رفتنِ غریبانه، تلنگری دوباره

به گزارش خبرنگار سرویس فرهنگی و اجتماعی خبرگزاری رسا، نمی‌توان از کنار درگذشت غمبار دکتر محمدحسین فرج‌نژاد، آن طلبه اندیشمند و خستگی‌ناپذیر به آسانی گذشت؛ نخبه‌ و پژوهشگر خوش‌نامی که با رفتنش، قلم‌ها تکان خورد، بیانیه‌ها آغاز شد و حسرت از دست‌دادنش، به فضای مجازی و حقیقی کشیده شد.

نخبه‌ای که در زمان خواب متولیان سرمایه‌های علمی کشور، همراه با همسر فعال فرهنگی و سه فرزند، در حادثه‌ای به لقای الهی پیوست و به مدیران و سیاستگذاران حوزه علمیه تلنگری دوباره زد تا رصد دقیقی از میدان پرورش و فعالیت استعدادها داشته باشند.

هر چند باید عوامل تغافل و تجاهل در مسیر تأمین امنیت و آرامش و زندگی نخبگان حوزه و دانشگاه به صورت دقیق بررسی شود؛ اما آنچه فی المجلس می‌توان طرح‌ریزی کرد، پرداختن به خلأها و کمبودها در کنار شناسایی فرصت‌ها و عرصه‌های رویش استعدادهاست، اینجاست که نبود «رسانه‌ای متمرکز» برای معرفی و حمایت نخبگان، ملموس و مشهود است.

بخش مهمی از گمنامی نخبگان به این دلیل است که خبرگزاری‌ها و مطبوعات از ظرفیت‌های که در اختیار دارند، بهره نمی‌جویند.

بی‌شک رفتن غریبانه «محمدحسین فرج‌نژاد» تلنگری است برای رسیدگی به نخبگان و سرمایه‌های علمی و معنوی کشورمان. یکی از برکات خون این طلبه مخلص، به میدان آوردن ظرفیت‌های رسانه‌ای در مسیر خدمت به نخبگان است.

در این سال‌ها علی رغم توصیه‌های رهبر انقلاب اسلامی مبنی بر ارزش نخبگی و ضرورت حمایت مسئولان از نخبگان، همچنان شاهد از دست دادن برخی استعدادها در کشور هستیم، فقدان‌هایی که از سر کاستی مسئولان با آن رو به روییم.

به نظر می‌رسد سخن رهبر انقلاب که فرمودند: «گاهی اوقات تبعیض، عین عدالت است. این حساب بازکردن برای نخبگان، عین عدل است.» راه فراری برای مسئولان نخبه‌نشناس نگذاشته است.

علی اسفندیار