توکلکنندگان دائمی دارای صفت ارزشمند ترک معصیت هستند
به گزارش خبرنگار سرویس سیاسی خبرگزاری رسا، حجتالاسلام والمسلمین سید محمدحسن ابوترابیفرد، امام جمعه موقت تهران ۲۰ آذرماه در مراسم درس اخلاق حوزه علمیه امام حسین(ع) که در سالن اجتماعات حوزه برگزار شد، در ادامه توضیح مفاهیم آیه ۲ سوره انفال گفت: در اطراف این آیات مطالبی تقدیم گردید که ثمره او یک نگاه ویژه به قلب و جان و نفس انسانی است، خود را باید مورد ارزیابی قرار دهیم ببینیم در چه حالی هستیم، یکی از محترمین تهران از بازاریان بسیار مهذب که از دوستان صمیمی پدر بزرگوارم بود به من فرمودند: در حرم حضرت عبدالعظیم(ع) رفتیم ملاقات عالم بزرگوار آیتالله بافقی یزدی که امام و بزرگان به ایشان علاقه داشتند و به نیکی یاد می کردند، رضاخان این عالم جلیلالقدر را بدلیل امر به معروف و نهی از منکر به شهرری تبعید کرد گفت خدمت ایشان رسیدیم در زیرزمین نموری بعد از عرض ادب نگاهی کردند فرمودند رابطهتان با خدا چطور است؟
وی ادامه داد: چقدر برای رابطهمان با خدا حساب باز میکنیم، معلوم میشود آیت الله بافقی رابطهشان را با خدا اصلاح کرده بودند، مگر میشود کسی که رابطهاش با خدا را اصلاح کند به کسی ظلمکند و غیبت کند! واقعا اگر عاقلانه فکرکنیم اگر دنیا میخواهیم راهش اصلاح رابطه با خداست، خدا میداند با معصیت دنیای انسان آباد نمیشود، ممکن است صندلی به دست بیاید اما دنیا نیست.
حجتالاسلام ابوترابیفرد افزود: مبادا فکرکنید آن که امکانات بهتری دارد، حتی علم بیشتری دارد صاحب دنیای بهتری است، آیتالله بهجت(ره) خاطرهای را مکرر نقل میکردند که عالمی به نام سید حسن مدرس در نجف با وجود مضیقه شدید اقتصادی و بعد از انجام چهل روز برنامه عبادی شنیدند که به ایشان گفته میشود سید حسن خیال میکنید ما از حال شما آگاه نیستیم؟ به تعبیر آیتالله بهجت(ره) این جمله هم و غم وی را رفع کرد هر چند به ظاهر کمک مالی نبود.
تولیت حوزه علمیه امام حسین(ع) مخاطبان نزول قرآن را تک تک انسان ها دانسته و گفت: اگر انسان با چنین دیدگاهی قرآن را تلاوت کند که گویا تنها برای او نازل شده و توجه داشته باشد که در محضر خداست از تلاوت قرآنکریم بهره فراوان خواهد برد، به همین دلیل فرمودهاند اگر میخواهی خدا با تو سخن بگوید قرآن بخوان و اگر خواهان صحبت با خدا هستید نماز بخوانید.
امام جمعه موقت تهران اشاره کرد: اشاره به توکل به عنوان صفت پایانی مومنان در آیه دوم سوره انفال نشانگر مطالب مهمی است، اولین نکته اینکه کلمه یتوکلون صیغه فعل مضارع و دلالت بر استمرار دارد به این معنا که متوکل علی الله همیشه متوکل بر خدا میباشد نه مقطعی.
وی افزود: اولاً تقدیم معمول بر عامل در آیه( وَعَلَىٰ رَبِّهِمْ يَتَوَكَّلُونَ ) حصر را میرساند یعنی فقط بر خدا توکل دارد، که این نکته بسیار نکتهای ناب و تقریبا جز در شرایط اضطرار کامل برای عموم افراد اتفاق نمیافتد، اولیای الهی فقط بر خدا توکل دارند اما نه اینکه از ابزار و علل استفاده نکنند، همه موحدین، انبیا، اولیا از علل استفاده میکردند اما باور داشتند با مشاهده قلبی و معرفت قلبی یافتهاند که لاموثر فی الوجود الاالله، لذا همیشه تمام نگاه اولیای الهی و کسانی که به معنای واقعی متوکل علی الله هستند به خدای متعال است با آنکه طبق وظیفه عقلی و شرعی از علل و اسباب طبیعی و عادی استفاده میکنند ولی اتکال آنان به ذات اقدسی است که تمام آثار مترتب بر علل طبیعی متوقف بر اراده آن ذات مقدس، حکیم و مهربان است.
حجتالاسلام ابوترابیفرد اشاره کرد: طبق بیان آیه دوم سوره انفال تنها کسانی دایهدار توکل دائمی هستند که دارای ویژگی برجسته ترک معصیت و انجام وظایف عبادی میباشند، تشخیص وظیفه به تعبیر آیتالله بهجت(ره) نیاز روزانهای آدمی است و باید آن را به برنامه روزانه اضافه کرد، شناخت صحیح وظیفه و توکل بر خدا برای انجام شایسته تکلیف.
تولیت حوزه علمیه امام حسین(ع) در پایان گفت: باید دانست توکل بر خدا با انجام معصیت سازگار نیست، توکل بر خدا با کوتاهی در شناخت درست وظیفه بر اساس مبانی عقلائی، علمی و دینی جمع نمیگردد، اولین ویژگی انسان های متوکل بر خداوند متعال آن است که از تمام توان ظرفیت عقلائی، علمی و... استفاده میکند تا با (توکل بر خدا) وظیفه خویش را حوزه های فردی، خانوادگی، اجتماعی، سیاسی و... درست تشخیص دهند و با اتکال بر خداوند و درخواست از محضر ربوبیت در راه درست انجام صحیح وظیفه قدم بر میدارند.