کاش جایزه کتاب سال، داوری جشنواره شعر فجر را قبول داشت!
از سال ۹۳ اساسنامه شعر فجر، تدوین شد و قرار شد آثار شعر کتاب سال در همین جشنواره داوری شود، اما این روز‌ها و در آستانه هجدهمین دوره جشنواره، علیرضا قزوه از بازگشت داوری‌ها به کتاب سال و برگزاری مسابقه «سرزمین شعر» خبر می‌دهد.
به گزارش سرویس فرهنگی و اجتماعی خبرگزاری رسا، در سال ۹۳ اسماعیل امینی که دبیری نهمین دوره از جشنواره شعر فجر را برعهده گرفت اساسنامه آن به همت بنیاد شعر و ادبیات داستانی تدوین شد تا داوری آثار شعر در کتاب سال جمهوری اسلامی به شعر فجر سپرده شود. این امر، روند اجرایی جشنواره شعر را بعد از هشت دوره برگزاری ثبات بخشید.
اما علیرضا قزوه دبیر علمی هجدهمین دوره جشنواره شعر فجر بعد از ۹ سال از بازگشت داوری‌های آثار در بخش شعر به کتاب سال خبر داد. البته در خصوص اینکه این تغییرات در دوره‌های بعدی نیز اجرا خواهد شد یا خیر گفته است: «از دوره آینده من خبر ندارم. این طرحی بود که من به عنوان دبیر علمی به جشنواره دادم و شورای‌عالی شعر نیز پذیرفت و وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی نیز آن را تصویب کرد.»
قزوه در ادامه از برگزاری یک رقابت سراسری با عنوان «سرزمین شعر» نام برده است که در سراسر کشور اجرا و از شبکه چهار سیما نیز پخش می‌شود.
دوره اول تا هشتم داوران جشنواره شعر فجر، اشعاری را که شاعران ارسال می‌کردند، مورد بررسی قرار می‌دادند؛ حتی در دوره اول نیز فقط تقدیر از فعالان حوزه شعر در سال‌های بعد از انقلاب صورت گرفت. البته در هر دوره تغییراتی را شاهد بودیم. به همین دلیل اهالی شعر و ادبیات انتقاداتی به روند اجرایی این جشنواره وارد می‌کنند.
مراسم تجلیل از قادر طهماسبی در هفدهمین دوره از جشنواره شعر فجر
این که بتوان کتب شعر را به طور جداگانه همانند جایزه ادبی جلال آل یا جایزه ملی کودک که علی رمضانی مدیرعامل خانه کتاب و ادبیات آن را «یکی از صفحات مهم جورچین تربیت نویسنده» می‌داند، به طور جداگانه و تخصصی بررسی و به مخاطبان معرفی کرد، نشان از توجه ویژه به حوزه شعر است. حال اگر داوری و انتخاب آثار به کتاب سال برگردد، سروده‌ها در میان آثار دیگری از بخش‌های تاریخ، جغرافیا، علم و ... گم می‌شوند.
رضا اسماعیلی، شاعر و دبیر علمی دوره قبل و عضو هیأت علمی هجدهمین دوره جشنواره شعر فجر با بیان اینکه جشنواره در مجموع روند روبه‌رشدی داشته، درباره بازگشت داوری آثار به کتاب سال نظر دیگری دارد و ماندن داوری در جشنواره را به عدالت نزدیک تر می‌داند و می‌گوید: «نقدی که بعضی از دوستان بر این جشنواره دارند، حذف «تک‌اثر» از چرخه داوری است. به نظر من محاسن داوری آثار در قالب کتاب از معایب آن بیشتر است. زیرا در شیوه داوری به شکل تک اثر، معمولاً پیشکسوتان عرصه شعر در بخش رقابتی شرکت نمی‌کنند. ولی در این شیوه (داوری مجموعه اشعار)، فرصت رقابت برای همه شاعران فراهم می‌شود. در مجموع داوری آثار در قالب کتاب به عدالت نزدیک‌تر است.»
البته اسماعیلی راهکاری هم برای دیده شدن شاعرانی دارد که کتاب ندارند: «بهترین راهکار برای دیده شدن و شنیده شدن شاعران خوبی که کتاب ندارند، اختصاص بخشی ویژه به نام «تک اثر» است که می‌توان در دوره‌های بعدی زمینه تحقق آن را فراهم کرد.»
ارسال نظرات