لزوم برنامه ریزی برای سینمای تراز انقلابی
مقدمه: یکی از مهمترین و تأثیرگذارترین عناصر در فرهنگ جامعه، عنصر پر طمطراقی به نام سینماست عنصری که امام خامنهای در بیان اهمیت، از آن به عنوان کلید پیشرفت کشور یاد کردهاند بنابراین بدیهی است که غفلت از عنصر سینما، میتواند ضربات جبرانناپذیری را به بدنه فرهنگ جامعه وارد آورد و سینمای پس از انقلاب، از نقطه صفری شروع شد که بر بستر همان مسیر قبل از انقلاب قرار داشت و به بیانی دیگر سینمای اکنون ایران، تولیدات مناسب و خوب فراوانی دارد اما کلیت آن طراز انقلاب اسلامی نبوده و نیست.
به همین خاطر خبرنگار سرویس فرهنگی و اجتماعی خبرگزاری رسا به گفت و گو با سیدمهدی میرغیاسی فیلم ساز و استاد دانشگاه دین و رسانه پرداخت.
رسا- سیر تاریخی سینمای ایران از لحاظ فرهنگی را بفرمایید؟
برای سینما یک سیر فرهنگی خاص را نمی توان درنظر داشت و درواقع مساله فرهنگ در سینما مثل بحث فرهنگ در همه ابعاد ارگان های فرهنگی کشور است و ما به همان میزان که از اول انقلاب تاکنون در مسائل فرهنگی کشور رشد داشته ایم به همان میزان نیز در فرهنگ سینما رشد و پیشرفت داشته ایم زیرا بخش های صنعتی، فرهنگی، هنری و سیاست در سینما دخیل است و از اینرو تا زمانی که کشور از لحاظ فرهنگی پیشرفت نکند در سینما نیز پیشرفت حاصل نمی شود.
رسا- وضعیت سینمای ایران به نسبت سینمای تراز انقلابی چی میزان است؟
سینمای ایران به این نسبت وضعیت خیلی جالی ندارد ولی نمی توان توقع خیلی بالا نیز داشت چراکه پیشرفت در سینما مثل کاشف و برداشت می ماند به این بیان که نهادهای فرهنگی چه قدر در این زمینه هزینه کرده اند و چه کاشته اند که الان بتوانیم برداشت کنیم و نتیجه هزینه فرهنگی مصرف شده را کسب کنیم؟ در واقع به جز خیلی کم چیزی در این حوزه کاشته نشده است و فقط سازمان هایی مثل اوج و حوزه هنوریجسته و گریخنه در این زمینه کار می کنند که در مقابل سینما بسیار اندک است.
رسا- موانع و راه کار های رسیدن به سینمای تراز انقلابی را بیان بفرمایید.
الف- عدم نیروسازی به این معنا که هیچ سازمان و نهاد فرهنگی در زمینه سینمای انقلابی و دینی تربیت نیرو نکرده است تا الان توقع سینمای انقلابی و درنتیجه تاثیر چنین سینمایی را داشته باشیم.
ب- عملی نشدن کارهای تئوری چراکه بحث های تئوری و عملی درهم آمیخته شدند و یک سری کارهای پژوهشی و تئوری در این زمینه انجام شده است ولی به مرحله عمل نرسیده اند که درمجموع نیز بی نتیجه تلقی می شود.
ج- عدم حمایت از تولیدات فرهنگی-دینی زیرا نهادهای فرهنگی در این زمنیه هزینه و از این نوع محصولات حمایت نکرده اند و اگر هم اقدمامی کنند فقط محصول را بدون هیچ عیب و نقصی توقع دارند که رسیدن به این مطلوب زمان بر است.
د- لزوم صبر و حوصله مدیران زیرا برخی از نهادهای فرهنگی که می خواهند در این زمینه فعالیتی داشته باشند صبر ندارند و توقع دارند به سرعت یک اثر خوب در زمینه مذکور تولید شود درصورتی که برای دستیابی به این آثار نیاز به برنامه ریزی کوتاه و خصوصا بند مدت است که بعد از چند سال برنامه ریزی و تلاش فیلم سازی انقلابی صورت گیرد.
رسا- آیا زمینه فکری و آمادگی مردم برای سینمای تراز انقلابی وجود دارد؟
این یک بحث دوطرفه است به این بیان که اگر 30 سال ذائقه مردم را عوض کنیم و توجهشان را از موضوعی منحرف کنیم 30سال نیز زمان می برد تا ذائقه ها اصلاح و توجه ها جلب شود ولی با این وجود الان اگر یک محصول از لحاظ استاندارد درحد مطلوب باشد و از داستان و بازی های جذابی برخوردار باشد همانطورکه در فیلم های متعدد این را تجریه کردیم مردم این را می پذیرند و استقبال می کنند و قطعا تاثیر نیز می پذیرند.