یادداشت؛
فساد فوتبال با دست روی دست گذاشتن تمام نمی‌شود
مدت‌هاست که از وجود تخلف و فساد آشکار در فدراسیون فوتبال حرف زده می‌شود و مطلب به رشته تحریر درمی‌آید. مدت‌هاست که همه خوب می‌دانند که فساد فدراسیون فوتبال انکارناپذیر است، اما کاری در خصوص مبارزه با آن انجام نمی‌دهند!
به گزارش خبرگزاري رسا، جالب این است که هر روز هم نشانه جدیدی از این فساد سیستماتیک رو می‌شود، اما باز هم همه فقط نگاه می‌کنند. چرا؟ چون اینجا هیچ عزمی برای مبارزه وجود ندارد. اینکه هیچ؛ همه به نوعی در تلاشند تا هر طور شده حتی با بی‌خیالی و معطل نگه داشتن پرونده‌های جاری به مرور زمان همه چیز را از تب و تاب بیندازند و به دست فراموشی بسپارند.
سال گذشته بود که مشخص شد مبلغ ۳۱۶ هزار دلار از حق پخش بازی‌های تیم ملی ناپدید شده است و دو مدیر بلندپایه فدراسیون فوتبال، یعنی علی کفاشیان و عباس ترابیان هم بابت همین مسئله به مدت پنج سال از هرگونه فعالیت فوتبالی محروم شدند. اما اگر شما به عنوان خواننده این مطلب پاسخگوی این جریان بودید، این دو مدیر هم پاسخگو بودند. جالب اینکه با گذشت نزدیک به یک‌سال از این پرونده هنوز کسی به درستی پاسخگوی روند طی شده آن نیست. می‌گویند که در جریان این پرونده پای آبروی آدم‌ها در میان است و باید با دقت بیشتر و مستندات کامل‌تر به سراغ این پرونده رفت. می‌گویند که احتمال دارد کار روی آن را از این هفته مجدداً شروع کنند.
جالب است، نه؛ ۳۱۶ هزار دلار ناپدید شده و رئیس سابق فدراسیون و رئیس سابق کمیته بازاریابی آن به عنوان متهمان اصلی حتی با محرومیت پنج ساله روبه‌رو شده‌اند، اما کمیته استیناف فدراسیون فوتبال با خیال راحت در طول سال گذشته دست روی دست گذاشت و فقط آن‌ها را یکی، دو بار احضار کرد که بگویند ما بی‌گناه هستیم و تمام، بعد هم بروند و آزادانه بچرخند و مصاحبه کنند در باب مدیریت‌شان و از تلاش‌های‌شان حرف بزنند و آقایان استینافی هم به قول خودشان مشغول گرفتن استعلام از جا‌های دیگر باشند.
حال سؤال اصلی اینجاست کمیته استینافی که در خصوص مسائل جرئی‌تر سریع واکنش نشان می‌دهد و جلسه برگزار و حتی رأی هم صادر می‌کند، چگونه است که در این مورد حساس و بحث‌برانگیز نزدیک به یک‌سال است که کاری انجام نداده و متخلفان این پرونده را با خیال راحت رها کرده است؟
کفاشیان و ترابیان متهم هستند که در پرونده شرکت ام. پی سیلوا مرتکب فساد شده‌اند و مبلغ ۳۱۶ هزار دلار از حق پخش بازی‌های تیم ملی در دوره آن‌ها ناپدید شده است. اما چرا به این مسئله رسیدگی نمی‌شود جای سؤال دارد. طبیعی است که هر دو اتهامات وارده را رد و ادعای بی‌گناهی کنند، اما آیا باید به صرف این ادعا این پرونده را نزدیک به یک‌سال مسکوت گذاشت و حالا که رسانه‌ها حساس شده‌اند حرف از پیگیری آن طی هفته جاری زد؟!
اینگونه می‌شود که می‌توان راحت نتیجه گرفت که در سیستم حاکم بر فوتبال عزمی برای مبارزه و سرکوب فساد وجود ندارد. مگر می‌شود به راحتی چشم روی یک تخلف ۳۱۶ هزار دلاری بست و حدود یک‌سال نسبت به آن بی‌تفاوت بود و منتظر جمع‌بندی ماند. به زیر و بم فدراسیون فوتبال که خوب نگاه کنیم از این دست تخلفات زیاد دیده می‌شود. تخلفاتی که به شکلی واضح خود این آقایان و بقیه هم آن‌ها را قبول دارند و بار‌ها عنوان کرده‌اند که در فدراسیون فوتبال و زیرمجموعه‌هایش فساد و تخلف وجود دارد.
کاش عزمی جدی برای مبارزه با فساد در فوتبال شکل می‌گرفت. عزمی که ظاهراً باید خارج از این چارچوب شکل بگیرد و پیش برود تا بتواند به موقع و به درستی فساد حاکم بر فوتبال ایران را ریشه‌کن کند. عزمی که در بین فوتبالی‌ها دیده نمی‌شود که اگر غیر از این بود امروز شاهد چنین پرونده‌های خاک‌خورده و رسیدگی نشده‌ای نبودیم. فوتبال مدت‌هاست که اینگونه از زیر بار پاسخگویی به تخلفات و فسادش می‌گریزد و کسی پیدا نمی‌شود که یک‌بار برای همیشه جلوی این حرکت را بگیرد. فوتبالی‌ها با سرپوش گذاشتن بر تخلفات خود راهکار‌های زیادی را یاد گرفته‌اند و از آن‌ها بهره می‌برند. راهکار‌هایی که راه مقابله با آن جدیت و برخورد قاطع است که البته در فدراسیون فوتبال چنین چیزی دیده نمی‌شود تا ۳۱۶ هزار دلار ناپدید و یک لیوان آب هم رویش سر کشیده شود./1360/
منبع: روزنامه جوان
ارسال نظرات