قمار الهام علیف با مرگ/ رژیم باکو در مسیری بدون بازگشت است

روز دوم شهریور ۱۳۹۳ یک فروند پهپاد هرمس ارتش رژیم صهیونیستی بر فراز تاسیسات هسته‌ای نطنز منهدم شد. فرکانس‌هایی ثبت شده از این پهپاد نشان می‌داد که این پهپاد با عبور از دریای کاسپین (خزر) وارد حریم هوایی ایران شده بود. امر مسجّل شد که پهپاد از جمهوری آذربایجان برخاسته و محل جغرافیایی آشیانه آن نیز دقیق شناسایی شد.

«منصور حقیقت پور» از فرماندهان اسبق نیروی قدس سپاه و عضو وقت کمیسیون امنیت ملی در این رابطه اطلاعات جالب توجهی ارائه کرد. وی گفت: «مقرر شد وزیر دفاع [وقت] به همراه مسئول اطلاعات ستاد کل نیروهای مسلّح با یک هواپیمای اختصاصی عازم باکو شوند، مراتب اخطار را به ریاست جمهوری آذربایجان اعلام و بلافاصله باکو را ترک کنند.»

 جلسه‌ با حضور «علیف» رئیس جمهور آذربایجان و نیز فرمانده ارتش و وزیر دفاع این کشور تشکیل شد. مقام نظامی ایرانی خطاب به علیف گفت که می‌دانیم این هواپیما از آذربایجان بلند شده و ما [ایران] شما را مسئول می‌دانیم. مقام ارشد نظامی ایران یک اولتیماتوم ۴۸ ساعته داد که نشانگر عزم نظام برای پاسخ بود.

 ماجرا این اینجا جالب‌تر می‌شود: رنگ از رخسار الهام علیف پرید. دستانش شروع به لرزش کرد و با صدای الکن خود بر سر فرمانده نیروی هوایی آذربایجان فریاد کشید که شما این کار را انجام دادید؟ پاسخ فرمانده نیروی هوایی جمهوری آذربایجان جالب بود: نه. مهمان‌ها انجام دادند!

این پاسخ نشان داد که دولت باکو اراده‌ای از خود ندارد و این کشور را بدون اجازه مردم آن به نکاح صهیونیست‌ها در آمده است. مقامات باکو بلافاصله برای عرض پوزش و ارادت عازم تهران شدند ولی این پایان داستان حضور صهیونیست‌ها در جمهوری آذربایجان نشد.

این شگفت آور نبود که روزنامه شهیر اورشلیم پست در روز ۲۷ آبان ۱۴۰۱ تیتر زد: «آذربایجان به نخستین کشور شیعه دارای سفارت در اسرائیل تبدیل شد.» پس از فروپاشی شوروی سابق و اعلام استقلال جمهوری آذربایجان توسط ژنرال «حیدر علیف» از مقامات سازمان KGB شوروی، سفارتخانه رژیم سال ۱۹۹۳ در باکو تاسیس شد و اکنون پس از ۳۰ سال مقامات باکو نیز عازم تل آویو شدند.

ویکی لیکس سندی از مکاتبه «دونالد لو» از مقامات وقت سفارت آمریکا در باکو در سال ۲۰۰۹ منتشر کرده که حاوی نکته جالب توجهی است. «دونالد لو» به نقل از اظهارات علیف به واشنگتن نوشت که روابط آذربایجان و اسرائیل شبیه به یک کوه یخ می‎‌باشد که نه-دهم آن پنهان است.

دولت جمهوری آذربایجان بزرگترین تامین کننده نفت رژیم صهیونیستی است و قریب به ۴۰ درصد از کیک واردات نفت این رژیم متعلق به دولت تحت امر علیف است. آماری بالغ بر ۷۰ درصد تسلیحات دولت باکو توسط رژیم صهیونیستی تامین می‌شود.

