مجموعه خاطرات قطب زاده براساس اسناد لانه جاسوسی آمریکا

به گزارش سرویس فرهنگی و اجتماعی خبرگزاری رسا، با دانستن این مطلب که تعطیلات، همراه با دیدار پرزیدنت مانع کارهایم شده، امیدوارم که برایتان اشکالى نداشته باشد که مشترکا این نامه را در جواب چارلى مورخه 23 نوامبر و میلز مورخه 27 دسامبر بپذیرید.

در ابتدا، اول آنکه اعتماد دارم شما مصاحبه مطبوعاتى پرزیدنت را که در راهش به کشور (ایالات متحده آمریکا) برگزار شد دیده‌اید که در آن به حقوق بشر در ایران اشاره کرد. من سؤال و جواب را همراه با یک نسخه اضافى ضمیمه مى‌کنم، و امیدوارم که آن را به D/HA نشان دهید، البته اگر دیدید که نظرشان راجع به رئیس جمهور عوض شده است. ما از این دیدار بسیار خوشحال شدیم و همچنان که شما از دیگران اطلاع دارید، ایرانیها هم خوشحال شدند.. کسانى که با من تماس گرفتند، به خصوص آنها که «منزوى» شده بودند، بسیار خوشحال بودند که پرزیدنت در مورد حقوق بشر متذکر گردید و از این‌که در این مورد بیشتر از آن پیش نرفت آسوده خاطر گردیدند.

آخرین نظر در مورد اعدامها اینکه: بر طبق  اطلاع ما در سه سال گذشته هیچ نمونه اعدامى بدون طى مراحل قانونى در ایران، وجود نداشته است. البته کسانى وجود داشته‌اند که طى تیراندازى کشته شده‌اند، اما من به سختى مى‌توانم بر آنها نام «دانشجویان بیگناه» بگذارم و زمانى که پلیس (نه ساواک، پلیس) از «اقامتگاه پاک» آنها که دقایقى تا یک ساعت یا بیشتر از آنجا مشغول تیراندازى به طرف پلیس بودند، مخفیگاه اسلحه‌اى به چنگ مى‌آورد که مى‌توانست زمانى که من در ویتنام بودم کنترل یک منطقه کامل را به دست ویت‌کنگها بیندازد. شاید این مطالب قدرى طنزآمیز باشد، ولى تو متوجه منظورم مى‌شوى در زمان من اینجا، دولت ایران متوسل به کشتار مردم توسط پلیس نشده است در حالى که در رژیمهاى دیگر این کار انجام مى‌گیرد. ولى به نظر غیرعادلانه مى‌رسد که فقط درباره ایران صحبت شود زیرا فقط چند نهضت چپ رادیکال شایعه‌هایش را بهتر (راستى، چطور؟) از دیگر همتایانش در شیلى، و فیلیپین، جلوه مى‌دهد.

برای مطالعه کامل این متن از اینجا اقدام کنید.