صدور معنوی انقلاب اسلامی

به گزارش خبرنگار گروه سیره امامین انقلاب خبرگزاری رسا، ملیت پرستی در تاریخ ایران سابقه دیرینه دارد و از دوران مشروطه به بعد جمعی از ناسیونالیست ها که تفکر آنان ریشه در فرهنگ غرب داشت در خدمت حکومت رضاخان بودند و از شهریور 20 یک جریان سیاسی مخالف دخالت بیگانگان در دوران حاکمیت مصدق به اوج خود رسیدند و پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران در یک موضع گیری انفعالی به این نتیجه رسیدند که بدون توجه به عوامل باز دارندة بین المللی صدور انقلاب اشتباه و خسارت بار است.

این گروه ضمن تظاهر به اندیشه اسلامی کانون تحرک خود را ملیت گرایی قرار دادند، شعار بازسازی ملی در قالبی هماهنگ با نظام و عرف بین المللی بدون توجه به شرایط انقلابی اولین دیدگاه بود و مخالفت با صدور انقلاب با اعلام اولویت دادن به بازسازی داخلی مطرح کردند که البته بازسازی کشور نیز شعاری بیش نبود.

این گروه معتقد بودند که تمام محورهای توسعه و رشد باید صرف منافع ایران شده و ایرانیت محوریت اصلی رشد تلقی شود و باید از ایجاد حساسیت های جهانی پرهیز کرد، آنان برخورد ارزشی با نظام جهانی را ناپسند  شمردند و در شعارهای خود به ایرانی آباد و آزاد و مستقل و ارتباط با تمامی کشورها و پیوستن به جمع جهانی تاکید داشتند؛ آنها ارزش های اسلامی و انقلاب را قابل قبول مرزهای ایران دانستند و صدور انقلاب را عملی خلاف شئونات بین المللی بر شمردند.

صدور نظامی انقلاب

عده ای از عناصر انقلابی مرزهای ملی را ساخت دوران استعمار دانستند و به صدور نظامی انقلاب معتقد بودند؛ طرفداران این دیدگاه به تئوری توطئه اعتقاد داشتند و هرگونه نابسامانی، عقب ماندگی، تحجر فرهنگی و مرزبندی ها را ناشی از توطئة برنامه ریزی شده دولت های استعمارگر می دانستند.

توجیه اینکه اسلام مرز نمی شناسد، حربه مناسبی برای این گروه بود تا در قالب آن مشروعیتی برای خود تدارک دیده باشند و باقی ماندن در مرزهای ملی و حرکت برای توسعة داخلی را نوعی توطئه می دانستند که این توطئه به نظر آنان می توانست در پی تهاجم جامعه جهانی به ارزشهای انقلابی الگوی تحقق یافته انقلاب را به شکست بکشاند.

تلاش در جهت نابود ساختن رژیم های پیرامونی هدف اصلی این دیدگاه بود و استفاده از توانمندی های نظامی، چریکی، اطلاعاتی و تجهیز تسلیحاتی جنبش های آزادیبخش و به خطر افکندن پایه های حکومت های مستبد در کانون توجه این گروه قرار گرفت؛ از دیدگاه آنان رشد ملی تنها در قالب ایجاد زنجیره های انقلابی در ملت های مسلمان و به خطر افکندن منافع جهانی استعمار و به تبع آن ایجاد حاشیه امنیت برای ام القرای اسلامی اتفاق می افتد.

در این دیدگاه هرگونه پذیرش قوانین بین المللی مطرود بود و تمامی مؤسسات و سازمان ها و قوانین آن ها به کلی ناپذیرفتنی بود و تحقق ارزش های انقلابی و نابودی این سیستم ها از طریق اعمال زور را هدف خود قلمداد می کرد.

الگوی جامعه اسلامی

این دیدگاه معتقد بود که باید یک امت واحد نمونه در داخل  ساخته شود و از تمامی ابزارهای انقلابی، قانونی و حتی خشن نظامی برای تحقق این هدف سود ببریم؛ در رابطه با خارج دیدگاه سیاست مسالمت آمیز توأم با فرصت طلبی دنبال کرده و هرجا مصالح و منافع ملی اقتضا کندبه رژیم های وابسته و مستبد ضربه وارد شود.

این دیدگاه تلفیق دو دیدگاه اول است و طرفداران آن معتقد بودند مادامی که در داخل موفق به تثبیت اوضاع نشدیم نباید در قبال جامعه جهانی موضعی تعرضی داشته باشیم و پس از بهبود اوضاع باید تدریجا وارد مخاصمه با جامعه جهانی و محیط پیرامون شد.

این دیدگاه در داخل متاثر از اندیشه های انقلابی و در جامعة جهانی مدافع تفاهم با سیاست دولت های قوی بود؛ در این دیدگاه استفاده از تمام شیوه ها برای دستیابی به اهداف انقلابی مشروع و قابل قبول تلقی می شد؛ البته صاحب این دیدگاه در سخنرانی های بعدی نظریه خود را تعدیل کرد.

