بازی با عناوین و مسئولیت ها

به گزارش سرویس فرهنگی و اجتماعی خبرگزاری رسا،خبر درگذشت مرحوم فرج نژاد به همراه خانواده خود در حادثه غمبار تصادف همه طلاب را اندوهگین نمود... بنده نیز از جهات گوناگون بسیار بر این حادثه اندوهگین شدم به روح ایشان درود می فرستم و حشر ایشان را با سید الشهدا مسالت دارم.

در پی رحلت این استاد بزرگوار موجی از عرض تسلیت ها و پیام ها صادر شد و البته بجا و لازم بود خصوصا که ایشان استادی انقلابی و پرهیزکار بوده اند.

بنده با ایشان آشنایی نداشتم و از فعالیت هایشان آگاهی ندارم. ولی سوالی که مطرح می شود این است که چرا اساتید این چنینی در زمان زندگی و حیات خود محلی از اعراب ندارند و حتی اساتیدی به مراتب فعال تر و موثر تر از ایشان در نزد بزرگان حوزه مانند یتیم نگاه می شود....

یکی از مصایبی که در حوزه درست شده بازی با عناوین مسولیتی است. افتخارات یک عمامه به سر، گویی با سوابق ریاست او و تعداد ریاست او در نهاد های گوناگون سنجیده می شود. میزان هوش و فراست و مدیریت و شجاعت افراد را به این می شناسند که در رزومه وی لیستی از ریاست ها چاپ شده باشد.... و این خود از عوامل مسابقه افراد در گرفتن پست های متعدد و بعضا بدون هیچ گونه تجربه و تخصص است.
در حالی که بسیار از اشخاص اگر در پست های مورد اشغال خود نبودند افراد صالح تری در آنجا قرار می گرفتند.

و اگر امکان افراد صالح تری برای مسولیت این افراد بوده اند در حقیقت این افراد خدمتی که به نام ایشان ثبت شود نکرده اند بلکه گاهی عنوان خیانت هم صادق است. خدمت حقیقی، انجام کاری است که اگر ما انجام نمی دادیم آن کار اساسا انجام نمیشد یا ناقص انجام میشد. بنا بر این میزان ارزش گذاری عمامه دارها به این است که در رزومه خود بنویسد چه خدمتی به اسلام و حوزه و انقلاب نموده که اگر او نبود آن کار در روی زمین می ماند؟ نه رزومه ای که ده ها مسند و مسولیت هم زمان را لیست نموده و آن را مبین شخصیت خود قرار دهد.. وآنچه فعلا میزان و ملاک سنجش توانایی و ارزش افراد است قسم اخیر است. و این از آسیب های حوزه امروز ماست.

اما شما طلاب عزیز! آینده حوزه و تشیع از آن شما طلاب سختکوش و با انگیزه است یادتان باشد ملاک و میزان سنجش ارزش و جایگاه علما و روحانیت به میزان و رزومه خدمتی است که به اسلام نموده اند آن هم خدمتی که اگر آنها نبودند کارهای انجام شده آنان روی زمین می ماند. چنین خدمتگزارانی به جای اینکه از اسلام برای خود آبرو بسازند از آبروی خود برای اسلام هزینه می کنند و بجای اینکه از اسلام برای خود آرامش درست کنند آرامش خود را هزینه اسلام می کنند وبه جای اینکه امکانات اسلام را ابزار ترقی خود قرار دهند امکانات خود را صرف ترقی اسلام میکنند...
و البته بسیار کم اند و قدرشان مجهول..
وچقدر فاصله است بین دو گروه...

حجت الاسلام و المسلمین غلام عباس هاشمی همدانی