واقعیت اپوزیسیون این است

اپوزیسیون جمهوری اسلامی در طول بیش از چهار دهه علاوه بر بحران هویت و اختلاف داخلی، با بحران مقبولیت در داخل و حتی خارج از ایران هم مواجه است به‌گونه‌ای که با وجود حمایت‌های گسترده مالی و تبلیغاتی غربی‌ها، مصداق «زمین لم یزرعی» است که در آن هرچه می‌کارند محصولی برای برداشت ندارد.

تجمع بروکسل در ادامه تجمعات برلین و لس‌آنجلس قرار بود با توجه به شکست پروژه آشوب در داخل ایران با حمایت همه‌جانبه سرویس‌های جاسوسی و اطلاعاتی کشورهای غربی، قدرت خیالی اپوزیسیون خارج‌نشین را در قلب اروپا به تصویر بکشد اما آخرین پرده این نمایش کمدی هم برای دشمنان ایران اسلامی نتیجه امیدوار کننده‌ای به‌همراه نداشت.

ماحصل پروژه تجمع برلین با ارسال اتوبوس و تهیه بلیط هواپیما و قطار تا التماس به گروه‌های تجزیه‌طلب و حتی استخدام سیاهی‌لشکر اجاره‌ای از کشورهای آفریقایی، یک تصویر هوایی محدود برای نشر گسترده در رسانه‌های جهان بود اما تکرار این صحنه با تکثر و اختلافات گسترده موجود در هزار فرقه اپوزیسیون در لس‌آنجلس و بروکسل امکان‌پذیر نشد.

حقیقت این است که اپوزیسیون ورشکسته سربار کشورهای غربی شده، وعده‌های پوچ و خیالی‌اش رنگ واقعیت پیدا نمی‌کند، اقبال حامیان و همراهانش تناسبی با اوهام و ادعاهای پهلوی، علی‌نژاد و اسماعیلیون ندارد و در نهایت باز هم مطابق انتظار، ثمره‌ای به جز تحمیل هزینه‌های سیاسی و مالی برای آمریکا و اروپا به همراه نداشته است.

جمع شاهزاده متوهم، بازیگر درجه چندم هالیوودی، خبرنگار فراری، ورزشکار دچار آسیب‌های روحی و سفرای فرقه رجوی حتی در بین دشمنان جمهوری اسلامی هم به‌اندازه ۱۰ هزار نفر اعتباری در قلب اروپا ندارند که برای پنهان‌ساختن این بی‌آبرویی، به ثبت عکس‌هایی با کادر بسته و یا زوایای محدود متوسل می‌شوند.

غربی‌ها باز هم با طناب پوسیده این جمع ورشکسته به ته‌چاه رفتند و حالا به فکر بازگشت از این بیراهه افتاده‌اند که تروریستی خواندن سپاه را غیرقانونی می‌خوانند و به التماس معدود فارسی‌زبانان جمع‌شده در بروکسل هم توجهی نشان نمی‌دهند.

آن‌چه مسلم است دشمنان خارجی هم از آش شور اپوزیسیون خودساخته دلزده شده و از این جمع متوهم قطع امید کرده‌اند. این اتفاق را می‌توان از نقاط پایانی این دور از ماجراجویی‌های دشمنان خارجی و حتی بدخواهان داخلی در وقایع اخیر دانست، پایانی که در عرصه سیاست پس از شکست سنگین توهم رژیم چنج، راهی به جز بازگشت به میز مذاکره را مقابل پای کشورهای غربی قرار نمی‌دهد.

منبع: صبح نو