بازخوانی بیانات رهبر انقلاب در مورد حضرت حمزه علیه السلام
با بصیرت و عزم راسخ، تشکیل تمدن نوین اسلامی قطعی است
رهبر معظم انقلاب اسلامی، حضرت حمزه علیه السلام را نمونه بارز یک مسلمان مبارز، بصیر و مجاهد می‌دانند و با اشاره به دو ویژگی عزم راسخ و قدرت شناخت، آن‌ها را دلیل عظمت و بزرگی حضرت حمزه علیه‌السلام می‌دانند. دو ویژگی مهمی که باید برای همه الگو باشد.
به گزارش خبرنگار گروه سیره امامین خبرگزاری رسا به نقل از حلقه وصل، روز پانزدهم شوال بنا بر نقلی روز شهادت حمزه سیدالشهدا (ع) در غزوه احد در سال سوم هجرت است. ایشان شخصیتی بی‌مانند و اثرگذار در نشر، گسترش و حراست دین مبین اسلام است. عظمت شخصیت حضرت حمزه (ع)، عموی بزرگوار پیامبر (ص) چنان بود که بعد از شهادت ایشان پیامبر (ص) به اهل مدینه سفارش کردند تا بر او بگریند و شهادتش را از یاد نبرند. این سفارش نه تنها برای آن زمان که برای همه تاریخ است.
درک عظمت حضرت حمزه سیّد‌الشّهداء (ع) چندان آسان نیست، اما رسیدن به دامنه های بلند شخصیت ایشان می تواند ما را به دست یافتن به الگویی برای مسلمان انقلابی امروز یاری رساند. شخصیتی که با همه شجاعت در میدان نبرد، اهل تدبر، اندیشه و بصیرتی مانا و پویا بود که با تابعیت محض از ولایت رسول الله (ص) خود در دل دشمنان رعب و وحشت ایجاد می‌کرد. ایشان مانند خورشیدی هدایتگر می تواند هویت بخش مسلمان امروز باشد.
به مناسبت هفتم شوال روز شهادت جانگداز حضرت حمزه (ع) متن سخنرانی رهبر معظم انقلاب اسلامی را که در دیدار اعضای همایش بین‌المللی حضرت حمزه سیّد‌الشّهداء (ع) ایراد شده بود بازخوانی می‌شود. در این بیانات نکات مهمی از لسان حضرت آیت‌الله امام خامنه ای مورد تاکید قرار گرفته است که قابل تامل و البته کاربردی است. آنچه در این بیانات مهم به نظر می رسد آن است که نگاه ما به شخصیت حضرت حمزه (ع) نباید نگاه صرف تاریخی باشد. بلکه باید در مطالعه این شخصیت بزرگ تاریخ اسلام به الگویی برسیم و بر اساس مختصات آن حرکت کنیم تا افتادن در مسیر باطل مصون بمانیم.
متن بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامی را در ادامه می‌خوانید:
«عزم راسخ» و «قدرت شناخت» بال‌های رسیدن به مقصد است
جناب حمزه (ع) واقعاً یکی از اصحاب غریب رسول الله (ص) است، آن هم با آن نقشی که ایشان داشته است. در هنگام ایمان آوردنش، آن کیفیت ایمان آوردن این بزرگوار است که علنا فریاد می زند من مسلمان شدم، بعد، مسئله‌ی هجرت، ورود در مدینه و تأثیراتی که شخصیت ایشان داشته در بنای این عمارت باشکوه اسلامی که پیغمبر (ص) می خواهد در آن محیط کوچک انجام بدهد؛ بعد، بنا بر یک روایت، اولین سریه ای که پیغمبر می فرستند سریه جناب حمزه (ع) است که برای او پرچم می بندند و او را می فرستند به جنگ و بعد هم در جنگ اُحد وقتی که جناب حمزه (ع) می جنگید، یک علامتی با خودش داشت؛ در لباسش و هیئتش یک علامتی داشت یکی از آن اسرا می گوید صاحب آن علامت چه کسی بود؟ گفتند حمزه (ع) بود؛ گفت هر چه به سر ما آمد به وسیله او آمد؛ او بود که در بدر لشکر کفّار را به ستوه آورد.
یعنی یک چنین شخصیتی بود؛ با این وضعیت، این بزرگوار ناشناخته است، اسمش مطرح نیست، شرح حالش و خصوصیاتش مطرح نیست، ایشان واقعاً غریب است. علاوه بر این، به نظر من آن فرمایش امیرالمؤمنین (ع) و آن روایت درباره جناب حمزه روایت مهمی است. حضرت امیر (ع) می‌فرماید: من و عمویم حمزه و برادرم جعفر و پسر عمویم عبیده، بر یک موضوعی با هم توافق کردیم، با خدا و پیغمبرش معاهده کردیم. ما در این راه، در این حرکت، بی‌محابا می‌رویم تا لحظه شهادت. بعد حضرت می‌فرماید: فَتَقَدَّمَنی اَصحابی؛ این رفقا، [این] سه نفر از من جلو افتادند؛ وَ تَخَلَّفتُ بَعدَهُم لِما اَرادَ اللهُ عَزَّ وَ جَلَّ فَاَنزَلَ اللهُ فینا: مِنَ المُؤمِنینَ رِجالٌ صَدَقوا ما عاهَدُوا اللهَ عَلَیهِ فَمِنهُم مَن قَضى نَحبَه» تا آخر آیه. حَمَزةُ وَ جَعفَرٌ و عُبَیدَة؛ این سه نفر «قَضى نَحبَه» هستند؛ وَ اَنا وَاللهِ المُنتَظِر.
