد از ظهر به بعد در تهران 4، 5 سانس بیشتر ندارد. وضعیت فیلم ما فقط یه ذره بهتر از بنیامین است.

من اوایل اکران می‌گفتم اگر این سانس‌هایی که به فیلم ما داده شد به فیلم پرفروش هم داده می‌شد نمی‌فروخت. در یکی از پردیس‌های سینمایی تهران سانس‌های یک فیلم این ساعت‌ها بود: 11 صبح، 12 ظهر، 13، 14، 15، 16، 17، 18، 19، 20، 21، 22، 23، 24. و فیلم بنیامین در آن پردیس فقط یک سانس 8 صبح داشت. حتی گاهی در سانس صبح مدارس هم همان فیلم‌ها را پخش می کنند. حالا فیلم کودک و نوجوان قرار است بفروشد و اثبات کند می‌تواند رقابت کند؟

در یکی از پردیس‌ها فیلم شنبه، یکشنبه و دوشنبه سانس داشت، سه‌شنبه‌ نیم‌بهایی که فیلم من مخاطب دارد و خانواده می‌تواند به سینما بیاید سانس عصر من را گرفتند. رایزنی کردیم سانس دادند. ساعت چند؟ 23:59 دقیقه! یعنی دعوا سر این نیست که فیلم می‌فروشد یا نه. دعوا سر این است که این فیلم قرار نیست بفروشد. و آن فیلم قرار است بفروشد.

سینمای کودک و نوجوان مخاطب خودش و ساز و کار خودش را دارد. مثلاً فیلم خانواده، فیلم انفجاری نیست در مخاطب روزهای اول. دلایل خودش را دارد. مثلاً خانواده باید دست جمعی به سینما بیاید و اگر فیلم شما وسط ماه اکران شد باید صبر کنید تا اول ماه بشود و خانواده حقوق بگیرد و بتواند بیاید. اصلا این اقتضائات فهم نمی‌شود.

آیا کف فروش در سینمای کودک و نوجوان مثل کف فروش در سینمای طنز باید باشد؟ همان‌جوری که یک کودک و نوجوان را وسط یک بورس ول نمی‌کنید فیلم کودک و نوجوان را هم نباید وسط یک بازار که فقط پول را می‌شناسد ول کنید.

شما به عنوان سازمان سینمایی هیچ ساز و کاری برای اینکه من قدرت رقابت یکسان داشته باشد نداری؟ ایراد از آنجا شروع می‌شود تو نمی‌خواهی مخاطب سینما بزرگ شود وگرنه کاری می‌کردی. این ساختار انگار فیلمی را که بخواهد این سه چهار درصد را توسعه بدهد دوست ندارد. یک مخاطب سه چهار درصدی که چه خوب مخاطب سینمای ایران هستند و چه بد که فقط همین سه چهاردرصد.

امروز یک خبرگزاری سینمایی، یک کلیپ درباره فروش فیلم‌های روی پرده کار کرد. ولی از سه فیلم کودک و نوجوان هیچ اسمی نیاورد. در حالی که فروش ما از چند فیلم‌ در کلیپ بیشتر بود. انگار این اصلا سینما نیست.

مشکل ما سینمای تقلیل‌گرا است. سینمایی که در قیمت‌گذاری بلیت هم تقلیل‌گراست. قیمت بلیت طوری است که انگار بخش زیادی از مردم ایران قرار نیست به سینما بیایند و توانایی سینما آمدن داشته باشند.

این سینما در ژانر هم تقلیل‌گراست. ما چقدر کارگردان داریم که دارند طنز می‌سازند اما قبلا اصلا در این صبغه نبوده. چرا؟ چون این ساز و کار او را به این نتیجه رسانده است که تو که کار جدی یا فلسفی می‌ساختی، اگر دغدغه اختلاف طبقاتی داشتی، بیا همه باید کار طنز بسازید، من هم به شما سالن می‌دهم! /882/ت303/

منبع: کانال آینه