عفو و گذشت نسبت به همسر سبب نشاط در زندگی می‌شود

بسیار مطالب خوب و مفیدی بود خداوند همه علمای عزیز ما را سلامت بدارد

هر يك از زن و مرد داراي خلق و خوي خاص خود هستند و هر يك وظايف و تكاليف خاصي در اداره زندگی دارند. لهذا تصميم گيري هر یک به تنهايي، نمي تواند، كاملاً صحيح و بي عيب باشد، بنابراین مشورت و تبادل نظر، بهترين راه براي رسيدن به نتيجه مطلوب مي‎باشد.

تاکنون پژوهش‌های زیادی در زمینه رابطه فداکاری و کیفیت (رضایت، صمیمیت، تعهد، انسجام و سازگاری) زناشویی انجام شده است. نتایج این پژوهش‌ها در خصوص اثرات مثبت یا منفی فداکاری بر کیفیت زناشویی متفاوت و متناقض است. نتایج برخی پژوهش‌ها (سلطان‌زاده اهوازی، 2013؛ خجسته‌مهر و کراچیان و شیرالی‌نیا، 2015؛ محمدلو، کارگر بررزی، خانبانی و امینی یگانه، 2016؛ دهقان‌پور، 2016؛ آل‌بوغبیش، 2018؛ ون‌لانگ و همکاران، 1997؛ استنلی، وایتون، سادبری، کلمنت و مارکمن، 2006؛ فیگرس، 2008؛ راپل و کوران، 2012؛ توتنهاگن، کوران، سریدو و باتلر، 2013؛ تانگ، کوران و آریو، 2014؛ استفورد، دیوید و مک‌فرسون، 2014؛ خجسته‌مهر، کاوند و سودانی، 2017) بیانگر رابطه مثبت فداکاری و کیفیت زناشویی است.
استنلی و همکاران (2006) معتقدند روابط زوجین در صورتی‌که به رفتارهای مفیدی همچون فداکاری گرایش پیدا کند، پربارتر و غنی‌تر خواهد شد. پژوهش ون‌لانگ، آگنیو، هرینگ و استمرز (1997) و ون‌لانگ و همکاران (1997) بیانگر این است که افرادی که اقدام به رفتارهای فداکارانه می‌کنند به احتمال بیشتری نسبت به سایرین، با همسر خود می‌مانند. ون‌لانگ و همکاران (1997) در فراتحلیلی با عنوان «تمایل به فداکاری در میان زوج‌ها» به این نتیجه دست یافتند که تمایل به فداکاری، رابطه مثبتی با سطح رضایت از رابطه فعلی و میزان سرمایه‌گذاری و همبستگی منفی با کیفیت جانشین‌های بالقوه رابطه فعلی دارد. خجسته‌مهر و همکاران (2017) در پژوهشی نشان دادند رفتارهای فداکارانه همسران و ادراک این فداکاری‌ها از سوی همسران منجر به احساس نزدیکی عاطفی بیشتر بین آن‌ها می‌شود و بر تدوام ارتباط زناشویی آن‌ها تأثیرگذار است.
نتایج برخی پژوهش‌ها نیز نشان‌دهنده‌ رابطه منفی فداکاری و کیفیت زناشویی است (وایتون و همکاران، 2007؛ توتنهاگن و کوران، 2011؛ توتنهاگن و همکاران، 2013؛ کوران و همکاران، 2015). وایتون و همکاران (2007) نشان دادند ادراک فداکاری به مثابه آسیب به خود با تعهد پایین در رابطه، عملکرد زوجی کم و نشانگان افسردگی بسیار همراه است. نتایج بررسی یونگ و کوران (2016) نیز نشان داد فراوانی فداکاری با رضایت زناشویی رابطه منفی دارد و رابطه فراوانی فداکاری و رضایت زناشویی از طریق قدردانی از همسر تعدیل می‌شود؛ به این صورت که وقتی افراد به طور مکرر فداکاری می‌کنند و از فداکاری آن‌ها از سوی همسر قدرانی می‌شود، رضایت زناشویی بیشتری تجربه می‌کنند؛ ولی وقتی از فداکاری آن‌ها کمتر قدردانی می‌شود، رضایت ارتباطی کمتری تجربه می‌کنند.
در بررسی دیگری که در رابطه با 130 زوج با روابط عاشقانه صورت گرفت، هیچ ارتباطی بین مشارکت در فداکاری و داده‌های خودگزارشی از رضایت زناشویی یا بهزیستی فردی (رایجت و ایمپت، 2017) به دست نیامد. همچنین برخی شواهد نشان می‌دهد اگر فداکاری از میزانی بالاتر رود، اثرات منفی‌ای بر روابط دارد؛ بنابراین، رابطه بین فداکاری و عملکرد رابطه به صورت خطی نیست، بلکه بیشتر منحنی است؛ به این معنا که اگر فداکاری به میزان لازم صورت گیرد و در آن حد تعادلی رعایت شود بر روابط آثار مثبتی دارد. اگر فداکاری در حد زیاد و به‌ صورت مرتب انجام شود بر کیفیت روابط زناشویی اثر منفی دارد (پارکر و پاتندن، 2009).