اینها خیلی مهم است؛ اینکه از زبان امیرالمؤمنین (ص)، اینجور شخصیت ها تمجید و به رخ کشیده بشوند، نشان دهنده عظمت این موضوع و عظمت این شخصیت است. خود پیغمبر اکرم (ص) به نظر می رسد که از همان لحظه اول که ایشان شهید شد، خواستند از او الگو درست کنند؛ اینکه پیغمبر به او لقب «سیدالشهداء» دادند؛ وقتی وارد مدینه شدند و دیدند زن‌های انصار برای شهدایشان گریه می کردند، فرمودند که حمزه گریه‌کننده ندارد.
این خبر به گوش زن های مدینه رسید و همه گفتند که قبل از اینکه برای شهید خودمان گریه کنیم بر حمزه گریه خواهیم کرد. پیغمبر وادارشان کرد بر او گریه کنند؛ معنای این چیست؟ یعنی پیغمبر (ص) می خواهد حمزه را برجسته کند. این الگوسازی است و برای آن روز هم فقط نیست؛ برای همیشه تاریخ است و برای همه مسلمین است.
ما باید عناصر تشکیل‌دهنده شخصیت حمزه (ع) را مشخص کنیم؛ یعنی یکی از کارهای بزرگ این است که چه شد و چه خصوصیتی بود که این شخصیت را در این حد، عظمت بخشید؛ به نظر من دو مورد از این عناصر مهم تشکیل دهنده شخصیت او، یکی «عزم راسخ» است و یکی «قدرت شناخت» که اینها را ما بایستی هر چه می توانیم ترویج کنیم. عزم راسخ؛ گاهی اوقات انسان از یک چیزی مطلع است، یک چیزی را قبول هم دارد، اعتقاد هم دارد، منتها به خاطر ضعف نفس بر طبق آن عمل نمی کند؛ اراده قوی و عزم راسخ اینجا یک عنصر تعیین کننده است که این آدم با عزم راسخ عمل کند.
آن روزی که جناب حمزه (ع) اسلام آورد جزء سخت‌ترین اوقات پیغمبر (ص) بود؛ چون اسلام علنی شده بود، از اطراف و اکناف به پیغمبر (ص) حمله می کردند، البته این هست که جناب حمزه (ع) قبل از آن که مسلمان هم بشود از پیغمبر (ص) به طور جدی دفاع می کرد؛ در شرایطی که مسلمان‌ها در نهایت محنت زندگی می‌کردند، این آدم در مسجدالحرام، کنار کعبه فریاد می زند که من مسلمان شدم.
این ها خب آن شجاعت و آن عزم راسخ و تشخیص درست را نشان می دهد و این تشخیص درست خیلی مهم است. یاد بگیریم روی مسائل درست فکر کنیم و درست تشخیص بدهیم. اینکه نشنویم، فکر نکنیم، تأمل نکنیم، گناه است؛ این بزرگوار بنا به فرمایش امیرالمؤمنین (ع)، به نقل امام باقر (ع) مصداق «صَدَقوا ما عاهَدُوا الله» است؛ آن وقت این «صَدَقوا ما عاهَدُوا الله» ــ یعنی صادقانه با معاهده الهی رفتار کردن ــ چگونه است؟ شکل تمام و کاملش عبارت از این است که شخص از خودش مصداقی بسازد برای معارف الهی و برای دستورات الهی و برای راهی که خدا معین کرده و پیش پا گذاشته؛ یعنی خودش را مصداق آن قرار بدهد؛ این را ان‌شاءالله یاد بگیریم.
اگر خواص جامعه همت کنند برای تولید یک چنین شخصیت هایی، هر یک از اینها خواهند توانست جامعه را در مواقع حساس نجات بدهد؛ واقعا اینگونه است. ما اکتفا نکنیم به همین که حالا کسانی را تربیت کنیم، یا موعظه کنیم که باری به هرجهت، یک چیزی را قبول کنند؛ نه سعی دستگاه ها بر این باشد شخصیت‌هایی را تربیت کنیم که خودشان مصداق باشند برای معارف الهی و احکام اسلامی. اگر یک چنین شخصیت‌هایی تربیت بشوند، آن وقت دیگر تشکیل تمدن اسلامی یک چیز قطعی خواهد بود.
منبع: حلقه وصل
ارسال نظرات