خاندان علیف، جمهوری آذربایجان را به بزرگترین پایگاه نظامی-جاسوسی برون مرزی رژیم صهیونیستی تبدیل کرده است. مجله فارن پالیسی در سال ۲۰۱۲ فاش کرد که طبق جمع بندی آمریکا، اسرائیل به پایگاه‌های هوایی نزدیک مرزهای شمالی ایران دسترسی پیدا کرده امّا چرایی آن برای واشنگتن نیز در هاله‌ای از ابهام است! این شامل ۴ فرودگاه متروکه به جامانده از ارتش اتحاد جماهیر شوروی سابق است. یکی از مقامات دولت وقت آمریکا در سال ۲۰۱۲ به فارن پالیسی گفت: «اسرائیلی‌ها یک فرودگاه خریده‌اند و نام این فرودگاه، [جمهوری] آذربایجان است!»

دسترسی به حریم سرزمینی آذربایجان برای اسرائیل مهم است، زیرا یکی از سناریوهای فرضی رژیم برای حمله هوایی به عمق سرزمینی ایران این است که جنگنده‌ها مهاجم به فردو، به جای بازگشت به فلسطین اشغالی [و پرواز مسافتی بیش از ۳۵۰۰ کیلومتر]، پس از عملیات به سمت شمال حرکت می‌کنند و در خاک آذربایجان فرود می‌آیند. امری بعید که در صورت وقوع، به نابودی دولت پناه دهنده به ارتش رژیم ختم خواهد شد.

این کشور مضاف بر مسائل نظامی، در زمینه مذهبی نیز پیرو فرامین رژیم اسرائیل است. ریشه آذری خاندان لامذهبِ علیف زیر سوال می‌باشد امّا بیش از ۳ دهه است که بر آذربایجان شیعه در حال حکمرانی هستند. این خاندان عنادِ صدام گونه‌ای با شعائر شیعه دارند که به جا مانده از روحیات سازمان KGB شوروی است. نمونه عیان آن نیز ماجرای کشتار نارداران بود.

نیروهای رژیم علیف آذر سال ۱۳۹۴ به شهر نارداران واقع در ۳۰ کیلومتری باکو یورش بردند. حرم رحیمه خاتون (خواهر حضرت امام رضا علیه السلام) در این شهر واقع شده و از این حیث برای شیعیان دارای قداست است. در این حمله تعدادی از عزاداران حسینی به شهادت رسیدند.

در جریان درگیری‌های شهر نارداران که متاسفانه با عدم واکنش جدی دولت وقت جمهوری اسلامی نیز همراه بود، تعدادی از شیعیان، از جمله حاج طالع باقرزاده،اسیر نیروهای رژیم باکو شدند. یکی از اتهامات حاج طالع حمل قرآن بود! عناد با شیعه در جمهوری آذربایجان به حدی است که احتزاز پرچم همجنس‌بازان و رژیم تل آویو آزاد است ولی برافراشتن پرچم عزاداری امام حسین (علیه السلام) ممنوع!

وقایع مرتبط با همسایه شمالی ایران طی سه دهه اخیر (بالاخص استفاده از قلمرو این کشور برای ترور در ایران) هیچ‌گاه به صورت جدی در کشورمان پرداخته نشد که همین موضوع، جای سوال جدی از تیم امنیتی و امورخارجه در پرونده قفقاز جنوبی طی حداقل ۲۰ سال گذشته دارد. امّا جنگ دوم قره باغ باعث شد که این سد سکوت حداقل در رسانه‌ها شکسته شود. 

دولت علیف در پاییز ۱۳۹۹ با پشتیبانی ناتو و به طور خاص ارتش اسرائیل و ترکیه جنگی را علیه ارمنستان آغاز کرد که ۴۴ روز به طول انجامید. پهپادهای رژیم صهیونیستی و ترویست‌های اعزامی ترکیه از شمال سوریه، دو مولفه خاص این دور از جنگ بود.

هدف در ظاهر آزادسازی قره باغ اعلام شد ولی در باطن ماموریت دیگری در حال اجرا بود. سند این مدعا نیز این است که تنها نقطه آزاد نشده، "همین منطقه قره باغ" است.

