نگاهی به تازه های شبکه های اجتماعی امروز

مجید شاکری در رشته توئیتی نوشت:

یک سئوال فنی حیاتی:

«اگر مکتوبی که از وین به تهران می آید، ضعیف باشد، به این معنا که بدون ایجاد نتیجه پایدار برای اقتصاد ایران حتی در حد یک راه نفس پایدار، امکان بازگشت آمریکا به برجام و استفاده از امکانات آن برای آمریکا را فراهم کند، برخورد معقول با آن چه میتواند باشد؟»

برخورد نخبگان اقتصادی با مسئله چه خواهد بود؟

جریانهای سیاسی داخلی فارغ از سرنوشت انتخابات آمادگی هزینه دادن و «نه» گفتن صریح به چنین مکتوبی را خواهند داشت؟

برخورد مردم که نه به این جزئیات علاقه دارند و نه وظیفه آنهاست که با این جزئیات سر و کله بزنند چه خواهد بود؟

وعده بخرید و دولت را تمدید کنید!

محمد ایمانی در کانال تلگرامی خود با اشاره به وعده یارانه ۱ میلیون تومانی آذری جهرمی نوشت:

آقای آذری جهرمی گفته؛ "می توان به هر ایرانی ماهانه یک میلیون تومان یارانه داد؛ به شرطی که بعد از لغو تحریم‌ها، بهره‌وری را بهبود بخشید و همچنین یارانه‌های پنهان را اصلاح کرد".

قبل از او، آقای روحانی خرداد ۹۲ در شبکه دوم سیما وعده داده بود "دولت تدبیر و امید دنبال این است که مردم آن‌ قدر درآمد سرشار داشته باشند که نیازی به یارانه ۴۵ هزار تومانی نداشته باشند. من کاری می‌کنم دولت، دستش را به سوی مردم دراز خواهد کرد".

اما دولت او با لطمه شدید به ارزش پول ملی و ایجاد تورم های ششصد تا هشتصد درصدی، کاری کرد که همان مبلغ ارزشمند ۴۵ هزار تومانی یارانه، بی ارزش شود.

حالا بعد از هشت سال، آذری جهرمی روی دست روحانی بلند شده و وعده یارانه یک میلیون تومانی به شرط برداشته شدن تحریم ها را می دهد شگردی برای شیرین سازی مذاکرات و کاهش بدبینی مردم.

او حتی نمی گوید ارزش پول ملی و قدرت خرید مردم در اثر احیای اقتصاد ملی احیا می شود. بلکه اذعان می کند که قرار است مردم در شرایط گرفتاری فعلی، یارانه بگیر باقی بمانند؛ اما نیازمند تر! حال این که دولت از کجا یک میلیون تومان به ۸۵ میلیون نفر (۸۵ هزار میلیارد تومان در ماه!!) می دهد، بماند.

اما چرا همین وعده در مقیاسی به مراتب کوچک تر (وعده روحانی)، در سال ۹۴ و ۹۵ و ۹۶ که برجام در اوج بود و به وضعیت امروز نیفتاده بود، عملی نشد؟ و حالا که قرار است برجام از نظر حضرات وصله و پینه بشود و آنها امتیازات موقت -با تاریخ مصرف کوتاه انتخاباتی- از آمریکا بگیرند، چگونه امکان عملی شدن دارد؟

وعده های سال ۹۲ روحانی، که قبل از آزمون برجام بود، وعده می داد مردم را از ۴۵ هزار تومان بی نیاز کند اما کاملا برعکس شد. حالا آذری جهرمی با وجود آشکار شدن واقعیت برجام، چگونه وعده یارانه یک میلیون تومانی (۲۰ برابر رقم فعلی) را می دهد؟!

تعبیر "اصلاح یارانه های پنهان" هم تعبیر غلط انداز دیگری است که سرنوشت آن را در دولت دیدیم. به مدت چهار سال و با مصارف انتخاباتی، قیمت بنزین را ثابت نگه داشتند که خلاف عقل و قانون بود؛ وقتی خاطر شان از انتخابات جمع شد، ناگهان قیمت بنزین را ۳۰۰ درصد افزایش دادند و آن فاجعه را آفریدند.

روی دیگر وعده آقای جهرمی به مردم این است که شما در سودای دریافت جیرینگی ماهی یک میلیون تومان یارانه دولت را تمدید کنید، ما قول می دهیم این بار به اسم اصلاح یارانه پنهان، مثلا قیمت بنزین را به ۱۰ تا ۱۵ هزار تومان برسانیم و انفجار مشابهی را هم در قیمت آب و برق و گاز و خدمات دولتی ترتیب دهیم!

آنچه در این اظهار نظر ها مفقود است، اهتمام به احیای تولید ملی و رونق اشتغال و اقتصاد از این طریق است. پیداست تنها در این صورت می توان از حذف و اضافه نجومی یارانه ها -بلکه حتی هدفمند کردن آن صرفا در خدمت اقشار نیازمند- سخن گفت و هر سخنی بدون این تعهد مسئولانه، عوام فریبی است.

راه حل اثبات ادعای عراقچی