روایت متقاوت مهدویان از مکبث شکسپیر

به گزارش خبرنگار سرویس فرهنگی و اجتماعی خبرگزاری رسا، زخم کاری نام سریالی به کارگردانی محمد حسین مهدویان است که قسمت  چهارم آن روز جمعه   4 تیر ۱۴۰۰ وارد پلتفرم شبکه نمایش خانگی شد.

مهدویان که قبلاً کارگردانی فیلم‌های پرفروشی چون ماجرای نیمروز، رد خون و لاتاری را در کارنامه خود دارد، اولین تجربه غیر سینمایی را با زخم کاری آغاز کرد.

زخم کاری سریال در ژانر جنایی نسبتاً دلهره آور است که اقتباسی از رمان بیست زخم کاری نوشته محمود حسینی نژاد است.

 رمانی که تا حدودی اعتبار و وزانت خود را مدیون مکبث تراژدی جاودان ویلیام شکسپیر است، عجیب نیست این چنین رمانی بعد از چاپ به شدت مورد استقبال قرار بگیرد.

این سریال، اتحاد نامقدس فساد، ثروت و قدرت را به تصویر می کشد.

جواد عزتی ستاره این روزهای سینمای ایران نقش اول را بازی می‌کند، رعنا آزادی آور که بیشتر او را با بازی در فیلم مارمولک کمال تبریزی می‌شناسیم و سیاوش طهمورث بازیگر پیشکسوت و استخوان دار سینما و تلویزیون از دیگر کاراکترهای اصلی این سریال هستند.

داستان: روایت زندگی مردی ۶۰ تا ۷۰ ساله است که شرکت خصوصی نفتی دارد، شبی که با خانواده و اعضای هلدینگ برای تفریح به شمال می روند این مرد به طرز مشکوکی از دنیا می رود.

پزشکی قانونی مرگ وی را ناشی از مصرف همزمان و زیاد الکل و مورفین اعلام می کند، اما بعد مشخص می شود که پیرمرد به قتل رسیده است و در ادامه شاهد اتفاقات و رویدادهای زیادی هستیم.

دوربین مستندگونه مهدویان بیننده را به یاد کارهای هنرمند بزرگ تاریخ سینمای ایران و جهان استاد عباس کیارستمی می‌اندازد، اما کارگردان درخت گردو و آخرین زمستان برای زخم کاری از فضای مستند فاصله می‌گیرد و به فضای قصه و داستان وارد می شود.

مهدویان که تقریباً تمام آثار قبلی وی موضوع امنیتی در تاریخ معاصر را روایت می کند، اینجا به موضوع فساد و پولشویی پرداخته و این سریال می تواند نقطه عطفی در کارنامه این کارگردان جوان و محبوب باشد.

با وجود این که قسمت اول سریال کمی کند پیش رفت و کشش آنچنانی برای مخاطب نداشت، اما قسمت دوم ریتم کار کمی تند می شود و تعلیق داستان به حدی است که می‌تواند بیننده را برای پیگیری قسمت های بعد ترغیب کند.

محمد حسین مهدویان از نسل جوانان انقلابی و دغدغه مند است، لااقل فیلم هایش موئد این ادعا است.

دیگر نکته مهم سریال هم اینجاست که منتقد فساد و پولشویی و جنایت ناشی از قدرت یک کارگردان جوان انقلابی است که می خواهد با هنر و توانمندی هایش در فیلم سازی به سهم خود در کنار مردم قرار بگیرد.

نکته مثبت دیگر این سریال پرداختن به موضوعاتی است که برای بیشتر مردم ایران معضل و مشکل آفرین شده است.

موضوع اختلاس فساد و دست یازی به بیت المال که اگر درست و باورپذیر روایت شود، قطعاً به سریال زخم کاری این توان را می دهد که درصدر رضایتمندی مخاطبان شبکه نمایش خانگی و فیلیمو قرار بگیرد.

از آنجا که بیست زخم کاری رمانی کوتاه است که نهایتاً از صد و اندی صفحه تجاوز نمی کند، مهدویان باید با بسط قصه و تغییر و کم و زیاد کردن داستان، هوشمندانه عمل کند، به همین منظور اگر تیم سازنده زخم‌کاری در روایت قصه و خرده داستان های فرعی درست عمل کند، و کاراکترها به خوبی از عهده ایفای نقش هایشان برآیند می تواند رضایت مخاطبان را به خوبی جلب کند و همان طور که مهدویان در فیلمسازی موفق عمل کرده باعث موفقیت در سریال‌سازی هم می شود.

از آنجا که داستان و سناریو سریال حول محور پول و ثروت و شرکت های نفتی روایت می شود، خانه ها و اتومبیل ها و املاکی که در سریال می بینیم بسیار اشرافی و گران قیمت هستند و به تبع کاراکتر ها و بازیگران هم باید حس پولدار بودن و دارا بودن را به بیننده منتقل کنند، که متاسفانه بازیگران به این مسئله توجه چندانی ندارند و فضای گران قیمت با رفتار و بازی هنرپیشه ها همخوانی ندارد.

این نقد و بررسی کامل نیست و بعد از اکران و پخش قسمت های ابتدایی سریال تنظیم شده است پس منصفانه نیست که قضاوت کاملا قاطع در مورد کیفیت و کمیت سریال چه در فرم و چه در محتوای آن داشته باشیم.

تا به اینجای کار تیم زخم کاری به نحوی عمل کرده‌اند که بیننده راغب به دنبال کردن ادامه سریال باشد.

زخم کاری در کارنامه مهدویان یک استثناست و دور از ذهن نیست که با یک اثر فاخر و جذاب مواجه شویم.

موسیقی متن این سریال یکی ضعیفترین موسیقی های متن سریال در چند سال اخیر است، درقسمت اول آهنگ ها بر روی ریتم سکانس ها سوار نیستند و سریعتر از سرعت فیلم نواخته می شوند، اما در قسمت دوم و سوم کمی وضع بهتر می شود، اما هنوز با موسیقی که در حد یک سریال درجه یک باشد فاصله زیادی دارد.

کارگردانی سریال نسبتا خوب و قابل قبول است این نشان می‌دهد که مهدویان به خوبی بر منبع اقتباس خود تسلط دارد و در بازی گرفتن از بازیگران به خوبی عمل می کند، اما در متن سناریو و داستان نامیزانی و پراکنده گویی را به خوبی می توان حس کرد، البته چند قسمت ابتدایی هر سریال پیش زمینه آن محسوب می شود به همین خاطر با اشراف و تسلط بیشتر کارگردان بر روی متن و ریتم و بازی بازیگران این ناهماهنگی دیالوگ ها در قسمت های آتی می تواند به خوبی رفع شود.