مروری بر سیره علمی و اخلاقی مرحوم آیت الله بهجت

به گزارش خبرنگار سرویس حوزه و روحانیت خبرگزاری رسا، از رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم نقل شده است: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء.علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند.( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫)

حقیقتا در دوران کنونی که هزار سال از زمان حضور ائمه اطهار علیهم السلام گذشته است و در دوران غیبت سیر می کنیم این علمای دین هستند که در مقابل دیدگان مردم به تبلیغ دین می پردازند.

این تلاش ها و مجاهدت های علمای دین بوده است که در برابر شبهات و تلاش سوء دشمنان مقاومت کرده است و اگر این تلاش ها نبود، حقیقت بیش از پیش در غبار آلودگی می ماند و دست یابی به حقیقت برای مردم سخت تر می شد.

علمایی که هر یک گوشه ای از کار دین را مامور شدند تا در ظل توجهات حضرت ولی عصر عج انجام دهند، برخی در تبیین اعتقادات سخن گفتند، برخی در ترویج احکام قلم زدند و برخی به تدبیر امور روزمره زندگی مردم را عهده دار شدند، اما به هر حال با وجود کتاب ها و سخنرانی ها فراوان شاید بی راه نباشد که گفته شود بعد از کسب علم و یقین علمی نسبت به حقانیت مسیر اما آنچه مردم را به این راه مطمئن می ساخت و یقین قلبی برای آنان حاصل می کرد، به سبب عمل تقوای علمای دین بوده است.

البته که یقین قلبی برای مردم از راه های متعددی بوده است اما تاثیر تقوای علمای بزرگ و زندگی آنان در باور مردم تاثیر گذار بوده است، مردمی که با دین زندگی ساده علما و تقوای عملی آنان بیش از پیش به مسیر دین دل بسته می شدند، در حقیقت تقوای علمای دین، چهره ای از دین بود.

وجود شخصیت آیت الله بهجت در دوران حیات طیبه خود سبب خیرات و برکات فراوانی برای مردم بود، مردمی که به عشق نماز آیت الله بهجت به قم می آمدند و در نماز نورانی آن بزرگوار شرکت می کردند و تاثیر خود را از آن عالم در می یافتند، حقیقتا احادیثی که بیان می کند دیدن چهره عالم خود عبادت است گواه این مدعاست که دین چهره عالم خود امر به معروف و نهی از منکر بود حتی دیدن چهره ای این بزرگواران خود تبلیغ دین بود و افراد را بیش از پیش مصمم به کسب معنویت می کرد.

از این رو گفته شده است یکی از بهترین شیوه های تبلیغ، عمل است؛ وقتی افراد ناآگاه عمل افراد را می بینند زیبایی و زشتی آن عمل برایشان کامل مسجل می شود، بنابراین چون دین سراسر زیبایی است وقتی فردی به دین عمل می  کند در واقع سراسر زیبایی می شود و این گونه افراد مجذوب فرد می شوند.

زیرا زیبایی دین تنها چشم را اسیر خود نمی کند و از جنس زیبایی های دنیوی نیست که تنها در چشم زیبا باشد و نهایت حواس بصری را به خود درگیر کند بلکه زیبایی دین زیبایی درهم آمیخته از ماده و روح است به عبارتی با دیدن زیبایی معنوی روح فرد نیز درگیر می شود و می خواهد برای کسب آن از جسم فرد جدا شود.

بنابراین افرادی که در دوران حیات بابرکت آیت الله بهجت به زیارت ایشان در قم می آمدند تا روزها روح شان مدهوش ایشان بود و آنچنان تاثیری بر این افراد داشت که تا مدت ها با آن دیدار انگیزه برای سیر در معنویت و رشد داشتند.

هرچند امروزه آیت الله بهجت از دنیا رفته اند، اما برکت وجودی ایشان همچنان دوام دارد و از اذهان نرفته است، به عبارتی همچنان نام و یاد ایشان از دل ها غبار روبی می کند و انسان ها را برای کسب معنویت ترغیب می کند، امروزه سخنان ایشان در کتاب ها و فضای مجازی دست به دست می شود و راهنمایی برای هدایت مردم است.

حقیقتا برای مبلغان دین روشن است، که سخن گفتن از آیت الله بهجت اکنون نیز بسیار تاثیرگذار است و برای مردم دل نشین است، از این رو شاید بتوان گفت که آیت الله بهحت این مرجع بزرگوار خود بهترین روش تبلیغ را به طلاب آموخت، و آن این است که برای تبلیغ دین تنها لباس زیبا، بیان شیوا، اطلاع از روز دنیا کافی نیست و چه بسا سایر مبلغان فرقه های انحرافی از این امکانات بیشتر برخوردار هستند، بنابراین آنچه مردم را به دین دعوت می کند، عمل با تقوا و پرهیز از دنیا است؛ هنگامی که مردم دین را در سراسر زندگی عالم ببیند و خلوص نیت وی را دریابند خود شیفته دین می شوند.

از طرفی افراد بسیاری با دیدن آیت الله بهجت تلاش کردند تا مسیر ایشان گام بگذارند و همچون ایشان رفتار کنند اما این امر محقق نشد، زیرا ویژگی دیگر برجسته ایشان شهرت علمی آن بزرگوار بود.

دوست و معاند به علمیت ایشان اعتراف داشتند، در حقیقت افراد مطلع از زندگانی ایشان بیان می کردند که وقتی به بعد علمی آیت الله بهجت و برنامه های درسیشان توجه می شد انگار که تمام زندگانی خود را وقف درس و علم کرده بودند اما زمانی که به بعد معنوی و برنامه ای عبادی ایشان توجه می شد، انگار که سراسر زندگی ایشان در حال تهجد بود.

بنابراین باید توجه کرد که صرف عبادت و عابد برای هدایت کافی نیست، از این رو در روایتی نقل شده است که روز قیامت به عابد گفته می شود برخیز و به بهشت برو اما به عالم گفته می شود بمان و دستگیری کن.

از این رو در مکتب اهل بیت صرف عبادت و تهجد در راس قله نیست و حتی نسبت به علم و عالم بسیار دست کم و پایین نگاه شده است تا رهجویان تمام وقت خود را بر عبادت غیر علمی نگذارند و به سمت تفکر و علم آموزی رهسپار شوند.

بدین خاطر در دنیای کنونی کسانی می توانند ادامه دهنده این مسیر باشند که علاوه بر تقوای عملی در مسیر علمی حرکت کنند، و با علم و تقوای خود بهترین تبلیغ دین برای مردم باشند، مردمی که گره های زندگی خود همواره به علما مراجعه کرده اند و آنان را سرمشق زندگانی خود قرارداده اند، زیرا که علما را نائبان بر حق امام زمان و شاگردان راستین مکتب امام صادق می دانند.