یادی از «روزگار فراموش شده» دهه ۵۰

به گزارش سرویس فرهنگی و اجتماعی خبرگزاری رسا، مهدی رضایی که خود متولد سال 62 است، در کتاب «روزگار فراموش شده» به سراغ آدم‌هایی رفته که دهه 50 را درک کرده و در خیل مبارزان سیاسی علیه رژیم پهلوی بوده‌اند. رضایی در کتاب خود داستان افرادی را روایت می‌کند که در جریان مبارزه با رژیم شاه، سرنوشت زندگی آنها تغییر کرد و به مسیر دیگری کشیده شدند. 

نویسنده در این کتاب داستانی عاشقانه را در بستر مبارزات گروه‌های چپ بر علیه نظام طاغوت تعریف می‌کند؛ روایتی معمایی که حول و حوش یک سوءتفاهم شکل می‌گیرد و خواننده را درگیر خود می‌کند.

«رضا»، انقلابی خسته‌ای است که در جریان بازجویی و شکنجه‌ ساواک، روح و جسمش آزار دیده و خود را زخم خورده‌ نارفیقی به نام «اسحاق» می‌داند. او به دنبال انتقام از «اسحاق» است و در جست‌وجوی او. اسحاق که در ابتدا با رضا در یک گروه انقلابی مذهبی همکاری می‌کرده است، در جستجوی برادر گمشده‌ خویش، جذب یک گروه مارکسیستی می‌شود؛ چرا که به گمان وی آنان با مشی نبرد مسلحانه، زودتر به اهداف خود و سرنگونی شاه می‌رسند.

«شکور»، فرزند سیدکاظم، سردسته‌ گروه اسلامی، حامل پیامی برای رضاست تا پرده از اسراری سر به مُهر بردارد. رضا با حضور بر بستر بیماری سید متوجه می‌شود که بر اساس اسناد ساواک، این خود وی بوده که زیر شکنجه و در حالتی غیر عادی، دوستان و همرزمانش را لو داده است و اسحاق در این میان بی‌گناه است. اما در خلوت اسحاق و با نگاهی به گذشته در می‌یابیم که او نیز چندان بی‌گناه و دست پاک نیست و به علت همکاری با گروهک مارکسیستی اسباب به دام افتادن رضا با ساکی پر از سلاح را فراهم کرده است؛ همان گرفتاری که سبب می‌شود رضا در زیر شکنجه ناخودآگاه اعتراف کند... .

کتاب «روزگار فراموش‌شده» رضایی داستانی جذاب از حوادث منتهی به پیروزی انقلاب را روایت می‌کند. نویسنده فراتر از کلیشه‌های معمول که در داستان‌های انقلاب عموماً شاهدش هستیم، تلاش دارد روایتی جذاب از حوادث متعددی ذکر کند که سرنوشت یک ملت را تغییر داد. علی‌رغم بیشتر داستان‌های انقلاب و جنگ که درگیر موقعیت می‌شوند، این اثر سعی در میل به شخصیت دارد. «رضا»، آنچه پیرامون او شکل می‌گیرد و ذهن پریشان او در این اثر بارزترین محور بسط ماجراست و این یکی از نقاط قوت «روزگار فراموش شده» است که در نظر مخاطب جذاب و دارای کشش است.

«روزگار فراموش شده» کتابی است خواندنی که در عین بی‌طرفی، روایتی سرراست از زوایای کمتر دیده شده انقلاب را ارائه می‌دهد. مهدی رضایی در این کتاب با زبانی روان و داستانی به آسانی ماجراها را پیش می برد. هنوز فرصت های فراوان کشف نشده فراوانی در میان روزها و تاریخ انقلاب در انتظار نویسندگان مستعدی چون مهدی رضایی برای خلق ادبیاتی فاخر مانده است.