ثبت حقیقت به قیمت جان، شهادت زن خبرنگار فلسطینی در غزه

به گزارش خبرنگار سرویس فرهنگی و اجتماعی خبرگزاری رسا، فاطمه حسونه، خبرنگار و عکاس فلسطینی که با دوربینش زخم‌های جنگ غزه را ثبت می‌کرد، تنها چند روز پیش از جشن ازدواجش و درست ۲۴ ساعت پس از نمایش مستند زندگی‌اش در جشنواره فیلم کن، در حمله هوایی رژیم صهیونیستی به خانه‌اش در محله التفاح غزه به شهادت رسید. در این حمله وحشیانه، او به همراه ۹ عضو دیگر خانواده‌اش جان خود را از دست دادند.

این خبرنگار شجاع که خود گفته بود «می‌آیم، اما باید به غزه برگردم. نمی‌خواهم از غزه جدا شوم»، نماد مقاومت فرهنگی و صدای بی‌صدایان در دل جنگ بود. مستند «روحت را در دستت بگیر و راه برو» که زندگی و فعالیت‌های او را روایت می‌کرد، درست یک روز پیش از شهادتش در جشنواره کن به نمایش درآمد و اکنون شهادت او به تلخ‌ترین و دردناک‌ترین روایت این مستند تبدیل شده است.

شهادت فاطمه حسونه، تنها از دست رفتن یک خبرنگار نیست؛ خاموش شدن یک چراغ حقیقت است که در برابر سکوت جهانیان می‌درخشید. او که با هر شاتر دوربینش، سندی علیه ظلم و جنگ ثبت می‌کرد، این بار با خون خود، تصویری جاودانه و ماندگار خلق کرد. در حالی که تا کنون صدها خبرنگار و فعال رسانه‌ای در غزه به شهادت رسیده اند، شهادت او بار دیگر فریاد بی‌پایان مردم مظلوم غزه را به گوش جهانیان رساند.

فاطمه حسونه که در آخرین پست خود خواسته بود مرگی داشته باشد که طنین‌انداز شود، اکنون در قلب مردم غزه و در وجدان بیدار جهانیان به عنوان نماد مقاومت و حقیقت باقی مانده است. خون پاک او در رگ تصویر جاری است و روایتگر بی‌وقفه زخم‌های این سرزمین خواهد بود.

شهادت این خبرنگار زن در غزه  بار دیگر ناکارآمدی و سکوت معنادار نهادهای بین‌المللی و سازمانهایی مانند سازمان ملل، عفو بین الملل و دیده بان حقوق بشر را در برابر جنایات رژیم صهیونی آشکار کرد. این نهادها که وظیفه حفاظت از جان خبرنگاران و فعالان رسانه‌ای را دارند،  در لاک بی عملی فرورفته و نتوانسته‌اند مانع از ترور هدفمند صدها خبرنگار در غزه شوند. ناظران بی طرف که به نوعی همدست غیرمستقیم این جنایات شناخته می شوند، با بی‌تفاوتی خود، موج اعتراض روزنامه نگاران را برانگیخته و با سکوت خود، به تداوم این کشتارها چراغ سبز نشان  داده‌اند. 

گفته می شود دوربین حسونه تا لحظه شهادت در دستانش بود؛ گویی می خواست تا آخرین نفس، جهانیان را شاهد جنایت صهیونیست های وحشی قرار دهد که خود قربانی آن شد. آخرین جمله مستندش در کن امروز طنینی تلخ دارد: «غزه را ترک نمی کنم، حتی اگر با خونم روی خاکش بنویسم عدالت». شهادت فاطمه حسونه، یک فریاد است که هرگز خاموش نخواهد شد.