صدور معنوی انقلاب اسلامی

امام خمینی(ره) و حضرت آیت الله خامنه ای موضع دقیقی ارائه کردند که هر سه دیدگاه فوق را به طور نسبی رد می کنند؛ در مورد دیدگاه ملی گرایان می توان گفت این دیدگاه انفعالی بوده و هیچ سنخیتی با شرایط انقلابی ندارد، محدود کردن تحول و توسعه در درون نوعی بی توجهی به جامعه جهانی است که امام خمینی(ره) با اعلام صریح خود مبتنی به قطعی بودن صدور انقلاب این دیدگاه را رد کردند.

دیدگاه دوم نیز از آن نظر که استفاده از هر وسیله را مجاز می دانست، مورد نفی حضرت امام بود. این شیوه و تهاجم نظامی به کشورهای اسلامی جهان سومی، یادآور شیوه های استثماری است. انهدام مرزهای ملی، یک حرکت خطرناک و نابود کننده تلقی می شود.

امام می فرماید: «اینکه می گوییم باید انقلاب ما به همه جا صادر شود، این معنی غلط را از او برداشت نکنند که ما می خواهیم کشورگشایی کنیم... معنی صدور انقلاب ما این است که همه ملت ها بیدار بشوند و همه دولت ها بیدار بشوند و خودشان را از این گرفتاری که دارند نجات بدهند.»

دیدگاه سوم به دلیل وجود نوعی فرصت طلبی در خود دارد و تعرض به جامعه جهانی را به طور محدود مورد توجه قرار می دهد، نوعی موضع گیری انفعالی به حساب می آید؛

لازم است به برخی از سرفصل های صدور انقلاب با استناد به سخنان امام راحل و رهبری معظم انقلاب اشاره شود؛ حضرت امام خمینی(ره) صدور نظامی انقلاب را به مورد انتقاد قرار دادند و فرمودند: «... و ما می گوییم اسلام را ما می خواهیم صادر کنیم، معنایش این نیست که ما سوار طیاره بشویم و بریزیم به ممالک دیگر. یک همچو چیزی نه ما گفتیم، نه ما می توانیم. اما آنکه می توانیم این است که می توانیم به وسیله دستگاههایی که داریم، به وسیله همین صدا و سیما، به وسیله مطبوعات، به وسیله گروههایی که در خارج می روند... اسلام را آن طوری که هست، آن طوری که خدای تبارک و تعالی فرموده است، آن طوری که در روایات و در قرآن ما هست، آن طور به مردم ارائه بدهید و به دنیا ارائه بدهیم و همین خودش از هزارها توپ و تانک، بیشتر می تواند مؤثر باشد...»

دیدگاه مقام معظم رهبری نیز همان دیدگاه حضرت امام خمینی(ره) است، ایشان می فرمایند: «چقدر تبلیغات جهانی این جملة امام عزیز و فقیدمان را کوبیدند که فرموده بودند: «ما انقلابمان را به همة عالم صادر خواهیم کرد.» صدور انقلاب به معنای این نبود که ما بر می خیزیم و با قوت و قدرت به این طرف و آن طرف می رویم و جنگ راه می اندازیم و مردم را به شورش و انقلاب وادار می کنیم؛ مقصود امام به هیچ وجه این نبود. این کار جزو سیاست ها و اصول ما نیست؛ بلکه مردود است. آنها این جمله را اینگونه معنا کردند و آن را کوبیدند.»

رهبر معظم انقلاب می فرماید: «چرا ما باید از صادر کردن توحید و اخلاق انبیا و روح فداکاری اخلاص و تزکیة اخلاقی به کشورهای دیگر خجالت بکشیم؟! چرا باید شرم کنیم از این که غیرت و حمیت صحیح و ایستادگی در مقابل قدرتهای باطل را به صورت درس علمی به ملت های دیگر ارایه و تعلیم بدهیم؟ ملت ها باور نمی کنند که بشود با عوامل و مزدوران قدرت های استکباری درافتاد. ما درافتادیم و پیروز هم شدیم. چرا این عمل و تجربة خودمان را در اختیار افکار عمومی ملت ها نگذاریم؟ ما که انقلاب را صادر می کنیم. ما از این که بتوانیم توحید و مکتب انبیا و روش های انسانی پاکیزه و طیب و طاهر و صبر و مقاومت و ایثار را به کشورهای دیگر صادر کنیم؛ هیچ ابایی نداریم. رسانه های غربی که با پول صهیونیست ها و با تدبیر سیاستمداران خبیث و ظالم و فاسد اداره می شوند؛ می خواهند جنجال درست کنند و ما را از این حرف و عمل که فرهنگ و مفاهیم انقلاب باید صادر شود؛ پشیمان کنند.