غفلت از نقش«تمدن سازی» و «جامعه‌پردازی» پوشاک و توجه اسلام به آن

به گزارش خبرنگار سرویس فرهنگی و اجتماعی خبرگزاری رسا، پوشاک از نخستین نیازهای آدمیان بوده و هست: هم نیاز طبیعی آنان بوده و هست؛ و هم نیاز فطری و انسانی آنها. آنچه که برای جوامع اولیه مهم بود اصل پوشاک و محافظت از بدن در برابر شرایط اقلیمی و محیطی و همچنین وسیله‌ای برای حفظ عفت و حیا.

اما در جوامع متمدن تأمین این نیاز هم به عنوان «نماد فرهنگ» و «مایز تمدن» تلقی می‌شود و هم به عنوان وسیله‌ای برای «انتقال فرهنگ» و «افتخار به فرهنگ خودی» و «توسعه ارزش‌های فرهنگی و تمدنی». به اعتقاد برخی از استراتژیست‌های غربی (مثل نایل فرگوسن)، مهم‌ترین ابزار آمریکا برای مبارزه با رقیب قدرتمند خود یعنی اتحاد جماهیر شوروی، ترویج سبک زندگی آمریکایی به ویژه سبک پوشش آمریکایی در میان جوانان و نوجوانان عضو بلوک شرق بود. و الان نیز یکی از مهم‌ترین ابزارهای او در جنگ نرم علیه ارزش‌های اسلامی است.

آیین اسلام به عنوان یک دین پیشرو و یک واقع‌بین ضمن رسمیت بخشیدن به تنوع پوشاک و احترام گذاشتن به سلایق متنوع بشری در رنگ و شکل و نوع پوشاک، به مسأله لباس و پوشاک به عنوان ابزاری برای «جامعه‌پردازی» و «تمدن‌سازی» توجهی ویژه کرده است.

در اغلب جوامع روايی ما باب‌های مستقلی در موضوعات مختلف مربوط به پوشاک وجود دارد.

بر اساس فهم ناقصی که این بنده از مجموع آموزه‌های اسلامی در باب پوشاک و لباس دارم، می‌توانم بگویم پوشاک در دوران جدید، از مهم‌ترین «هنرهای بی‌کلام انتقال پیام» و از مهم‌ترین «نمادهای هویت‌بخش و هویت‌ساز» و از مهم‌ترین «ارکان هویت تمدنی اسلام» است.

احمدحسین شریفی