همچنین اگر در روابط زناشویی فقط یکی از زوجین دست به فداکاری بزند و فداکاری او به صورت یک‌طرفه باشد و سنگینی رفتارهای فداکارانه تنها بر دوش یکی از زوجین باشد، احتمال بروز پیامدهای منفی در روابط بیشتر است (ایمپت و گوردن، 2008). نتایج پژوهش خجسته‌مهر، محمدی، سودانی و عباسپور (2018) نیز مشخص کرد بهترین حالت فداکاری در زندگی زناشویی، متقابل و دوطرفه‌بودن آن است و چنانچه فقط یک نفر اقدام به فداکاری کند، فداکاری می‌تواند آسیب‌زا باشد.
در تبیین این تناقضات برخی از پژوهش‌ها نشان دادند ممکن است هزینه‌های فداکاری، از قبیل تجربه عواطف منفی و سرکوب عواطف منفی در طی فداکاری دلیل کاهش بهزیستی و ثبات و رضایت از رابطه باشد (ایمپت و همکاران،2012؛ لی و ایمپت، 2013؛ ایمپت، لی، کوگان، اویس و کلتنر، 2014؛ رایجت، بالیت، وایزرمن و هافمن، 2015). برخی نیز معتقدند فداکاری به خودی خود برای رابطه مضر نیست، بلکه این موضوع ناشی از انگیزه‌های اجتنابی فداکاری است. در انگیزه‌های استقبالی افراد برای شاد‌کردن همسر یا صمیمیت بیشتر و در انگیزه‌های اجتنابی برای اجتناب از تعارض، نارضایتی یا ازدست‌دادن علاقه به رابطه، فداکاری می‌کنند (فیگرس، 2008). انگیزه‌های استقبالی فداکاری منجر به احساسات مثبت و افزایش رضایت زناشویی می‌شود؛ در صورتی که انگیزه‌های اجتنابی منجر به کاهش رضایت و پایداری ارتباطی می‌شود (کاوند، 2012؛ سلطان‌زاده اهوازی، 2013؛ آل‌بوغبیش، 2018؛ فیگرس، 2008؛ ایمپت و همکاران، 2010؛ ایمپت و همکاران، 2012؛ ایمپت و همکاران، 2014).
همان‌گونه که اشاره شد، موضوع فداکاری و کیفیت زناشویی کنجکاوی پژوهشگران متعددی را برانگیخته و تاکنون پژوهش‌های زیادی درباره رابطه فداکاری و ابعاد کیفیت زناشویی انجام شده است. نتایج این پژوهش‌ها درباره رابطه مثبت یا منفی فداکاری با کیفیت زناشویی متفاوت و متناقض است. حجم زیاد این پژوهش‌ها و نتایج متفاوت و گاهی متضاد آن‌ها استفاده از فراتحلیل را به‌ عنوان روشی برای تلخیص و نتیجه‌گیری از این حجم پژوهش و اینکه درنهایت ارتباط میان این دو متغیر چگونه است ضروری می‌‌کند. علاوه بر این، رایجت و ایمپت (2017) در مرور و بازنگری ادبیات پژوهشی مربوط به فداکاری، ضمن برشمردن برخی از عوامل مؤثر بر رابطه فداکاری و کیفیت زناشویی به این موضوع اشاره می‌کنند که نبود پاسخ قطعی و جامع درباره مرتبط‌بودن یا نبودن فداکاری با بهزیستی فردی و ارتباطی، استفاده از فراتحلیل برای شفاف‌سازی این موضوع را ضروری می‌‌کند.

گذشت باید منجر به تحکیم پایه‌های زندگی زناشویی شود و اولویت تکنیک در آموزش مهارت‌های حل تعارض، گذشت کردن است و بحث ترازو مطرح می‌شود. لذا در این تکنیک به هر کدام از زوجین گفته می‌شود اگر همسر شما مرتکب اشتباهی شد، به رفتار‌های گذشته‌اش بنگرید و سپس تصمیم گیری کنید

سلام. والله اینجوری که میبینیم... زندگی همه اش شده بود‌.... وقتی میرم خواستگاری ... عروس خانم فقط حرف از مادیات میزنه... و اصلا در خصوص معیار های زندگی و اخلاقی و اعتقادی صحبت نمیکند.... خدا بخیر بگذراند

به جوون ها میگم هرچه زودتر ازدواج کنید و کمتر بهانه بیاورید هم به نفع دنیا تونه و هم آخرتتون. منتها با عقل و منطق

تشکر خیلی خوب بود