به وقت محاکمه!

به گزارش خبرنگار سرویس سیاسی خبرگزاری رسا، «حسن روحانی» ۸ سال پیش در چنین ایامی، پا به عرصه ریاست جمهوری گذاشت. او با وعده‌های رنگارنگ مردم را متوجَّه خود کرده بود. در مهمترین شعار قرار بود هم چرخ صنعت کشور بچرخد، هم چرخ انرژی هسته ای. از انرژی هسته ای، قلب سیمان گرفته نصیب ملت شد. از صنعت، چرخش بی مهار دلار و گرانی. عزَّتی که قرار بود نصیب پاسپورت‌ها شود، قسمت مرغ‌ها شد. آنقدر عزیز شدند که در صف‌های طولانی می‌بایست، دیدار آن یار را به نظاره نشست. مَسکنی که قرار بود مهر افروز باشد، مزخرف خوانده شد.

لبخند‌ها برای اجنبی شد و حواله جهنم نصیب منتقدان! شعار‌های بسیار بافته شد که هیچ کدام به ثمر ننشست. دلاری که قرار بود با آمدن رقیب سر از ۵۰۰۰ تومان سربرآورد، بر قله ۳۰.۰۰۰ هزار تومان نشست. در دوران روحانی مردم آنقدر مَحرم قلمداد شدند که خبر گرانی بنزین را زودتر از رئیس جمهور مُطلع می‌شدند!

در این میانه، دلسوزان و منتقدان، نصیحت‌های فراوان نمودند که جز تبسُّم گزنده چیزی عائد ملَّت نشد. جالب اینجاست آنوقت که سر کار نبودند، خود را مشکل گشای تمام گره‌ها قلمداد می‌کردند و آنروز که اسب شان در گل مشکلات گیر افتاد، سخن از تدارکاتچی بودن و کمبود مسؤولیت‌ها می‌زند، و آنروز که رفتند، گفتند «می خواستیم امَّا نگذاشتند».

دولت غرب گرا امروز رفته است، اما هیچگاه از خلاف گویی‌ها، وعده‌های تحقَّق نشده، و گرانی و تورم بی سابقه، عذر خواهی نکردند. اگر طلب بخششی هم که کردند، با منت و فرار از مسئولیت پذیری و چیزی شبیه کلیشه بود.

اینک زمزمه‌ی «محاکمه روحانی» از سوی مردم به گوش می‌رسد. طبق فرمایش حضرت امیر المومنین علیه السلام: «سعادت نصیب ملتی که نتواند بدون لکنت با حاکمان خود سخن بگوید، نمی‌شود». اگر در ۸ سال مسئولیت دولت روحانی، مصلحت حفظ منافع ملِّی و حفظ یکپارچگی اقتضای عدم محاکمه را داشت. اینک مردم می‌توانند بدنبال حقوق از دست رفته خود باشند. می‌توانند، دلار ۴۲۰۰ تومانی که به اسم حفظ بازار به کام دلَّالان زالو صفت رفت را مطالبه کنند. هنگامه آن است که از فشار اقتصادی، گرانی مسکن، بیکاری، تورم‌های افسار گسیخته، صف‌های طویل مرغ و ... شکواییه دهند. بغض فرو خفته ملت که مانند استخوانی در گلو و خاری در چشم بود، باید بیرون بیاید. باید آن‌ها که به مردم ظلم کردند، در محکمه عدل پاسخگوی رفتار و ترک فعل‌های خود باشند.

بانیان وضع موجود نشان دادند، اگر رها شوند حتما با تغییرآرایش و جنگ‌های رسانه‌ای و بندبازی‌های سیاسی، بار دیگر به قدرت باز خواهند گشت؛ و خسارت‌های فراوان دیگر را متحمّل کشور خواهند کرد. باید محکمه‌ای برای «بانیان وضع موجود» تدارک دید.

محاکمه‌ای که می‌تواند:

۱- حقایق بسیار از خیانت‌های وارد شده بر ملت را بازگو کند.

۲- اعتماد از دست رفته مردم به نظام را باز گرداند.

۳-تفکَّر جریان متکبِّر و بی مسئولیَّتی را که ۸ سال از نان تا نام مردم را به گروگان گرفته بود، بیشتر رسوا کند.

۴- جلوی کارشکنی‌های جریان غرب گرا در آینده را بگیرد.

۵- عمق فاجعه اعتماد به غرب و دشمنان ملت و خسارات‌های وارده به مردم را عیان کند.

۶- یوم الحساب خائنان و کوته آستینان شود.

۷- عبرتی تاریخی شود برای تمام مسئولینی حال و آینده.

۸- معلوم کند اشکال از مسئولین خائن است نه انقلاب پاک اسلامی مردم ایران.

آیا قرار بر این است که، کسانی هزینه های سنگینی بر کشور متحمَّل کنند و در انتها با لبخندهای گزنده کشور را به حال خود رها کنند؟ عبرتی که مقام معظم رهبری مدَّ ظلُّه العالی فرمودند، چگونه قرار است محقَّق شود؟

فرموده خداوند متعال این است که «انَّا من المجرمین منتقمون» (سوره مبارکه سجده، آیه ۲۲) و مردم منتظر این انتقام هستند.

امین القلم