«اربعین» در قرآن

به گزارش خبرنگار سرویس فرهنگی و اجتماعی خبرگزاری رسا، آیاتی از قرآن که در مورد «اربعین» و «اربعینیات» وارد شده بیشتر به سیر باطنی و تعالی روح توجه داشته است و از این آیات استفاده می شود که هرکس عملی صالح را چهل مرتبه خالصانه را برای خداوند انجام دهد دریچه ای از روشنایی و نور به روی او گشوده می شود که صفای روح و پاکی از پلیدی ها را به همراه دارد.

قرآن کریم در آیه 15سوره احقاف بعد از اینکه سیر طبیعی خلقت انسان را بیان می کند، چهل سالگی را فصلی معنوی در زندگی دنیوی برمی شمرد:« ما به انسان توصیه کردیم که به پدر و مادر خود نیکی کند، مادر او را با ناراحتی حمل کرد و با ناراحتی بر زمین گذاشت و دوران حمل و از شیر بازگرفتن او سی ماه است تا زمانی که به کمال قدرت و رشد رسید و به چهل سالگی بالغ شد، بگوید: پروردگارا! به من بیاموز تا شکر نعمتی را که به من و پدر و مادرم داده ای بجا آورم و کار شایسته‌ای‌ انجام دهم که از آن خشنود باشید و فرزندان مرا صالح بگردان من به سوی تو بازمی‌گردم و توبه می‌کنم، و من از مسلمانانم!»

در قرآن کریم 4 مرتبه واژه «اربعین» در سوره های احقاف، اعراف، بقره و مائده آمده است که در سه سوره اخیر ضمن بیان داستان حضرت موسی سلام الله علیه به واژه «اربعین» اشاره شده است تا کیفیت حاصل از انجام عملی که «اربعین» کمیت آن است نشاند دهد.

آیه 142 سوره «اعراف[2] و آیه51 سوره«بقره» [3] با اشاره به اینکه حضرت موسی علیه السلام بنی اسرائیل را از یوغ فرعون نجات داد و در سرزمین پر از نعمت ساکن ساخت و به فرمان الهی مامور شد تا چهل شب را در کوه طور به عبادت و راز و نیاز بپردازد نشان می دهد مدت نیایش و عبادت برای پالایش روح و صفای باطن به «اربعین» ختم می شود.

سوره مائده با بیان اینکه حضرت موسی به قوم خود دستور داد که با جبارین و ستمگران فلسطین به جهاد و جنگ برخیزند ولی آنها از اطاعت ولی خدا سرباز زدند و خداوند به مجازات این عمل آنها را چهل سال در بیابان سرگردان کرد؛ اشاره می کند که مدت پاکی از پلیدی ها و تطهیر باطن بر محور «اربعین» می چرخد.

...................................................

[1] وَوَصَّيْنَا الْإِنْسَانَ بِوَالِدَيْهِ إِحْسَانًا ۖ حَمَلَتْهُ أُمُّهُ كُرْهًا وَوَضَعَتْهُ كُرْهًا ۖ وَحَمْلُهُ وَفِصَالُهُ ثَلَاثُونَ شَهْرًا ۚ حَتَّىٰ إِذَا بَلَغَ أَشُدَّهُ وَبَلَغَ أَرْبَعِينَ سَنَةً قَالَ رَبِّ أَوْزِعْنِي أَنْ أَشْكُرَ نِعْمَتَكَ الَّتِي أَنْعَمْتَ عَلَيَّ وَعَلَىٰ وَالِدَيَّ وَأَنْ أَعْمَلَ صَالِحًا تَرْضَاهُ وَأَصْلِحْ لِي فِي ذُرِّيَّتِي ۖ إِنِّي تُبْتُ إِلَيْكَ وَإِنِّي مِنَ الْمُسْلِمِينَ

[2] وَوَاعَدْنَا مُوسَىٰ ثَلَاثِينَ لَيْلَةً وَأَتْمَمْنَاهَا بِعَشْرٍ فَتَمَّ مِيقَاتُ رَبِّهِ أَرْبَعِينَ لَيْلَةً ۚ وَقَالَ مُوسَىٰ لِأَخِيهِ هَارُونَ اخْلُفْنِي فِي قَوْمِي وَأَصْلِحْ وَلَا تَتَّبِعْ سَبِيلَ الْمُفْسِدِينَ

[3] وَإِذْ وَاعَدْنَا مُوسَىٰ أَرْبَعِينَ لَيْلَةً ثُمَّ اتَّخَذْتُمُ الْعِجْلَ مِنْ بَعْدِهِ وَأَنْتُمْ ظَالِمُونَ