با آداب و معاشرت های عجیبی آشنا شوید

به گزارش خبرگزاری رسا، از کودکی به ما یاد داده اند که چه رفتاری در جامعه مناسب محسوب می‌شود. به این علم «آداب معاشرت» گفته می‌شود؛ و هر دوره‌ی زمانی آداب معاشرت مخصوص به خود را دارد. مثلاً در یونان باستان خوردن به صورت دراز کش ایرادی نداشت، اما ۱۵۰ سال بعد، پوشیدن دستکش در خیابان کار ناپسندی محسوب می‌شد. در ادامه از آداب معاشرت های عجیبی خواهیم گفت که در گذشته پذیرفته بودند، اما حالا برای ما مضحک هستند.

قاشق خودشان را سر میز غذا می‌آوردند

در دوران حکومت تودور‌ها در انگلیس، مرسوم بود هر کس کارد و قاشق خودش را سر میز غذا آورد، به استثنای خانه‌های ثروتمندان که در آن‌ها همه چیز مهیا بود.

در عکس‌ها لبخند نمی‌زدند

اگر عکس‌های قدیمی را دیده باشید، حتماً متوجه شده اید در بیشتر آن‌ها آدم‌ها لبخند به لب ندارند. به گفته‌ی مورخان، یکی از دلایل این امر دندان‌های افراد بود. دندان‌های اغلب افراد وضعیت چندان خوبی نداشت یا حتی اصلاً دندانی نداشتند به همین دلیل بود که آدم‌ها علاقه‌ای به نشان دادن دندان‌های خود نداشتند. با این حال، برخی مورخان می‌گویند نامناسب بودن وضعیت دندان‌ها در آن زمان امری طبیعی بود و به همین دلیل افراد تردیدی در نشان دادن دندان‌های خود نداشتند.

بر اساس یک نظریه‌ی دیگر، علت این امر آداب معاشرت بوده است. در آن زمان خنده‌ی پهن را دیوانگی یا امری ناپسند می‌دانستند به همین دلیل آدم‌ها سعی می‌کردند لبخند نزنند.

دست‌های خود را با رومیزی تمیز می‌کردند

از آنجایی که هنوز دستمال سفره وجود نداشت، بعد از خوردن غذا دهان و دست‌های خود را با دست هایشان پاک می‌کردند. در دوران قرون وسطی، استفاده از رومیزی رفته رفته رواج یافت. در ابتدا از آن به صورت تزئینی در دورهمی‌های طبقات بالاتر جامعه استفاده می‌شد. با این حال، رومیزی‌ها به تدریج کاربردی‌تر شدند. از آن‌ها به عنوان یک دستمال سفره‌ی بزرگ برای همه‌ی افرادی که دور میز حضور داشتند، استفاده می‌شد.

طبقات بالاتر جامعه می‌توانستند دراز کشیده غذا بخورند

امروزه آداب معاشرت حکم می‌کند پشت میز صاف و درست بنشینیم. این موضوع، اما حتماً برای یونانیان باستان خنده دار بوده، چون برای آن‌ها دراز کشیدن پشت میز غذا امری طبیعی بود. با این حال، این امر تنها درمورد طبقات بالاتر جامعه صدق می‌کرد. آن‌ها با این کار، قدرت و سبک زندگی مجلل خود را به رخ می‌کشیدند.

مدل مو بر اساس رنگ مو انتخاب می‌شد

در کتاب‌هایی که در دوران ویکتوریا برای خانم‌های جوان نوشته می‌شد، توجه ویژه‌ای به مدل مو‌ها می‌شد. نویسنده‌ها به بانوان توصیه می‌کردند ابتدا مدل مو‌های مختلفی را امتحان کنند تا متوجه شوند کدام یک بیشتر از همه برایشان مناسب است. به علاوه، توصیه می‌کردند مدل موی خود را بر اساس ویژگی‌ها ظاهری شان انتخاب کنند.

بر اساس این کتاب ها، موی روشن درمجموع بیشترین زیبایی را در حالت فر دارد. حلقه‌های موی تیره هرگز نباید در حجم زیاد روی شانه‌ها قرار گیرند. از سویی دیگر، باز گذاشتن مو‌ها از نظر عده‌ی قلیلی شیک بود، چون آن را به جای سادگی، نشانه‌ی غرور و خودبینی می‌دانستند.

دست باید داخل لباس قرار می‌گرفت

در قرن ششم پیش از میلاد، یونانی‌ها بیرون بودن دست‌ها از لباس هنگام صحبت کردن را دور از ادب می‌دانستند. حتی در مجسمه‌های آن زمان، یک دست همیشه زیر ردا قرار داشت. بعداً به مدت چندین قرن این قاعده فراموش شد.

این رسم، اما در قرن هجدهم احیا شد، زمانی که نقاشان پرتره شروع به گرفتن الهام از مجسمه‌های باستانی کردند. آن‌ها این ژست مجسمه‌های یونانی که به امضای آن‌ها بدل شده بود را می‌پسندیدند و رفته رفته از سوژه‌های خود خواستند که آن‌ها هم یک دست خود را پنهان کنند. درنتیجه، بسیاری از شخصیت‌های معروف در این حالت ترسیم شدند.

بغل کردن و بوسیدن کودک خود ممنوع بود

تا اواسط قرن بیستم، در کتاب‌های فرزندپروری توصیه می‌شد بزرگتر‌ها به گریه‌ی بچه‌ها اعتنا نکنند. به گفته‌ی نویسندگان این کتاب ها، بچه‌ها باید یاد می‌گرفتند که چنین رفتاری نتیجه‌ای جر بی اعتنایی پدر و مادرشان به آن‌ها ندارد. لوس کردن بچه‌ها امری ناپسند محسوب می‌شد و بغل کردن و بوسیدن بچه‌های خود پذیرفته نبود. یکی دیگر از اصول بچه داری در آن زمان این بود که با بچه‌های زیر ۶ ماه، هرگز نباید بازی شود.

پوشیدن دستکش در خیابان کار ناپسندی بود

بر اساس آداب معاشرت قرن نوزدهم، پوشیدن دستکش در خیابان بی ادبی محسوب می‌شد. در کتاب‌های آداب معاشرت، توصیه می‌شد قبل از خروج از خانه حتماً چک شود که خانم‌ها کاملاً آماده هستند. مرتب کردن لباس یا پوشیدن چیزی در ملأعام کار شرم آوری بود.