۳۰ آذر ۱۳۹۹ - ۱۲:۰۹
کد خبر: ۶۷۰۷۵۳
فرزند آیت الله حائری شیرازی در گفت‌وگو با رسا:

فقیهی با صلابت که تا آخر پای انقلاب و امام ایستاد

فقیهی با صلابت که تا آخر پای انقلاب و امام ایستاد
دکترحائری شیرازی گفت: ایشان در خطبه‌های نماز جمعه به عنوان یک مجتهد تلاش می‌کرد درک دقیقی نسبت به مسائل روز داشته باشد و چه گرهی را می تواند از جامعه باز کند.

دکتر محمدعلی حائری شیرازی، فرزند مرحوم آیت الله حائری شیرازی به مناسبت سالروز فوت ایشان در گفت‌وگو با خبرنگار سرویس فرهنگی و اجتماعی خبرگزاری رسا، با توجه به اینکه ایشان فقیهی با صلابت بود و روی نظراتش مستحکم ایستادگی می‌کرد، گفت: ایشان در خطبه‌های نماز جمعه به عنوان یک مجتهد تلاش می‌کرد درک دقیقی نسبت به مسائل روز داشته باشد و چه گرهی را می تواند از جامعه باز کند.

وی افزود: برخی از شهرها با هم هماهنگ می‌کردند و یک خطبه را می‌خواندند ولی ایشان قائل بود مجتهد باید مستقل باشد و تشخیص دهد مسائل چیست؛ به عنوان مثال ایشان قائل بودند معضل اصلی جامعه اسلامی ربا است و تنگه احد مملکت، رهایی از ربا است؛ به همین دلیل در خطبه‌های مختلف نماز جمعه و با استفاده از نیروهایش سعی داشتند این را برطرف کنند.

فرزند آیت الله حائری شیرازی همچنین در توصیف صفات پدر اظهار داشت: او یک انسان سیاستمدار بود؛ یکی از اشخاصی که در استان فارس بسیار فعالیت کرد، شکنجه شد، بازداشت شد و هنوز پای انقلاب مانده بود، ایشان بود و پس از انقلاب نیز نماینده مجلس خبرگان و نماینده ولی فقیه در استان فارس را برعهده داشت و به نوعی صاحب نظر بود.

وی با اشاره به اینکه آیت الله حائری شیرازی شخص معتمد امام و رهبری بود تصریح کرد: ایشان محل جمع طیف‌های مختلف بود؛ از جناح چپ و راست همه ایشان را به عنوان انسانی که صاحب اندیشه و فکر است قبولشان داشتند و ایشان را کسی می‌دانستند که پای جریان انقلاب و امام ایستادگی کرده و هزینه می‌دهد.

این استاد دانشگاه ضمن اشاره به دیگر خصوصیت‌های اخلاقی آیت الله حائری شیرازی عنوان کرد: ایشان در حوزه عرفانی تربیت شده بودند و شاگرد تربیت می‌کردند؛ سیر و سلوک داشتند و این را اساتید بزرگ تایید می‌کنند که ایشان یک عارف بود و برنامه سلوکی داشت.

وی در پایان خاطرنشان کرد: ایشان علاوه بر مباحث درسی حوزوی و عرفانی، در حوزه ادبی نیز سرآمد بودند؛ هرگاه ما یک بیت شعر از شعرای معروف را برای ایشان می‌خواندیم، ایشان تمام آن غزل و قصیده را از حفظ می خواندند و حتی خودشان نیز شعر می‌گفتند.

ارسال نظرات