۲۷ شهريور ۱۴۰۰ - ۱۵:۱۱
کد خبر: ۶۸۹۹۶۷

شرافت و بی‌شرفی در ترازوی فکر توحیدی

شرافت و بی‌شرفی در ترازوی فکر توحیدی
در جوامع بدوی و جاهلی، شرافت و بی‌شرافتی، امری ارثی بود اما از نگاه توحیدی شرافت اصلی و ذاتی از آن خداوند است به همین دلیل شرافت هیچ ربطی به نژاد و تبار و وراثت ندارد.

به گزارش سرویس حوزه و روحانیت خبرگزاری رسا، شرافت و مقابل آن بی‌شرافتی هر چند ویژگی‌های شخصیتی و فردی‌اند اما در کنش‌های اجتماعی نمایان می‌شوند. شرف از نظر لغوی به معنای بلندی و ارتفاع است. انسان‌های بلندمرتبه را شریف می‌گویند.

در جوامع بدوی و جاهلی، شرافت و بی‌شرافتی، امری ارثی بود! مربوط به برتری نژادی و قبیله‌گی و تبارنامه افراد بود. کسی که از تباری شریف به دنیا می‌آمد، فردی شریف به شمار می‌رفت.

اما از نگاه توحیدی شرافت اصلی و ذاتی از آن خداوند است: وَ كُلُّ شَرِيفٍ فِي جَنْبِ شَرَفِكَ حَقِيرٌ. به همین دلیل شرافت هیچ ربطی به نژاد و تبار و وراثت ندارد. بلکه با مفاهیمی همچون تقوا و عفت و ایمان معنا می‌شود. انسان شریف کسی است که دارای اخلاق حسنه باشد.

از نگاه اسلامی نیز تمام ویژگی‌ها و شاخصه‌هایی که برای تعیین شرافت و بی‌شرافتی گفته شده است، همگی از سنخ شاخصه‌های اخلاقی‌اند:
1.ایمان: لَا شَرَفَ‏ أَعْلَى مِنَ الْإِيمَانِ
2.اسلام: لَا شَرَفَ أَعْلَى مِنَ الْإِسْلَام‏
3.تقوا: وَ لَا شَرَفَ إِلَّا بِالتَّقْوَى‏؛
4.اطاعت و بندگی خدا: فَإِنَّ الشَّرِيفَ مَنْ شَرَّفَتْهُ طَاعَتُكَ،
5.علم: وَ لَا شَرَفَ كَالْعِلْمِ
6.تواضع: لَا شَرَفَ‏ كَالتَّوَاضُعِ.
7.ادب: لَا شَرَفَ‏ مَعَ سُوءِ أَدَبٍ.
8.بزرگی و سیادت: لَا شَرَفَ‏ كَالسُّؤْدَدِ.
9.حلم: لَا شَرَفَ‏ أَعْلَى مِنَ الْحِلْمِ.
10.همت‌های بلند: لَا شَرَفَ كَبُعْدِ الْهِمَّة
11.عفت و پاکدامنی: أَهْلُ الْعَفَافِ أَشْرَفُ الْأَشْرَافِ.
12.قرآنی بودن: أَشْرَافُ أُمَّتِي حَمَلَةُ الْقُرْآنِ

حجت الاسلام احمد حسین شریفی

ارسال نظرات