در ادامه شاهد بودیم که حرکت نیروهای متحد جبهه باکو به سمت استان جنوبی ارمنستان است. این موضوع با واکنش قاطع ایران و گسیل نیروهای مسلّح به مرزهای شمالی همراه شد. ایران علناً اعلام کرده بود که قره باغ را متعلق به جمهوری آذربایجان می‌داند ولی مسیرهای ترانزیتی ایران به سمت اروپای شرقی نیز خط قرمز جمهوری اسلامی است.

ایران در جنگ اول قره‌باغ مانع پیشروی نظامیان ارمنستان در خاک آذربایجان و از بین رفتن موجودیت یکی از همسایگان شمالی و مرزهای آن با ایران شد.

با استناد بر همین اصل ثابت،‌ ایران مخالف پیشروی ارتش آذربایجان در عمق خاک ارمنستان از زمان شروع جنگ دوم قره‌باغ (سال ۲۰۲۰) و از بین رفتن مرزهای آن با ایران شده است. زیرا ایران پس از ۵ قرن در موقعیتی قرار گرفته که می‌تواند مسیری مستقل از حاکمیت روس و ترک برای ارتباط مستقیم با قاره اروپا داشته باشد.

اگر استان جنوبی ارمنستان به اشغال باکو درآید، راه ارتباطی زمینی ایران به اروپا همچون دوران خلافت عثمانی در انحصار اراده آنکارا خواهد ماند. علاوه بر این، راه گسیل زمینی ناتو به سمت دریای خزر نیز باز می‌شود که تهدید آشکار امنیت ملی ایران است.

پس از برخورد ناتو با سد مستحکم ایران برای تغییر جغرافیای سیاسی منطقه قفقاز جنوبی، الهام علیف به اقدامات شاذ و رجزخوانی علیه ایران روی آورد. دستگیری رانندگان خودروهای ترانزیتی ایران در شهریور ۱۴۰۰ و اتهام گستاخانه قاچاق مواد مخدر توسط ایران در پاییز سال ۱۴۰۰ از جمله این موارد بود.

علیف در نشست مجازی سران کشورهای مستقل همسود اظهار کرد: «آذربایجان کنترل منطقه ۱۳۰ کیلومتری در مرز خود با ایران را پس از ۳۰ سال از ارمنستان پس گرفته و طی یک سال پس از این پیروزی، گذرگاه قاچاق مواد مخدر را که از ایران با عبور از شهرستان جبرئیل به ارمنستان و از آنجا نیز به اروپا ادامه می‌یافت، بسته است... این نشان می‌دهد که ارمنستان طی حدود ۳۰ سال گذشته با همکاری ایران، سرزمین‌های اشغالی آذربایجان را به‌عنوان گذرگاهی برای قاچاق مواد مخدر به اروپا استفاده می‌کرد».

در وقایع اخیر نیز این کشور تبدیل به اتاق عملیات عملیات تروریستی داعش در ایران شد. مضاف بر این، رزمایشی مشترک در روز دوشنبه ۱۴ آذر با نظامیان ارتش ترکیه در مناطق مجاور مرزی ایران انجام داد که طی آن، به اصطلاح عبور از رودخانه ارس (مرز با ایران!) را شبیه سازی کرده بودند.

الهام علیف همچنین در روز ۲۴ آبان عازم آلبانی میزبان سازمان مجاهدین خلق شد که گمانه‌زنی‌هایی در این رابطه صورت گرفته است. رئیس جمهور آلبانی نیز اخیراً به به باکو سفر کرد. همسایه شمالی ایران به مقری برای حضور سه عنصر ضد امنیت ملّی ایران یعنی تجزیه طلبان، ترویست‌های تکفیری و نظامیان صهیونیست بدل شده که البته باکو منکر آن است. در صورتی که پسر حیدر علیف پا را فراتر بگذارد و بخشی از خاک خود را در اختیار سازمان تروریستی منافقین خلق (جنایتکارترین فرقه قرن ۱۴ ایران) قرار دهد، به منزله اعلام جنگ علنی علیه تهران تلقی خواهد شد و این آغازی است بر پایان رژیم خاندان علیف.