پررونق‌ترین دوره‌‌ سریال‌‌سازی تلویزیون کدام دوره بود؟

به گزارش سرویس فرهنگی و اجتماعی خبرگزاری رسا، برنامه تلویزیونی «جام‌جم» شب گذشته با حضور شهاب اسفندیاری رئیس دانشگاه صداوسیما و مدیر اسبق گروه فیلم و سریال شبکه تهران و محمدمهدی عسگرپور مدیرعامل خانه هنرمندان، دبیر انجمن صنفی وی‌اودی‌ها و رئیس هیئت مدیره خانه سینما با موضوع چالش‌های تولید آثار نمایشی روی آنتن شبکه یک سیما رفت.

این سومین قسمت از مجموعه موضوعات بررسی وضعیت سریال سازی در صداوسیماست که در برنامه تلویزیونی «جام‌جم» به آن پرداخته می‌شود. محمود گبرلو منقد سینما و تلویزیون هفته گذشته در این برنامه با انتقاد از وضعیت کنونی سریال سازی در تلویزیون گفت: متاسفانه در شرایط امروز سریال خوبی در تلویزیون نداریم و مردم تولیدات را دوست ندارند. عده‌ای جوان نابلد اما متعهد، غیر متخصص اما انقلابی وارد عرصه شدند که شاید تا به حال اصلا وارد استودیو نشده‌اند، چه اینکه بخواهند یک سریالی را مدیریت کنند. در عالم تولید فیلم سریال سازی خیلی سخت است و مدیریتی هوشمند می‌خواهد تا درست این تیم را هدایت کند.

سیدمحمد حسینی مدیر انجمن سینمای انقلاب دفاع‌مقدس نیز معقد بود که در وضعیت فعلی چیزی که تلویزیون را جذاب می‌کند آثار نمایشی پر هزینه و الف ویژه تلویزیون نیست. چیزهای دیگری هم از جمله نحوه برخورد با عناصر مختلف جذابیت نیز در مواجهه مخاطب با تلویزیون دارای اهمیت است.

مسائل زندگی روزمره مردم در تلویزیون شکل نمی‌گیرد

محمدمهدی عسگرپور در این برنامه ضمن اشاره به عدم تطابق مطالعات مرکز تحقیقات صداوسیما با زیست مردم گفت: به سریال‌های پخش شده در چند سال اخیر اگر توجه کنید و یک کار تحقیقاتی کنید در مورد اینکه به چه موضوعاتی پرداخته شده و در میان جامعه هم ببینیم که مسائل مردم چیست که برخی را هم در روزنامه‌ها می‌توان دید،‌ تازه متوجه می‌شویم بخش زیادی از موضوعاتی که در زندگی روزمره مردم وجود دارد اساسا از ابتدا در تلویزیون شکل نمی‌گیرد. منظورم همین یک سال دوسال اخیر نیست که سازمان یک میزانسن جدیدتری را به دلایلی اتخاذ کرده است. 

مدیرعامل خانه هنرمندان در پاسخ به پرسشی در خصوص اهداف اصلی برای تولید سریال در سازمان صداوسیما نیز اظهار داشت: ارتباط گسترده با اقشار مختلف مردم، پیدا کردن مسائل روزمره مردم و پرداختن به آن‌ها در قالب برنامه‌های نمایشی چون سازمان در قالب‌های دیگر همچون مسائل سیاسی اشتیاق بیشتری نشان داده است. اما در قالب نمایشی می‌توانم تعداد زیادی از مسائل مبتلا به جامعه امروز را برای شما اسم ببرم که اصلا در سریال‌ها وجود ندارد و وقتی رصد می‌کنیم که چرا وجود ندارد متوجه می‌شویم در نطفه خفه می‌شود.

وضعیت فعلی محدود به شرایط اخیر نیست

شهاب اسفندیاری رئیس دانشگاه صداوسیما نیز در ادامه این برنامه در رابطه با وضعیت آثار نمایشی در تلویزیون گفت: این روند را اگر بخواهیم درست مطالعه و بررسی کنیم و نقطه افول را شناسایی کنیم باید دامنه گسترده‌تری از ادوار مدیریتی در رادیو و تلویزیون را بررسی کنیم. باید ببینیم از چه نقطه‌ای این افول شروع شده و دلایل این افول چه بوده است؟ این شرایطی که آقای عسگرپور در نسبت جامعه و رسانه فرمودند محدود به شرایط اخیر نیست. حتما خودشان حضور ذهن دارند بعد از وقایع و حوادث سیاسی دهه 70 و انتخابات دوم خرداد هم به طور خاص این مسئله بود. 

پررونق ترین دوره‌‌های تولید آثار نمایشی تلویزیون

وی ادامه داد: فضایی در جامعه ایجاد شده بود و آنچه در تلویزیون قبل از انتخابات دیده می‌شد یک عدم تناسبی داشت با آنچه در جامعه وجود داشت و این منجر به مسائلی شد. ولی این مسئله غیرقابل حل نبود و چه بسا بتوانیم بگوییم که یکی از موفق ترین، شکوفاترین و پررونق ترین دوره‌‌های تولید آثار نمایشی تلویزیون دقیقا بعد از آن ماجرا با تغییرات مدیریتی که در حوزه سیما اتفاق افتاد. از فاصله سال‌های 77 تا حدود 84 .

رئیس دانشگاه صداوسیما افزود: خب این یک سوال است. پس ما یک تجربه موفقی در یک دوره‌ای داشته‌ایم. دوره‌ای که اتفاقا تنش‌های سیاسی خیلی زیاد بوده و در آن دوره به دلیل مسائلی که در حوزه سیاسی تلویزیون و برخی مسائل دیگر اتفاق افتاده بود، بخشی از هنرمندان عملا تلویزیون را تحریم کرده بودند. در مقطع انتخابات صداوسیما ضربه شدیدی خورد و شعارهایی در آن زمان در دانشگاه‌ها علیه صداوسیما داده می‌شد. ولی چه اتفاقی افتاد؟ در یک دوره‌ از فاصله سال‌های 77 تا حدود 84 - 83 یک مدیریت فرهنگی به طور خاص در سیما حاکم شد. حوزه سیما با طراحی که انجام داد یک شگفتی را با یک جنس تبلیغات متفاوت به وجود آورد و در حوزه تولیدات نمایشی هنرمندانی قهر کرده بودند و صداوسیما را به خاطر مسائل سیاسی که بر عرصه فرهنگ تحمیل شده بود تحریم کرده بودند. 

افرادی که باعث شکاف بین هنرمندان و حاکمیت می‌شوند!

اسفندیاری در ادامه بیان کرد: امروز هم آسیب چنین مسئله‌ای را می‌خوریم. افرادی خارج از فضای فرهنگ در جناح‌‌های سیاسی به دلیل اهداف و اغراض سیاسی دوست دارند که یک شکاف و تنشی بین هنرمندان و حاکمیت، هنرمندان و نظام و هنرمندان با رسانه ملی به عنوان مهمترین پنجره ارتباطی و زمینه همکاری هنرمندان با حاکمیت وجود داشته باشد.