اخلاق جنسی در فضای مجازی

به گزارش سرویس حوزه و روحانیت خبرگزاری رسا، مدت زمانی است که ردّپای فناوری اطلاعات در زندگی نسل امروز دیده می‌شود و نمود عینی آن در بخش ارتباطات به‌خوبی مشخص است. بارها شنیده‌ایم که گفته می‌شود عصر، عصر ارتباطات است. در این عصر دیوارهای میان مردم و مرزهای جغرافیایی از بین رفته و همگان می‌توانند در فضایی به نام فضای مجازی با یکدیگر تعامل داشته باشند.‌‌

یکی از این لوازم ارتباط جمعی، اینترنت است که مردم از هرنژاد، ملیت و قومیتی که باشند‌ می‌ توانند بدون حضور فیزیکی، با همدیگر به بحث و تبادل نظر بپردازند؛ اما بایستی در نظر داشته باشیم که در هر فضایی که انسان به تعامل و کنش‌گری می‌پردازد، بایستی اصول مربوط به آن محیط را رعایت کند؛ از جمله‌ی این اصول، اصول و مبانی اخلاقی و اعتقادی است. بدین‌معنا که در فضای مجازی هر مطلبی رد و بدل شود حاوی مفهوم و معنایی است و نباید بدون تحقیق و پژوهش آن را پذیرفت و خود را افسار گسیخته در اختیار این فضا قرار داد. ساده انگاشتن و بی‌توجهی به  این محیط، عواقب وحشتناک و جبران‌ناپذیری را متوجه کاربران خواهد کرد. این عواقب ممکن است آنها را مدتی و حتی تا پایان عمر گرفتار سازد؛ به طوری که برخی برای رهایی از عذاب وجدانی که گریبانگیر آنها شده، ممکن است حتی دست به اعمال خلاف دین [خودکشی] زده و زندگی خود و دیگران را تباه نمایند. بنابراین، رعایت اصول اخلاقی در این فضا بر هر کاربری الزامی است.

انحرافات جنسی یکی از آفتهایی است که کاربران را گرفتار می‌سازد و انواع و اقسامی دارد. رفتارهایی همچون کلیک کردن بر روی پروفایل افراد نامحرم و ناشناس و سر زدن به صفحه و دیدن تمامی عکسهای آنان، گفتگو و درد‌‌‌‌‌دل‌کردن با نامحرمان، گرفتن مشاوره شغلی، تحصیلی، خانوادگی از افراد نا‌اهل و... نمونه‌های متعددی از بی‌دقتی‌های اخلاقی در فضای بی در و پیکر مجازی هستند.

امام صادق(ع) فرمودند: «نگاه پیاپی [به نامحرم]، بذر شهوت را در دل می‌افشاند و همین امر برای هلاکت بیننده‌اش کافی است». (من لا یحضره الفقیه، ج 4، ص 18، ح 4970) مردان و زنانی که با جنس مخالف در ارتباط هستند اگر اصول اخلاقی و دینی که در مکتب اسلام آمده را رعایت نکنند، در منجلابی که خود باعث و بانی آن بوده اند غوطه‌ور شده ودر سراشیبی سقوط به درجات پست انسانیت قرار می‌گیرند. بنابراین بایستی مراقبت اخلاقی را جدی گرفت.

رهبر فرزانه‌مان می‌فرمایند: «من همیشه به مردهای جوان توصیه می‌کنم، که در معاشرت با نامحرم و حتی محارم، کاری نکنید و حرفی نزنید که زنان خود را وادار به حسادت کنید. به دختران جوان هم سفارش می‌کنم، که در برخورد با مردهای بیگانه، کاری نکنید و حرفی نزنید که حس حسادت و غیرت شوهران‌تان را تحریک نمایید. این حسادت‌ها، بدبینی می‌آورد و پایه‌های محبت را سست می‌کند و از ریشه می‌سوزاند(۱۳۷۹/۹/۱۰).».

مراقب باشیم به خاطر آدم‌ها و فعالیت‌های مجازی، محرم‌ترین فرد زندگی واقعی‌مان را دلزده و رنجیده‌خاطر نکنیم.

محیط مجازی در برخی موارد عامل بی‌‌ وفایی زنان و مردان شده است. بی‌وفایی عواقبی دارد.زن و مردی که مدام در تعامل ناشایست با نامحرم هستند و به همسران خود وفادار نیستند و خیانت می‌کنند،  اعتماد متقابل میان آنها سلب می‌شود، زمینه‌ی بروز خشونت در این خانواده‌‌ها افزایش می‌یابد و در اغلب موارد به طلاق و جدایی می‌انجامد. فرزندانی که در این خانواده‌ها رشد و نمو می‌یابند از این عمل زشت الگوبرداری کرده و زمینه‌ی به وجود آمدن فرزندانی خائن وحتی نسلی خیانت‌کار فراهم می‌شود. چرا که هنجارها و مرزبندیهای اخلاقی در این خانواده‌ها شکسته شده و دیگر کسی پایبند به اصول اخلاقی نیست. فرزندان با مشاهده این همه هنجار شکنی، خود نیز آلوده به این عمل می‌شوند و جامعه را نیز درگیر زشت کاریهای خود می کنند. یک الگوی انسانی ناسالم و غیر اخلاقی( پدر و مادر)چنان تاثیرشگرفی بر جامعه می‌گذارد که عواقب جبران ناپذیری به دنبال خواهد داشت.

گاهی دیده شده که افراد فاسد به دلیل عذاب وجدان ناشی از اعمال زشت خود به بیماریهای روحی و روانی دچار شده‌اند. آنها آرامش ندارند و مدام در پی راه‌های رفع این بیماری هستند. بایستی علت را در درون خود جویا شوند و به نفس خود رجوع کنند چرا که نفس اماره، این افراد را ترغیب می‌کند تا مرتکب چنین اعمال شرم‌آوری شوند‌.

فضای مجازی محیطی بی‌انتها است و بعضی افرادش بی‌بند‌وبار. پس مراقب اعمال و رفتار خود باشیم و به هر چیزی آلوده‌اش نکنیم. آگاه باشیم که با چه کسی یا کسانی گفتگو می کنیم، اگر چه همدیگر را نمی‌بینیم ولی هردو انسان هستیم با ویژگیهای والای انسانی و برخی اوقات نا‌خواسته وارد این فضا می‌شویم و ممکن است‌ در اثر ناآگاهی، اعتبار و آبروی ما دستاویزی برای تهمت‌های دیگران قرار گیرد.به همین دلیل است که بزرگان دین توصیه به تقوا نموده‌اند.بی تقوایی مانند موریانه‌ای که تنه‌ی  درخت تنومندی را بر زمین می‌اندازد به درون جامعه رخنه کرده و آن را از بیخ و بن سست می‌‌نماید.

عالم محضر خداست. اگر انسان خداوند متعال را ناظر بر اعمال خود ببیند، خود را آراسته به زینت اخلاق نماید و به دنیای پس از مرگ باور قلبی داشته باشد، ترس از عذاب الهی وجود او را فرا می‌گیرد و از ارتکاب گناه خودداری می‌کند./841/

طاهره کنگازیان کنگازی، عضو گروه تبلیغی صریر وابسته به دفتر تبلیغات اسلامی استان اصفهان